Στις 8 Μάρτη 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατέβηκαν σε απεργία διεκδικώντας μείωση των ωρών εργασίας στις 10 (από 16 που δούλευαν τότε), ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους. Σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της. Με εντολή κυβέρνησης και εργοδοτών, οι αστυνομικές δυνάμεις ρίχτηκαν με μανία πάνω στις μαχητικές διαδηλώσεις των εργατριών και τις αιματοκύλησαν.
Σήμερα, 161 χρόνια μετά, η μέρα αυτή δεν αποτελεί απλά μια επέτειο αλλά μια υπενθύμιση πως, για να καλυτερεύσουμε τη ζωή μας, να μπορέσουμε να έχουμε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και δικαιώματα, χρειάζεται να αποτινάξουμε το φόβο, να οργανωθούμε στο Σωματείο, να παλέψουμε, να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε.
Σήμερα η πρόοδος έχει προχωρήσει τόσο ώστε να μπορεί να εξασφαλιστεί μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, άνδρες και γυναίκες, με μισθό, που θα καλύπτει τις ανάγκες μας, με πλήρη εργασιακά-ασφαλιστικά δικαιώματα. Να μπορεί να υπάρχει ολόπλευρη κοινωνική προστασία της μητρότητας, ικανοποίηση των ιδιαίτερων βιολογικών αναγκών των γυναικών, αλλά και των αναγκών των οικογενειών μας, των παιδιών και των ηλικιωμένων μελών τους με τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών. Να μπορούμε να έχουμε ελεύθερο χρόνο, που θα τον αξιοποιούμε δημιουργικά, σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά μας, αλλά και για να συμμετέχουμε στην κοινωνική δράση.
Ωστόσο, απέναντι σε όλες αυτές τις δυνατότητες στέκεται η αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική, που ασκείται από ΕΕ και τις κυβερνήσεις, με όποιο όνομα κι αν εμφανίζονται, που στηρίζουν αυτή την πολιτική και νομιμοποιούν ακόμα και την απόλυση εγκύων γυναικών. Από κοντά έρχονται και οι κολαούζοι τους, ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ μαζί με την πλειοψηφία του Εργατικού κέντρου Καρδίτσας, που βασικό τους ρόλο έχουν τη δημιουργία ψευδαισθήσεων στους εργαζόμενους ότι μπορούν με διαχειριστικό τρόπο να μειωθούν τα προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα καλλιεργούν τη λογική της αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Να θυμίσουμε ότι είναι αυτοί ακριβώς που με τη στάση τους στήριξαν ουσιαστικά ακόμα και την κατάργηση του δικαιώματός μας στην απεργία.
Δε συμβιβαζόμαστε με την εργασιακή ζούγκλα, τη διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τη δουλειά χωρίς εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, με μισθούς που δε φτάνουν για να καλύψουμε ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσης για μας και τις οικογένειές μας. Η κυβέρνηση έχει βάλει τη σφραγίδα της σε αυτή την αθλιότητα. Διατηρεί και ενισχύει τους νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων, που καταδικάζουν τις νέες εργαζόμενες στους “υποκατώτατους” μισθούς.
Επιστρέφουμε ως απαράδεκτες τις υποκριτικές κορώνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ περί «ισότητας των φύλων». Η βαρβαρότητα της μερικής και ευέλικτης εργασίας, που το 60% των εργαζόμενων είναι γυναίκες, όχι μόνο δεν έχει σχέση με την ισότητα, αλλά καταδικάζει τις εργαζόμενες γυναίκες να ζούνε σε καθεστώς τρόμου, είτε εξαιτίας του μισθού, που δε φτάνει, είτε με το φόβο της απόλυσης.
Η κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας σμπαραλιάζει την προσωπική και οικογενειακή ζωή.
Σήμερα μόνο η συλλογική δράση, η αγωνιστική στάση ζωής, η διεκδίκηση για όλα αυτά που μας ανήκουν αποτελεί διέξοδο για να βγούμε στο ξέφωτο μιας ζωής με δικαιώματα στην εργασία, στη μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο.
Πάλεψε μαζί μας για:
- Άμεση επαναφορά των ΣΣΕ και να είναι υποχρεωτικές για όλους, του κατώτερου μισθού στα 751 € και των κλαδικών μισθών στην προ κρίσης εποχή. Κατάργηση των αντεργατικών-αντιασφαλιστικών νόμων, που ψηφίστηκαν στην περίοδο της κρίσης.
- Πλήρη και σταθερή εργασία για όλους με 7ωρο, 5θήμερο, 35ωρο. Κατάργηση της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας. Καθιέρωση της Κυριακής Αργίας με νόμο.
- 600 ευρώ επίδομα σε όλους τους ανέργους, για όσο διαρκεί η ανεργία.
- Να καταργηθούν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, να σταματήσουν οι κατασχέσεις των σπιτιών και καταθέσεων εργατικών-λαϊκών οικογενειών. Προστασία της λαϊκής κατοικίας με νόμο. Να πάψουν οι διώξεις όσων αγωνίζονται κατά των πλειστηριασμών.
- Να καταργηθούν ο ΕΝΦΙΑ και όλα τα χαράτσια. Ετήσιο ατομικό αφορολόγητο όριο 40.000 € για το ζευγάρι, προσαυξημένο +5.000 για κάθε παιδί.
- Αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, που θα χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και το μεγάλο κεφάλαιο. Καμία σύνταξη κάτω από 600 €. Πλήρη σύνταξη με 9.000 ένσημα, ανεξάρτητα από όριο ηλικίας. Ανώτερο όριο ηλικίας για πλήρη σύνταξη τα 60 χρόνια για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες, τα 55 και τα 50 αντίστοιχα στα ΒΑΕ.
- Επέκταση της άδειας κυήσεως-τοκετού σε όλες τις γυναίκες (2 μήνες πριν τον τοκετό και 6 μήνες μετά). Επίδομα 1.000 € σε κάθε γέννα, κάλυψη εξόδων προγεννητικού ελέγχου, ιατρικής υποβοηθούμενης αναπαραγωγής-τοκετού απ’ το κράτος.
- Άδεια μητρότητας 1 χρόνο, με πλήρη μισθό, ασφάλιση. Δυνατότητα να την πάρει και ο πατέρας. Όχι στην κατάργηση του νόμου απαγόρευσης απόλυσης εγκύου.
- Όλα τα παιδιά να γίνονται δεκτά στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, να καταργηθεί κάθε πληρωμή από τους γονείς και να χρηματοδοτηθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό.
- Απαγόρευση νυχτερινής εργασίας των γυναικών στη βιομηχανία, ενώ για άλλα επαγγέλματα, (π.χ νοσοκόμες) να απαγορευτεί στην εγκυμοσύνη.
- Σύγχρονο, αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας-πρόνοιας για όλους. Με κάλυψη όλων των αναγκών με μόνιμο προσωπικό και τον εξοπλισμό, που χρειάζονται. Στα πλαίσια της πρόληψης, δωρεάν εξέταση για τις γυναίκες (τεστ-ΠΑΠ, μαστογραφία, έλεγχος οστεοπόρωσης). Να καταργηθεί κάθε είδους επιχειρηματική δράση στην Ασφάλιση και στην Υγεία-Πρόνοια.
- Καμία περικοπή στα φάρμακα και στις δαπάνες. Κατάργηση της συμμετοχής στα φάρμακα.
- Να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, κάθε συμμετοχή της Ελλάδας σ’ αυτούς. Καμία αλλαγή συνόρων και των συνθηκών, που τα κατοχυρώνουν, να κλείσουν οι ξένες βάσεις στη χώρα μας, για έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Να γυρίζουν πίσω οι ελληνικές στρατιωτικές αποστολές, που είναι σε ιμπεριαλιστικές αποστολές σε άλλες χώρες. Δεν μπαίνουμε κάτω από την εχθρική για μας, σημαία της πλουτοκρατίας. Υψώνουμε τη σημαία των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Αντιπαλεύουμε τον φασισμό, τον εθνικισμό, τον σωβινισμό.