Ένα είναι το γεγονός: Αυτή η κυβέρνηση και αυτή η πολιτική ελίτ δεν αγαπούν το δάσκαλο. Όχι ως φυσική οντότητα, αλλά ως θεσμό , διότι ξέρουν πολύ καλά πως, διαχρονικά, ο έλληνας εκπαιδευτικός, όσες φορές αφέθηκε να λειτουργήσει ελεύθερα, ως παιδαγωγός, καθοδηγητής και εμψυχωτής, έβαλε στέρεες βάσεις, για να διαμορφωθούν γραμματιζούμενοι και υπεύθυνοι πολίτες. Στη χώρα μας ήταν παρών σε όλες τις κρίσιμες εθνικές στιγμές. Πολλές φορές δίδαξε στις εσχατιές της πατρίδας , κακοπληρωμένος, μέσα σε μισοερειπωμένες σχολικές αίθουσες, μακριά από την οικογένειά του, αποδεικνύοντας ότι θεωρεί τη διδασκαλία λειτούργημα και όχι επάγγελμα.
Τώρα , λοιπόν, ήρθε ξανά η στιγμή να σταθεί για άλλη μια φορά στο ύψος των περιστάσεων. Η κυβέρνηση κυνικά διατρανώνει ότι « δεν μπορεί να απεργήσει» διότι θα πεινάσει, αφού ο μισθός του είναι πλέον εξευτελιστικός.
Όμως, εμείς οι εκπαιδευτικοί οφείλουμε να πάρουμε τη δύσκολη απόφαση, δείχνοντας ότι έχουμε την ηθική και πνευματική δύναμη, όχι μόνο να πεινάσουμε, αλλά να συμπαρασύρουμε και να αφυπνίσουμε με τους αγώνες μας την ελληνική κοινωνία, που δείχνει αδύναμη και φοβισμένη.
Τέτοιους σθεναρούς πολίτες δε θέλει η σημερινή πολιτική ηγεσία, γι’ αυτό και απολύει εκπαιδευτικούς, χωρίζει τις οικογένειές τους με υποχρεωτικές μετατάξεις και αποσπάσεις, κλείνει σχολεία, στοιβάζει τους μαθητές σε σχολικές τάξεις, υποβαθμίζει την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, μειώνει – συρρικνώνει τις δαπάνες για την παιδεία και μαζί με αυτές τους μισθούς των εκπαιδευτικών, όπως και την αξιοπρέπειά τους.
Ακόμα, για να αποκλείσει κοινωνικές συμμαχίες, που θα εναντιωνόταν στις πολιτικές της, έχει δημιουργήσει μια στρατιά από μίσθαρνα τηλεπαπαγαλάκια, που βομβαρδίζουν τους έλληνες πολίτες με συκοφαντίες και ψευτοδιλήμματα. Ελπίζουν ότι μ’ αυτό τον τρόπο θα λειτουργήσει ο κοινωνικός αυτοματισμός , με αποτέλεσμα γονείς και μαθητές να εναντιωθούν στους αγώνες των εκπαιδευτικών.
Αν κατά καιρούς παρόμοιες πολιτικές πέτυχαν το στόχο τους, αυτή τη φορά δε θα τα καταφέρουν. Δε θα τα καταφέρουν, διότι και όλοι οι άλλοι Έλληνες πολίτες έχουν νιώσει στο πετσί τους τις καταστροφικές πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων, βιώνοντας εξαθλίωση, φτώχεια, ταπείνωση, ανεργία και προσβολές.
Το κράτος που θέλουν αυτοί, η κοινωνία που δημιουργούν, δεν έχει καμιά σχέση με την κοινωνία που διδάσκουμε εμείς στα σχολεία. Δεν έχει καμία σχέση με την αρχαία ελληνική δημοκρατία, ούτε με τα ιδανικά της ισονομίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, που ενέπνευσαν τους μεγάλους αγώνες της σύγχρονης Ελλάδας.
Αυτοί θέλουν μια κοινωνία πλήρως υποταγμένη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις επιταγές των αγορών. Εμείς στοχεύουμε σε μια κοινωνία με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, πνευματικές, ηθικές και υλικές.
Ας τους το δείξουμε λοιπόν.
ΒΑΪΟΠΟΥΛΟΣ Ε. ΓΙΑΝΝΗΣ, ΑΔΙΟΡΙΣΤΟΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
