Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την κυβερνητική πολιτική που οδηγεί όλες τις κοινωνικές ομάδες στην εξαθλίωση αλλά και καταγγελίας για τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, πραγματοποίησε η Γραμματεία Καρδίτσας του ΠΑΜΕ στο χώρο της Δημοτικής Αγοράς, με τη συμμετοχή πλήθος κόσμου και φοιτητών – σπουδαστών του νομού. Την κεντρική ομιλία στην εκδήλωση έκανε το μέλος του ΠΑΜΕ κ. Βασίλης Κρανιάς, ενώ χαιρετισμών απηύθυνε και ο Πρόεδρος της ΕΟΑΣΚ κ. Βαγγέλης Μπούτας.
Ο κ. Κρανιάς
«Εκ μέρους της Γραμματείας Καρδίτσας χαιρετίζω την παρουσία σας στην σημερινή απεργιακή συγκέντρωση, κόντρα στο κλίμα τρομοκρατίας που καλλιεργούν τόσες μέρες τα μέσα ενημέρωσης της αστικής τάξης.
Μαζί με όλον τον λαό εκφράσαμε τον αποτροπιασμό μας, την οργή μας, την οργή του ταξικού κινήματος για την άγρια δολοφονία του 15χρονου νέου από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής.
Την οργή μας, που μεταφράζεται σε ταξικό αγώνα εναντίον των υπεύθυνων για την συγκεκριμένη δολοφονία, αλλά και για τις καθημερινές, σχεδόν, δολοφονίες εργατών στο βωμό του κέρδους, για όλα τα θύματα της εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων, για τους μαθητές και φοιτητές που διώκονται γιατί διεκδικούν δημόσια δωρεάν παιδεία, για τους μικροεπαγγελματίες που συνθλίβονται στις μυλόπετρες τις «ελεύθερης» καπιταλιστικής οικονομίας, … για τους αγρότες που ξεπαγιάζουν στους δρόμους για να εξασφαλίσουν ένα κομμάτι ψωμί για τα παιδιά τους.
Έτσι καταλαβαίνουμε εμείς ότι πρέπει να αντιδράσουμε ….. και όχι να βγούμε και να βάλουμε «βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης και των δυνάμεων της κρατικής τρομοκρατίας, σπάζοντας τις βιτρίνες κάποιας τράπεζας …. , ή καίγοντας κάδους….
Αλήθεια, θα μειώσουν, τώρα, τα πανωτόκια οι τράπεζες; Θα πάψουν να ληστεύουν τα λαϊκά στρώματα; μεθαύριο Παρασκευή το Δημοτικό Συμβούλιο Καρδίτσας θα καταργήσει τα Δημοτικά Τέλη και τα Τέλη Φωτισμού για τους Καρδιτσιώτες;
Απεναντίας, … θα βρουν όλοι δικαιολογία να περάσουν πιο αντιλαϊκά μέτρα, …..
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι το κλίμα τρομοκρατίας, δεν συμφέρει τους εργαζόμενους, υπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα, που θέλουν τους εργάτες, τους αγρότες, τους φοιτητές, την νεολαία, τρομοκρατημένους, …. με σκυμμένο το κεφάλι, κλεισμένους στα σπίτια τους, να μην διεκδικούν τίποτα, για να μην θιγεί η πλουτοκρατία.
Να μην τρομοκρατηθεί κανένας. Η αντιλαϊκή πολιτική και η προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση και οι άλλες φιλιππινέζες των βιομηχάνων για να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους πρέπει να πάρει απάντηση.
Ταξική απάντηση ….
Να τους «τρομοκρατήσουμε» με την μαζική πάλη, με την μαζική συμμετοχή στις απεργίες, στα συλλαλητήρια, στις πορείες και στις διαδηλώσεις των ταξικών δυνάμεων, …. αλλά, μέσα από αυτές τις διαδικασίες να χτίζουμε το μέτωπο όλων των κοινωνικών δυνάμεων που τσαλαπατιούνται από το κεφάλαιο, να τους προετοιμάζουμε, να τους πείθουμε για την αναγκαιότητά του μετώπου, για την αναγκαιότητα ανατροπών για να αλλάξουν τα «πράγματα» ….
Να μην ανεχτούν οι εργαζόμενοι ρυθμίσεις και συμφωνίες που θα μειώνουν τις μέρες εργασίας και τα μεροκάματα, να μην δεχτούν απαλλαγές ή μειώσεις των ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας, να μην δεχτούν μειώσεις των δικαιωμάτων τους. Να μην περάσει η τρομοκρατία της εργοδοσίας, ….. για να μη γίνουν, τάχα, απολύσεις.
Πρέπει, όμως, να πάρει απάντηση και ο κυβερνητικός – εργοδοτικός συνδικαλισμός, που έχει συνυπογράψει την διευθέτηση του χρόνου εργασίας, της μερικής απασχόλησης και άλλων μέτρων.
Η «εκ περιτροπής» απασχόληση (οι προτάσεις Μίχαλου) είναι νόμος του ΠΑΣΟΚ, … ναι του ΠΑΣΟΚ που κλαίγεται …. (νομίζει πως τα ξεχάσαμε..).
Φίλοι και συναγωνιστές !
Η κατάσταση που ζούμε όλοι, – εργατική τάξη, μικρομαγαζάτορες, αγρότες, έλληνες και μετανάστες – έχει την ίδια ρίζα, την προκαλούν οι ίδιες πολιτικές επιλογές, των κομμάτων που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία και των παρδαλών δορυφόρων που τους τσοντάρουν υποστήριξη κάθε φορά, ανάλογα με τι κέρδος υπολογίζουν.
Ο αγώνας για την ανατροπή αυτών των πολιτικών είναι κοινός. Δεν είμαστε αντίπαλοι με τους αγρότες και τους επαγγελματίες. Αν έχουμε εμείς εισόδημα και οι αγρότες, θα ζήσουν και οι επαγγελματίες, όμως αυτό το σύστημα δεν αφήνει τέτοια περιθώρια. Ακόμα και ο πιο διστακτικός, ο πιο καλόπιστος οπαδός του συστήματος, έχει υποχρέωση να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για τον αντεργατικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της πολιτικής που εφαρμόζεται από τους διαχειριστές της.
Είναι αυταπάτη ότι θα λύσει τα προβλήματά του ο αγρότης με τα τσεκ και με τα δάνεια, ή ο μαγαζάτορας αν ψωνίζουν από την πόλη μας οι Καρδιτσιώτες. Δίπλα τα μονοπώλια ετοιμάζουν το μεγάλο φαγοπότι, τον απόλυτο έλεγχο της αγοράς, με τις υπογραφές αυτών που μας καλούν να ψωνίζουμε καρδιτσιώτικα, ….
Αυτά δεν είναι λύσεις, ούτε καν ασπιρίνες, … και όχι μόνο …. είναι προσπάθεια «εξαπάτησης» …
Ποιος δεν θυμάται την προσπάθεια που έκαναν οι ευρωπαϊστές, τα ψέματα που έλεγαν ότι με την ένταξή μας στην ΕΟΚ θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια;
Αλήθεια: ξεχάσαμε που έλεγαν, ότι τα προγράμματα της Ε.Ε. – (και αυτά που πασάρουν τα τελευταία χρόνια στους «νέους αγρότες»), – θα έφερναν ανάπτυξη και ευημερία για όλους;
Ποιος δεν θυμάται τις προσπάθειες που έκαναν να πείσουν εμάς τους δογματικούς, ότι με τις διάφορες συνθήκες Ρώμης, Μάαστριχ, Μπολώνιας, Αμστερνταμ, Λισσαβόνας, κλπ, η Ε.Ε. θα ισχυροποιηθεί, θα αναπτυχθεί ταχύτερα και ότι αυτό θα είναι προς όφελος όλων;
Ποιος δεν θυμάται την μαζική προσπάθεια με όλα τα παπαγαλάκια, να πείσουν ότι η ανάπτυξη που έχει κριτήριο το κέρδος , θα μειώσει την ανεργία, θα εξασφαλίσει το δικαίωμα στη δουλειά;
Ποιος δεν θυμάται τον «εθνικό στόχο» της ένταξής της χώρας στην ΟΝΕ, που θα διασφαλίσει τάχα την ευημερία;
Ποιος δεν θυμάται τις επιθέσεις που έχουν γίνει στο όνομα του εκσυγχρονισμού και των μεταρρυθμίσεων, με τις ιδιωτικοποιήσεις, τις αντεργατικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, την νομοθέτηση των ελαστικών μορφών δουλειάς, την μερική απασχόληση και το ωρομίσθιο;
Ποιος δεν θυμάται τις θυσίες που απαιτούσαν η αστική τάξη και τα κόμματά της από την εργατική τάξη, οι οποίες όπως έλεγαν θα ήταν προσωρινές και ότι μετά την επίτευξη των στόχων θα ζούσαν και οι εργαζόμενοι καλύτερα;
Ποιος δεν θυμάται την στάση του ΣΥΝ που είχε και έχει στρατηγικό του στόχο την Ευρωπαϊκή Ένωση, που εγκαλεί τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. για την μη έγκαιρη προσαρμογή στις οδηγίες και συνθήκες που κατοχύρωναν την κυριαρχία των μονοπωλίων; Πριν λίγες ημέρες μαζί με την Ν.Δ. το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ δεν ψήφισαν την εργάσιμη εβδομάδα των 65 ωρών και τον διαχωρισμό του χρόνου εργασίας σε ενεργό και ανενεργό, για να μην πληρώνουν οι εργοδότες τον «βαφτισμένο» ανενεργό χρόνο εργασίας….
Τώρα πάλι δεν μας λένε ότι είναι εθνική ανάγκη να αποδεχτούμε τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να αντιμετωπιστεί η κρίση;
Τα καταλαβαίνουμε … και μείς εδώ …. και όσοι δεν είναι εδώ, …αλλά πρέπει να πεισθούν όλοι για την ανάγκη να απεγκλωβιστούν … σε μας, στο ταξικό κίνημα, πέφτει αυτό το βάρος σήμερα που βρισκόμαστε μπροστά σε νέους σχεδιασμούς της πλουτοκρατίας, σε νέα επίθεση του κεφαλαίου και των δυνάμεών του με αφορμή την καπιταλιστική κρίση.
Η ευθύνη των μισθωτών, των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων και των μικρομεσαίων αγροτών είναι να μην ξεγελαστούν, να μη φοβηθούν, να μη δεχτούν να πληρώσουν τις συνέπειες μιας κρίσης για την οποία δεν ευθύνονται. Αυτοί που πρέπει να πληρώσουν είναι οι τραπεζικοί και επιχειρηματικοί όμιλοι που έχουν συσσωρεύσει τεράστιο πλούτο από τη ληστεία των εργαζομένων και των μικρομεσαίων, γιατί η κρίση είναι δική τους.
Η εργατική τάξη και τα μικρομεσαία στρώματα έχουν τη δύναμη, να παλέψουν οργανωμένα και να επιβάλουν το δίκιο τους.
Τα 28 δις για τους τραπεζίτες θα τα πάρει από τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η κυβέρνηση! Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι: με τα μονοπώλια ή με το λαό;
Μας λένε ότι είμαστε στο ίδιο καράβι και ότι οι όλοι μαζί θα σωθούμε, ή όλοι μαζί θα πνιγούμε;
Δεν είναι έτσι: οι εργαζόμενοι χωρίς τους κεφαλαιοκράτες μπορούν να ζήσουν. Αντίθετα, οι κεφαλαιοκράτες χωρίς τους εργαζόμενους δεν μπορούν να υπάρξουν ούτε λεπτό.
Με την ενότητά μας, που εκφράζει τα ταξικά μας συμφέροντα, μπορούμε να διεκδικήσουμε τα δικά μας αιτήματα, να επιμείνουμε σε στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες όλων των εργαζομένων, παίρνοντας υπόψη ότι με τη δική μας δουλειά συσσωρεύεται τεράστιος πλούτος στα χέρια της πλουτοκρατίας και ότι και αυτή την ώρα οι οικονομικοί όμιλοι αυξάνουν τα κέρδη τους.
Λύση και προοπτική υπάρχει για τη λαϊκή οικογένεια, αρκεί να γυρίσει την πλάτη στις πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν και υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.
Να βάλουμε καλά στο μυαλό μας ότι η επίθεση εναντίον μας θα μεγαλώνει, και ότι από την καλύτερη οργάνωση της πάλης μας, από την μαζική συμμετοχή των εργαζομένων θα εξαρτηθούν πολλά, στην αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του στις συνθήκες της κρίσης.
Να διαφωτίσουμε τους εργαζόμενους για τα αιτήματα και τους στόχους μας, να τα κάνουμε υπόθεση όλης της εργατικής τάξης.
Το ΠΑΜΕ έχει υποχρέωση να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει την εργατική τάξη, τους μετανάστες τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες.
Να βάλει βάσεις για την συνέχιση, για την κλιμάκωση της πάλης….
αυτό να είναι το στοίχημα….»
