Την παράσταση «Η κόμισσα της φάμπρικας» των Ασημάκη Γιαλαμά – Κώστα Πρετεντέρη θα έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν οι Μουζακιώτες, και όχι μόνο, το Σάββατο 5 Μαρτίου 2016, στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο Μουζακίου, και ώρα 7.00μ.μ.
Πρόκειται για μια δουλειά του Ελληνικού Θεατρικού Εργαστηρίου Βρυξελλών που είναι ένας από τους διαγωνιζόμενους θιάσους οι οποίοι συμμετέχουν στο 32ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας το οποίο πραγματοποιείται από 4-13 Μαρτίου 2016. Το Φεστιβάλ οργανώνει η Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων του Νομού, με την υποστήριξη της Περιφέρειας Θεσσαλίας-Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας, του Δήμου Καρδίτσας και της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (Π.Ε.Δ.) Θεσσαλίας καθώς επίσης και με τη συμπαράσταση της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων και χορηγούς επικοινωνίας την ΕΡΤ3, τον 102fm και την ΕΡΤ ΛΑΡΙΣΑΣ.
Στα πλαίσια αυτά, η Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων συνεχίζει την προσπάθεια να παρουσιάζει παραστάσεις σε όλο το Νομό και έτσι είναι η σειρά του Μουζακίου να συμμετάσχει ενεργά σε όλη αυτή τη γιορτή του θεάτρου.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σκηνοθεσία-Σκηνογραφία-Δημιουργία Φωτισμών: Τάσος Νυχάς, Κοστούμια: Βαρβάρα Κάζιρα, Μουσική επιμέλεια : Νίκος Χατζούδης, Καλλιτεχνική επιμέλεια αφίσας και προγράμματος: Αναΐς Νικολιάν, Video Art: Νίκος Νυχάς, Γενικά καθήκοντα: Γεωργία Νυχά
Διανομή με τη σειρά εμφάνισης: Κοσμάς (καφετζής): Απόστολος Ιωακειμίδης, Ντιάνα: Άννα Κωνσταντάτου, Έφη: Μαριάννα Κολυβά, Χρήστος (αστυφύλακας): Νίκος Χατζούδης, Χρήστος (διαρρήκτης): Σταύρος Αβδούλος, Στασούλα (γυναίκα του διαρρήκτη): Αναΐς Νικολιάν , Δήμητρα (μητέρα του αστυφύλακα): Λίτα Καλογεροπούλου, Χαράλαμπος (βιβλιοπώλης): Τάκης Δασκαλέρος, Χρήστος (κομμουνιστής): Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, Αρχιφύλαξ: Παναγιώτης Μιχαλέλης, Φανή (υπηρέτρια): Έλενα Τασιούλα, Ουρανία (παραδουλεύτρα): Βαρβάρα Κάζιρα, Ναύαρχος: Γιώργος Αλεξάκης, Αστυνόμος: Τάκης Πλέσσας, Μαρία (συνδικαλίστρια): Βενετία Παπασυμεών
Δυο λόγια το Ελληνικό Θεατρικό Εργαστήρι Βρυξελλών
Το 1984, Έλληνες υπάλληλοι των κοινοτικών οργάνων ίδρυσαν μια θεατρική ομάδα όχι μόνον από αγάπη για το θέατρο αλλά και από ανάγκη για μια αμεσότερη κοινωνική σχέση απαραίτητη στις συνθήκες ζωής των Βρυξελλών τα πρώτα χρόνια μετά την ένταξη.
Αν και αποτελείται, κυρίως, από Έλληνες υπαλλήλους των κοινοτικών οργάνων, η ομάδα είναι ανοιχτή σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για το θέατρο. Άλλωστε δεν έχει καταστατικό, δεν έχει εκλεγμένα ούτε διορισμένα όργανα, δεν έχει οικονομική, πολιτική ή άλλη εξάρτηση. Ένας πυρήνας από το 1984 με πολλή προσωπική δουλειά και χωρίς καμιά εξωτερική ενίσχυση οικονομικής (προσπαθούμε να ισοσκελίζουμε τα έσοδα με τα έξοδα, χωρίς πάντα να το καταφέρνουμε) ή άλλης μορφής, με τη βοήθεια μόνον όσων συμμετέχουν κάθε φορά ενεργά καταφέρνει να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μιας κατ’εξοχήν ερασιτεχνικής ομάδας που είναι αναγκασμένη να λειτουργεί με αρκετούς περιορισμούς. Μεταξύ αυτών έλλειψη χρόνου, έλλειψη μέσων, έλλειψη εγκαταστάσεων. Όμως, η ομάδα συνεχίζει γιατί το θέατρο είναι μια ιδιόμορφη καλλιτεχνική έκφραση με ξεχωριστή γοητεία που δεν διαρκεί μόνο όσο είναι ζωντανή η παράσταση, αλλά και πολύ αργότερα με τις αναμνήσεις που μας μεταφέρουν σε άλλες εποχές, σε άλλα πρόσωπα, σε άλλες καταστάσεις -κάποτε σ’εμάς τους ίδιους.
