Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του 20ού αιώνα και το μεγαλύτερο ομαδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το Ολοκαύτωμα ήταν η συστηματική, προγραμματική, και κρατική πολιτική πρακτική διώξεων και εξόντωσης περίπου έξι εκατομμυρίων Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς και τους συνεργάτες του. Η λέξη της Αγγλικής «Holocaust» προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «ολοκαύτωμα» και σημαίνει κυριολεκτικά “πλήρως καμμένη προσφορά θυσίας” σε θεό. Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Γερμανών Ναζιστών κατά τη διάρκεια του β’ παγκοσμίου πολέμου εξοντώθηκαν έξι εκατομμύρια Εβραίοι και εκατομμύρια άλλοι αθώοι. Όπως έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ η 27η Ιανουαρίου είναι η Διεθνής Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Ήταν 27 Ιανουαρίου του 1945 όταν οι συμμαχικές δυνάμεις απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο «θανάτου» – εκεί εξοντώθηκαν περίπου 1,5 εκατομ. άνθρωποι – το Άουσβιτς – Μπιρκενάου που βρίσκεται σήμερα σε πολωνικό έδαφος. Το Μουσικό Σχολείο Καρδίτσας τίμησε αυτή την ιστορική επέτειο μνήμης την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019, με μια λιτή εκδήλωση που βασίστηκε στον λόγο και τη μουσική. Οι μαθητές γνώρισαν άγνωστα ιστορικά στοιχεία για το γεγονός, άκουσαν τις ιστορίες μερικών διασωθέντων Ελλήνων Εβραίων που γλίτωσαν από την κόλαση του Άουσβιτς, είδαν ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό σ’ αυτό το στρατόπεδο – μουσείο σήμερα – με φωτογραφίες και άλλο οπτικοακουστικό υλικό, άκουσαν απαγγελίες ποιημάτων και μουσικά κομμάτια από συμμαθητές τους. Κατά γενική ομολογία τρία ήταν τα σημεία τα οποία εντυπωσίασαν τους μαθητές και τα επισήμαναν μετά το τέλος της εκδήλωσης όπου ακολούθησαν ερωτήσεις και τοποθετήσεις τους. Το πρώτο ήταν η αποκάλυψη ότι η Καρδίτσα ήταν ο μοναδικός νομός της Ελλάδας – μαζί με τη Ζάκυνθο –που προστάτευσε και φυγάδευσε όλους τους ντόπιους Εβραίους με αποτέλεσμα να μη συλληφθεί κανείς από τους Γερμανούς για να σταλεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το δεύτερο γεγονός ήταν η εξέγερση των Εβραίων Ελλήνων κρατουμένων στο Άουσβιτς στις 7 Οκτωβρίου 1944. Αξίζει εδώ μία μικρή αναφορά. Περίπου 300 κρατούμενοι όρμησαν στους Γερμανούς φρουρούς, τους αφόπλισαν και οχυρώθηκαν μέσα στο «Κρεματόριο 3», με τα λίγα όπλα που διέθεταν, αναμένοντας από τους συντρόφους τους να κινηθούν. Δυστυχώς, αν και μυημένοι στο σχέδιο της εξέγερσης, οι άντρες στα άλλα κρεματόρια δεν κινήθηκαν. Μέσα σε λίγη ώρα ισχυρές δυνάμεις της φρουράς, με πολυβόλα και σκυλιά, περικύκλωσαν την περιοχή και ξεκίνησε μια ηρωική, αλλά, απελπιστικά άνιση μάχη. Οι κρατούμενοι βλέποντας το μάταιο της αντίστασης, πυρπόλησαν το «Κρεματόριο 4» και επιχείρησαν να διαφύγουν στο διπλανό δάσος. Οι περισσότεροι έπεσαν από τα καταιγιστικά πυρά, ενώ οι υπόλοιποι που πιάστηκαν εκτελέστηκαν επί τόπου…. Από τους 300 Έλληνες Εβραίους που πήραν μέρος στην εξέγερση, επέζησαν μόνο οι 26.
Οι Ναζί σοκαρίστηκαν με την ηρωική πράξη των Ελλήνων Εβραίων – το Κρεματόριο 4, που εκδηλώθηκε αυτή, τέθηκε εκτός λειτουργίας και κατεδαφίστηκε αμέσως μετά την εξέγερση… Άλλωστε, ήταν η πρώτη φορά που οι Γερμανοί είχαν απώλειες στρατιωτικών από τους κρατουμένους: στην εξέγερση σκοτώθηκαν 3 υπαξιωματικοί, ενώ 14 τραυματίστηκαν…
Το τρίτο σημείο ήταν το σχέδιο της ναζιστικής θηριωδίας. Η λειτουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξόντωσης ήταν σε όλα τα επίπεδα οργανωμένη. Οι εκτοπισμένοι έφταναν με τρένα και ακολουθούσαν, με τάξη και ταχύτητα, τη διαδικασία διαλογής. Οι επιλεγμένοι για το θάνατο (ηλικιωμένοι, άρρωστοι, παιδιά), έφταναν στους θαλάμους αερίων σε τρεις ώρες από την άφιξή τους. Οι νεώτεροι θα προσέφεραν εργασία σε καταναγκαστικά έργα και εργοστάσια μέχρι το θάνατό τους, είτε από κακουχίες είτε στους θαλάμους αερίων -όταν πια θα κρίνονταν αδύναμοι για εργασία.
Οι Ναζί τίποτα δεν άφηναν στην τύχη και τίποτα ανεκμετάλλευτο: τα προσωπικά αντικείμενα των ομήρων ταξινομούνταν και διοχετεύονταν κατά είδος σύμφωνα με τις ανάγκες των Γερμανών: χρυσά δόντια και τιμαλφή, μεταλλικά αντικείμενα (σκελετοί γυαλιών, ξυραφάκια) που λιώνονταν, ρουχισμός, μαλλιά των ξυρισμένων κεφαλιών που χρησιμοποιούνταν στη νηματουργία, η ίδια η στάχτη των πτωμάτων που γινόταν λίπασμα.Οι βιτρίνες στο μουσείο του Άουσβιτς είναι γεμάτες από τα προσωπικά αντικείμενα των κρατουμένων που δεν πρόλαβαν να τα «αξιοποιήσουν» οι ναζί ενώ συγκλονίζει η εικόνα των χιλιάδωνκομμένων κοσίδων μαλλιών κοριτσιών και γυναικών.
Οι μαθητές που συμμετείχαν στην εκδήλωση με κείμενα ήταν οι: Νιαβής Αθανάσιος, Κορομπίλια Κλειώ, Καλογεράκη Χριστίνα, Γεωργίου Κωνσταντίνα, Κοντορούπης Περικλής, Αργύρη Δέσποινα, Αραμπατζής Γιώργος, Ντάφος Γιώργος, ΝτεμίρηΘώμη, ΣτρατίκηΆννυ, Βασιλοπούλου Ασπασία. Μουσικά κομμάτια έπαιξαν: Παππάς Παναγιώτης (βιολί), Μπουραζάς Στέφανος (πιάνο). Τους μαθητές συνέδραμαν οι καθηγητές Κουφογιάννης Ευθύμιος, φιλόλογος – υποδιευθυντής και Κορκακάκη Νεκταρία, καθηγήτρια γερμανικής γλώσσας.
