Παγκόσμια ημέρα νερού. Ενώ θα έπρεπε να μιλάμε για τη σπουδαιότητα του νερού ως αναγκαία προϋπόθεση για τη δημιουργία και την συνέχεια της ζωή, ενώ θα έπρεπε να μιλάμε για την ορθολογική του χρήση και την προστασία των υδάτινων πόρων, είμαστε αναγκασμένοι ως εργαζόμενοι να ενημερώσουμε τους πολίτες για την νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην Ελλάδα σχετικά με το νερό.
Είναι πλέον γεγονός η ένταξη της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο υπερταμείο. Το νερό των μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας γίνεται εμπόρευμα για τις πολυεθνικές .
Τι γίνεται όμως με τις ΔΕΥΑ, τις δικές μας μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις ύδρευσης- αποχέτευσης.
Η ΔΕΥΑ με πρόσχημα τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας βρίσκονται σε μια συνεχόμενη πορεία υποβάθμισης των υπηρεσιών τους που ποικίλει από περιοχή σε περιοχή. Η απαγόρευση των προσλήψεων και η υποστελέχωση των υπηρεσιών είναι το κατάλληλο άλλοθι, ώστε κομμάτι-κομμάτι να ξεπουλιούνται σε ιδιώτες. Βιολογικοί καθαρισμοί, νέες συνδέσεις οικοδομών, υπηρεσίες αποκατάστασης δικτύων, λογιστήρια κ.ά. παραδίδονται σε εργολάβους. Μ’ αυτόν τον τρόπο το κόστος αυξάνεται και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υποβαθμίζεται.
Ζούμε λοιπόν ένα μοντέλο έμμεσης ιδιωτικοποίησης ενώ ταυτόχρονα υπάρχει νομοθετικό παράθυρο, όπου οι κατά τόπους ΔΕΥΑ μπορούν να παραχωρηθούν στην ΕΥΔΑΠ και μάλιστα χωρίς αντάλλαγμα.
Γιατί όμως είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας η απρόσκοπτη λειτουργία των ΔΕΥΑ;
Οι ΔΕΥΑ είναι επιχειρήσεις ανταποδοτικού χαρακτήρα, δηλαδή μη κερδοσκοπικές.
Οι ΔΕΥΑ λειτουργούν ως πυλώνες ανάπτυξης στις τοπικές κοινωνίες μέσα από την απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων, μάλιστα σε ποσοστό ρεκόρ για τα Ελληνικά δεδομένα, (95%). Είναι οι επιχειρήσεις εκείνες που διασφάλισαν την υδροδότηση και αποχέτευση απομακρυσμένων-αραιοκατοικημένων περιοχών, αδιαφορώντας για το ισοζύγιο κόστος οφέλους.
Συντελούν σημαντικά στην προστασία του περιβάλλοντος αφού κατασκευάστηκαν και λειτουργούν 350 και πλέον βιολογικούς καθαρισμούς. Είναι δομές που προασπίζονται την δημοσία υγεία, εξασφαλίζοντας παροχή νερού με άριστα χαρακτηριστικά. Είναι επιχειρήσεις με ανθρώπινο πρόσωπο, που εφαρμόζουν κοινωνικά τιμολόγια, προστατεύοντας τις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες. Είναι περιουσία της κάθε τοπικής κοινωνίας μιας και δεν χρηματοδοτούνται από το δημόσιο.
Η παγκόσμια εμπειρία έχει αποδείξει πως όπου το νερό ιδιωτικοποιήθηκε συνέβησαν :
1.Υπέρογκες αυξήσεις τιμών. Στο Βουκουρέστι δωδεκαπλασιάστηκε το τιμολόγιο του νερού.
2.Ελλιπείς συντηρήσεις δικτύων και υποδομών, κακή ποιότητα νερού (Βρετανία, Γαλλία).
3.Φαινόμενα διαφθοράς στην Βρετανία, Γαλλία και ΗΠΑ. Στελέχη εταιριών και υψηλόβαθμων δημοσίων λειτουργών έχουν καταδικαστεί για υποθέσεις δωροδοκίας και απάτης σχετικά με τις μεταβιβάσεις των εταιρειών ύδρευσης.
4.Έλλειψη διαφάνειας και ελέγχου. Στο Βερολίνο (ιδιωτικοποίηση κατά 49%) η σύμβαση παραχώρησης ΣΔΙΤ κρατήθηκε μυστική και περιελάμβανε ρήτρα κερδοφορίας τεράστιου ύψους, γεγονός που αποκαλύφθηκε όταν το νερό επανήλθε στο Δήμο.
5.Επιδημίες από λοιμώδη νοσήματα. Στη Βόρεια Αφρική υπήρξαν επιδημίες τύφου και χολέρας.
Μετά την παταγώδη αποτυχία της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης, 246 πόλεις σε 37 χώρες ξαναπήραν το νερό στα χέρια τους.
Στην Ελλάδα της κρίσης προσπαθούν να επιβάλλουν ένα αποτυχημένο παγκόσμια μοντέλο με πρόσχημα την μείωση του δημόσιου χρέους.
Ξέρουμε όμως ότι το νερό δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, είναι κληρονομιά που είμαστε υποχρεωμένοι να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Ξέρουμε καλά πως η μεγαλύτερη εξάρτηση, υποδούλωση ενός λαού μπορεί να γίνει μέσω του νερού. Ξέρουμε καλά πως το νερό είναι ζωή, είναι το κοινό μας σπίτι, είναι ανεκτίμητο και πολύτιμο.
Καλούμε όλους τους πολίτες να αναλογισθούν την σπουδαιότητα του νερού ως πανανθρώπινο αγαθό και να υψώσουμε όλοι μαζί ανθρώπινη ασπίδα προστασίας για το νερό της χώρας, τόσο σε ότι αφορά την ύδρευση αλλά και για όλους τους υδάτινους πόρους, που είναι περιουσία αυτού του λαού. Πολύτιμη και αναντικατάστατη.
Γιατί ο αγώνας για το νερό είναι αγώνας για ζωή και δημοκρατία
ΤΟ Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΜΑΤΕΑΣ
ΚΑΠΡΑΝΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΕΛΑΣ ΦΩΤΗΣ
