«Πάμε στα τυφλά και όπου μας βγάλει». Αυτό θα έπρεπε να είναι το προεκλογικό σλόγκαν στις αφίσες του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ένα κόμμα, που εκμεταλλεύεται την οικονομική κρίση που βιώνουν οι πολίτες, που εμπορεύεται τα προβλήματά τους και επενδύει στο θυμό.
Τους θεωρεί ευάλωτους και προσπαθεί να τους παρασύρει. Έχει όμως τέτοια δίψα για εξουσία, που αδιαφορεί για το καλό της πατρίδας μας.
Ενωμένες συνιστώσες, που ποτέ δεν βρήκαν το πολιτικό σθένος, να στηρίξουν έστω και σε ένα σημείο τη Κυβέρνηση, που επί δυόμιση χρόνια έδινε καθημερινά μάχες να γυρίσει το τιμόνι της χώρας.
Ετερόκλητες συνιστώσες, που ούτε το ρόλο τους ως αντιπολίτευση δεν μπόρεσαν να παίξουν σωστά και υπεύθυνα. Ασκούσαν αδιακρίτως κριτική στα πάντα, έλεγαν μονίμως όχι και δεν κατάφεραν – ούτε μία φορά, έστω για δείγμα – να υπερβούν τον εαυτό τους και να συμβάλλουν εποικοδομητικά, με μία ρεαλιστική αντιπρόταση.
Ας υποθέσουμε – χάριν της συζήτησης και μόνο– πως όλα όσα έκανε η Νέα Δημοκρατία ήταν λάθος. Τότε, αναρωτιέται κανείς: Πως τελικά καταφέραμε να αποτρέψουμε την χρεοκοπία και την στάση πληρωμών; Πως προέκυψαν πρωτογενές πλεόνασμα και κοινωνικό μέρισμα στους αδύναμους συμπολίτες μας; Πως βγαίνουμε σήμερα στο ξέφωτο, αφήνοντας πίσω το σκληρό μνημόνιο; Πως αυτοί που στοιχημάτιζαν στη πτώχευση της χώρας, παραδέχονται σήμερα, ότι στην Ελλάδα έγινε ένα μικρό θαύμα; Πως επέστρεψε η πατρίδα μας σε – μικρούς μεν αλλά σταθερούς δε – ρυθμούς ανάπτυξης;
Με αφορμή λοιπόν την προεκλογική περίοδο, ο ελληνικός λαός μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να επανακάμψουμε. Τον τρέφει και τον συντηρεί η οικονομική κρίση, αφού η ύπαρξη του οφείλεται και βασίζεται σε αυτή. Με την Ελλάδα να απαγκιστρώνεται από τα μνημόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει. Χάνει το αντι-μνημονιακό του προφίλ και πάνω στον πανικό του, ξεπερνάει κάθε όριο λογικής. Καπηλεύεται την ταλαιπωρία των Ελλήνων και τάζει ασυγκράτητα τα πάντα σε όλους. Σε κάθε κοινωνική ομάδα, αναλόγως τα προβλήματα που έχει, χαϊδεύει αυτιά, λέγοντας αυτά που θέλουν να ακούσουν.
Αυτός είναι ο λαϊκισμός, σε όλο του το μεγαλείο. Τα όσα τάζουν, δεν γίνονται, αφού στη παγκόσμια σκακιέρα δεν είμαστε μόνοι μας. Αυτό το γνωρίζουν ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια στελέχη μάλιστα, ήδη διαμαρτύρονται για τις ανεύθυνες δηλώσεις κάποιων υποψηφίων τους, των οποίων η δίψα για εξουσία τους παρασύρει σε ένα «ρεσιτάλ» παροχών και υποσχέσεων. Παρωδία θυμίζει και η διγλωσσία στην οποία καταφεύγουν, αναλόγως με το ακροατήριο που έχουν απέναντι τους.
Όσο για τις δημοκρατικές τους αντιλήψεις, τώρα που έχασαν τελείως το μέτρο, αυτές βγήκαν οριστικά στην επιφάνεια. Παρερμηνεύουν εσκεμμένα τα πάντα. Καταστρατηγούν τον δημόσιο διάλογο. Θέτουν αντισυνταγματικούς όρους στους αυριανούς Βουλευτές τους, για τις έδρες που θα καταλάβουν. Πρόκειται για την αποκορύφωση αυταρχικών αντιλήψεων, κρυμμένες καλά, πίσω από τον μανδύα νεωτεριστικών αριστερών αντιλήψεων. Η αλλιώς «το βαμμένο ροζ συννεφάκι, που κρύβει καταιγίδες».
Γράφει η Ασημίνα Σκόνδρα, Υπ. Βουλευτής ΝΔ Καρδίτσας
