Αν ζούσαμε σε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα και είχαμε μια κανονική δημοκρατία δυτικού τύπου την Κυριακή 25 Ιανουαρίου θα είχε τη γιορτή της. Οι δύο ιστορικές παρατάξεις, οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες, αν προτιμάτε η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά, θα διεκδικούσαν τη διακυβέρνηση της χώρας προβάλλοντας τα πλεονεκτήματα της μιας ή της άλλης άποψης για την κοινωνία και την οικονομία. Από δεκαετίες πλέον οι ώριμες δημοκρατίες έχουν περιθωριοποιήσει τα άκρα, αφού ιστορικά έχουν αποδειχτεί καταστροφικά. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η ύπουλη εκδοχή του δεξιού άκρου που η Ευρώπη πρέπει επίσης να αποβάλλει.
Στην πατρίδα μας δεν γνωρίσαμε ποτέ την αυθεντική όψη των δύο πολιτικών ρευμάτων που απορρέουν από τον διαφωτισμό. Ούτε η αγορά λειτούργησε με υγιή ανταγωνισμό ούτε το κράτος πρόνοιας με στοχευμένα και αποδοτικά κριτήρια. Η δικιά μας παραλλαγή της δεξιάς και της αριστεράς είναι η λαϊκή δεξιά και η λαϊκή αριστερά και με τα χρόνια επικράτησε το κοινό χαρακτηριστικό τους που είναι ο λαϊκισμός, η συναλλαγή των πολιτικών με τους ψηφοφόρους πέρα από κάθε ορθολογική προοπτική διαχείρισης του κράτους. Έτσι, το κράτος το λυμαίνονται μεγάλα συμφέροντα, συντεχνίες και πονηροί ιδιώτες. Στις 25 τρέχοντος θα έχουμε πάλι το κλασικό ντέρμπυ πλειοδοσίας λαϊκισμού με το 60% των Ελλήνων να συμμετέχουν σ’ αυτό το ατελέσφορο παιχνίδι: ο φόβος ή η οργή θα ξανακερδίσουν την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα της ψεύτικης ελπίδας!
Όμως αυτή τη φορά θα έχουμε παράλληλα κι ένα άλλο ντέρμπυ, το ντέρμπυ ανάμεσα στους σκοταδιστές της φοβικής ακροδεξιάς και τους πολίτες που αποζητούν απεγνωσμένα μια αξιοκρατική και λειτουργική δημοκρατία, τη μόνη που μπορεί να επιβιώσει στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον: είναι το ντέρμπυ ανάμεσα στη Χ.Α. και ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ.
Πάει καιρός που έχουμε καταλάβει ότι η κοινωνία και οι θεσμοί περνάνε βαθιά κρίση, μεγαλύτερη κι από αυτή της οικονομίας. Πάει καιρός που ανακαλύψαμε τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος. Όμως οι αντιδράσεις του λαού μας είναι αντιθετικές. Κάποιοι αδιαφορούν και μας παραπλανούν, αφού στις παθογένειες αυτές έχουν ριζώσει τα παρασιτικά συμφέροντά τους. Κάποιοι, απλοί και περιθωριοποιημένοι στη φτώχια άνθρωποι, αντιμετωπίζουν τις παγκόσμιες αλλαγές της τελευταίας δεκαετίας σαν προσωπικό και εθνικό κίνδυνο και αντιδρούν με συμπεριφορά σκαντζόχοιρου: κλείνονται στο καβούκι τους με εχθρική διάθεση σε οτιδήποτε καινούριο απειλεί τις ψευδαισθήσεις τους. Κάποιοι άλλοι αντίθετα, άνθρωποι νέοι κυρίως, δοκιμασμένοι στα δύσκολα και εξωστρεφείς, άνθρωποι που δέχονται τις προκλήσεις της ιστορίας σαν ευκαιρίες προόδου, εμφανίζονται στο πολιτικό προσκήνιο με λόγο συναινετικό, προβάλλοντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας κι ένα νέο δρόμο εξόδου από την κρίση: τις τολμηρές μεταρρυθμίσεις που στοχεύουν στο κοινό καλό και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας.
Το ντέρμπυ της τρίτης θέσης είναι καθοριστικής σημασίας όχι μόνο γιατί είναι ολοφάνερο πως δεν θα υπάρχει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Το τρίτο κόμμα θα καταδείξει τις αναδυόμενες τάσεις της κοινωνίας μας, ολοκληρώνοντας την εικόνα της χώρας μας προς τους έξω. Είναι αναμενόμενο ότι κανείς δεν θα εμπιστευτεί και δεν θα διαπραγματευτεί οτιδήποτε με μια χώρα που κυβερνάται από μία λαϊκίστικη δεξιά ή αριστερά και υποθάλπεται από μία φασιστική εγκληματική οργάνωση!
Στις εκλογές αυτές υπάρχει μόνο ένα κόμμα που έχει ενσωματώσει τα υγιή πολιτικά ιδεώδη του δυτικού πολιτισμού σε μια τολμηρή προσπάθεια που σκοπεύει να ανακτήσει, έστω και με δύο αιώνες καθυστέρηση, τις ανθρωπιστικές αξίες και ταυτόχρονα να ξαναβάλει τη χώρα μας σε πορεία αναγέννησης. Είναι το μόνο κόμμα που δεν εθελοτυφλεί σε σχέση με την κρίση που μας έχει γονατίσει και τις αιτίες που την προκάλεσαν, αλλά ταυτόχρονα έχει να προτείνει λύσεις εφικτές και δοκιμασμένες με επιτυχία στις χώρες που ευημερούν. ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ.
Τα πολιτικά ντέρμπυ έχουν νόημα όταν διακυβεύεται μια εναλλακτική προοπτική, το ιστορικό ντέρμπυ ανάμεσα στη λαϊκή δεξιά και τη λαϊκή αριστερά είναι η εξαντλητική και αδιέξοδη επανάληψη του παρελθόντος, η μάχη για την τρίτη θέση όμως είναι η πρόκληση που μας επιφύλασσε η ιστορία μας και είναι το ντέρμπυ ανάμεσα στη ντροπή και την ανάταση.
Χρήστος Γιαννακόπουλος
Καθηγητής ιταλικών
Υπ.Βουλευτής ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ στο Ν.Καρδίτσας
