Η πατρίδα μας διέρχεται αναμφίβολα, μία απ’ τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας της. Ο λαός αμήχανος, ανασφαλής και απελπισμένος, στην κυριολεξία δεν ξέρει τι θα σημάνει το αύριο γι’ αυτόν. Οι πολίτες αυτής της χώρας παρακολουθούν έκπληκτοι και αδύναμοι να αντιδράσουν, μία κυβέρνηση που εκλέχτηκε πριν από δύο χρόνια, υποσχόμενη άλλα, να μη μπορεί να κάνει κάτι προς τη σωστή κατεύθυνση. Υπέγραψε το μνημόνιο και δεν εφάρμοσε τους όρους του. Υπέγραψε το μεσοπρόθεσμο και δεν έκανε τίποτε απ’ αυτά που ανέλαβε να κάνει. Ανέλαβε να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες και ν’ αυξήσει τα δημόσια έσοδα, ώστε να μειωθεί το έλλειμμα, αλλά και πάλι δεν έκανε τίποτε. Τώρα παρακολουθεί χωρίς να μπορεί να επέμβει τις εξελίξεις με το haircut που θα επιβληθεί και που θα οδηγήσει σε νέες μεγάλες θυσίες τον Ελληνικό λαό. Για πολλά χρόνια η Ελλάδα θα είναι εκτός αγορών και δεν θα πρέπει να δημιουργεί ελλείμματα αλλά πλεονάσματα, για να μπορεί να επιβιώσει. Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει ότι οι δημόσιες δαπάνες δεν μπορούν να ξεπερνούν τα έσοδα και είναι προφανές ότι τα μέτρα λιτότητας θα είναι ακόμη πιο σκληρά. Δηλαδή τα επόμενα χρόνια θα είναι απελπιστικά για τους Έλληνες, με την ύφεση και την ανεργία να φθάνουν σε πολύ υψηλά ποσοστά.
Δεκαοκτώ μήνες τώρα διαλύεται ο κοινωνικός ιστός από ακατάλληλους διαχειριστές της εξουσίας, που όμοιους δύσκολα μπορούμε να βρούμε στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Διαχειριστές που δεν τολμούν ν’ ακουμπήσουν τις αιτίες που οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση και το μόνο που κάνουν είναι να διαλύουν την πατρίδα και στο τέλος να την παραδώσουν εξευτελισμένη στη φτώχια, την δυστυχία και την διεθνή καταισχύνη.
Τι θα λένε σήμερα, οι θιασώτες του εκσυγχρονισμού, που οδηγούσαν τις επιχειρήσεις μας στα Σκόπια, δήθεν για την βαλκανική συνεργασία και ανάπτυξη, όταν βλέπουν την κυβέρνησή τους με περισσή αναίδεια να ζητάει από την Ε.Ε. να αναγνωρίσει την χρεωκοπία μας;
Ακόμα και σήμερα που η ολική καταστροφή της χώρας μας είναι κοντά, τα πολιτικά κόμματα, οι επαγγελματικές συντεχνίες, η Εκκλησία, οι πνευματικοί ηγέτες αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει. Οι επαγγελματίες συνδικαλιστές, που τόσα χρόνια έχουν εκτραφεί και αναπτυχθεί σε ένα άθλιο πολιτικό σύστημα, νομίζουν ότι ακόμα είμαστε στις δεκαετίες του 1980 και 1990 όταν όλα ήταν ρόδινα. Η πνευματική ηγεσία δείχνει να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα, αδιάφορη.
Η Εκκλησία εκτός από ωρισμένες εξαιρέσεις, μιλάει γλώσσα ακατάληπτη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δείχνει ότι δεν αντιλαμβάνεται τίποτε. Οι βουλευτές της συμπολίτευσης δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι πάνω απ’ την κομματική ταυτότητα και πειθαρχία είναι η πατρίδα και στηρίζουν παρά τους ψευτολεονταρισμούς ωρισμένων, μια κυβέρνηση που όχι μόνο έχει απωλέσει τον έλεγχο της κατάστασης, αλλά και δεν έχει πλέον την παραμικρή ικανότητα να διαχειρισθεί τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Και αντί να άρουν την εμπιστοσύνη τους προς αυτήν την κυβέρνηση και να οδηγηθεί ο τόπος σε εκλογές, σκέφτονται το πολιτικό τους μέλλον και το συμφέρον τους και ενεργούν κόντρα στα συμφέροντα του λαού και του τόπου.
Ας δούνε που οδήγησαν οι εκλογές που έγιναν εν μέσω της κρίσης στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ουγγαρία. Ο Ελληνικός λαός εύλογα αναρωτιέται για το αν υπάρχουν ανιδιοτελείς και γενναίοι, βουλευτές της συμπολίτευσης που θα δώσουν την λύση και θα δώσουν τον λόγο στον λαό για να μιλήσει αυτός πια με την ψήφο του, μία ψήφο που θα δώσει και πολιτική νομιμοποίηση στην επόμενη κυβέρνηση, που η σημερινή πανθομολογούμενα δεν έχει.
Υπάρχει όμως ανάγκη απ’ την πλευρά του προέδρου της Ν.Δ. για άμεσες ενέργειες. Οφείλει να ξεκαθαρίσει εδώ και τώρα το κόμμα και την κοινοβουλευτική του ομάδα από τους φαύλους, τους ανίκανους, τους θιασώτες, του σημερινού κατεστημένου.
Οφείλει να διαλύσει – όπως ήδη άρχισε να κάνει – κάθε κατάλοιπο συντεχνιακής πρακτικής και αντίληψης, που επι δεκαετίες ταλάνισαν την Ελληνική κοινωνία. Οφείλει να στραφεί στους ικανούς, στους καταξιωμένους κοινωνικά και επαγγελματικά, στους πεπαιδευμένους, γιατί αυτούς έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος και ν’ αφήσει στην άκρη τους μέτριους και τους ολίγους. Οφείλει τάχιστα να παρουσιάσει στον λαό ένα πρόγραμμα ρεαλιστικό και κυρίως αληθινό που θα δίνει λύσεις και θα οδηγήσει το συντομώτερο δυνατό σε μια Ελλάδα καινούργια απαλλαγμένη απ’ όλα τα σημερινά κακά. Οφείλει άμεσα να δείξει στον Ελληνικό λαό την ομάδα που θα κυβερνήσει μαζί της και η οποία θα πείθει ότι μπορεί να αναλάβει, το τιτάνιο έργο της αρχής της ανασυγκρότησης της χώρας. Οφείλει πάνω απ’ όλα να επιβεβαιώσει με τις πράξεις του, αυτό που όλοι γνωρίζουν ότι πιστεύει, δηλ. ότι πάνω απ’ όλα είναι γι’ αυτόν το συμφέρον της πατρίδας.
Παύλος Β. Σιούφας
Δικηγόρος
