Την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου, ήμασταν στο μπλόκο της Νίκαιας στις 10.30 το πρωί. Ο προγραμματισμός έλεγε πως γύρω στις δώδεκα θα συγκεντρωνόντουσαν όλοι εκεί και στη μία θα έφευγαν για Τέμπη.
Περπατήσαμε λίγο. Κάποιοι είχαν στήσει κάποιο πρόχειρο χώρο συναντήσεων, με τραπέζια, καρέκλες, τηλεόραση κάποιοι, άλλοι κρεβάτι, ψησταριές κι όλα τα απαραίτητα για να διεξαχθεί ένας αξιοπρεπής αγώνας.
Βρήκαμε του «φύλακες». Αγρότες που έμειναν εκεί το βράδυ. Καθίσαμε στο τραπεζάκι δίπλα από την καρότσα-καθιστικό. Είναι ο Νίκος, ο Αχιλλέας και ο γιος του Μανώλης. Παραπέρα ο Γιώργος ακούει ότι είμαστε από εφημερίδα κι έρχεται κι αυτός μαζί μας.
Είναι αγρότες κι αυτό είναι το μοναδικό τους επάγγελμα. Όλη τους η ζωή ήταν αυτή. Ο Μανώλης που είναι ο μικρότερος, μιλάει για αναμνήσεις από 5 χρονών που όλες έχουν να κάνουν με την αγροτική ζωή. Ο ίδιος εντάχθηκε σε ειδικό πρόγραμμα για νέους αγρότες.
Άνθρωποι απλοί, με προβλήματα πολύ συγκεκριμένα, που ζητούν άμεσες λύσεις, καθώς έχουν να κάνουν με ζητήματα ζωτικής λειτουργίας της καθημερινής τους διαβίωσης. Αν δε μπορεί δηλαδή κάποιος να ανταπεξέλθει στα απαραίτητα καθημερινά θέματα διαβίωσης, τότε σίγουρα δεν αγγίζει καν την επιβίωση. Κι εδώ οι άνθρωποι μας μίλησαν για ζητήματα επιβίωσης, αν και το δίκαιο είναι ο κάθε άνθρωπος να απολαμβάνει τη ζωή και όχι απλά να επιβιώνει. Ο κύριος Νίκος σε αυτό, είχε να πει πως το δίκαιο στις κοινωνίες μας το λειτουργούμε έτσι ώστε να στηρίζει τον ισχυρότερο, κάνοντάς τον ακόμη πιο ισχυρό. Η ανησυχία τους είναι πως σιγά σιγά, όσοι είναι μικροκαλλιεργητές, ακόμη και αυτοί με 300 στρέμματα, σιγά σιγά θα αφανιστούν. Δε θα αντέξουν τα δυσβάσταχτα κόστη παραγωγής και η κατάληξη θα είναι να τα πουλήσουν σε ένα-δύο άτομα. Τους πολύ μεγάλους παραγωγούς. Και αυτοί όμως δε θα αντέξουν να αντιμετωπίσουν μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, όποτε και αυτοί τελικά θα αναγκαστούν να πουλήσουν την περιουσία τους στις μεγάλες εταιρείες.
Μας είπαν πολλά και θα θέλαμε να αρχίσουμε με το πιο σημαντικό που είπε ο κύριος Αχιλλέας και αφορά τον κάθε πολίτη: «Πρέπει οι εκάστοτε κυβερνήσεις να σκύψουν στα προβλήματα των γεωργών, αλλά κι όλων των Ελλήνων, με ειλικρίνεια και σεβασμό. Τα ψέματα τα γνωρίζουμε. Θα τελειώσουμε ως Έλληνες. Η ειλικρίνεια θα δέσει τον λαό.»
Τα βασικά αγροτικά ζητήματά τους έχουν να κάνουν με το φορολογικό, το ασφαλιστικό και το δυσβάσταχτο κόστος παραγωγής. Είναι τόσα πολλά τα έξοδα, που όπως μας είπαν, πολλοί είναι αυτοί που πάνε Βουλγαρία για να πάρουν τα εφόδια που χρειάζονται, όπως φάρμακα και σπόρια. Κάτι βασικό που ζητούν, είναι να επιδοτείται το πετρέλαιο – αφού είναι εργαλείο για την εργασία τους. Το κόστος του ρεύματος της γεώτρησης είναι επίσης υψηλό, για τον Αχιλλέα ας πούμε, είναι 100 ευρώ το στρέμμα.
Ακόμη ένα θέμα που καίει τους αγρότες είναι η διαδικασία των αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ. Μας περιέγραψαν το όλο χρονικό των εκτιμήσεων πως εξελίσσεται. Πριν κάποια χρόνια για παράδειγμα, τους ενημέρωσαν να κρατήσουν μάρτυρες ς αφού είχε γίνει η συγκομιδή. Άλλο θέμα, είναι ότι αργούν οι ελεγκτές να πάνε και το πιο σημαντικό αργούν να λάβουν τις αποζημιώσεις. Προβληματισμό επίσης και ακάλυπτους, αφήνει τους αγρότες το γεγονός ότι κάποια φαινόμενα όπως ο παγετός, για κάποιες καλλιέργειες, δε θεωρούνται αίτια και δεν αποζημιώνονται, όπως για παράδειγμα το καλαμπόκι, τα τέφλα ή το τριφύλλι. Και το θέμα είναι πως επιφανειακά και φαινομενικά, το φυτό δε μοιάζει να έχει κάποια βλάβη, αλλά προκύπτουν άλλα ζητήματα, όπως το ότι στο χαλάζι, η ρόκα του καλαμποκιού ναι μεν δεν τραυματίζεται, αλλά πέφτει κάτω, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να τη συλλέξουν τα μηχανήματα. Οι έμπειροι γεωπόνοι βέβαια τα γνωρίζουν όλα αυτά.
Τους ρωτήσαμε ποια είναι η στάση όσων αγροτών ψήφισαν, επειδή εμπιστεύτηκαν προεκλογικά, τον κύριο Τσίπρα. Είναι δύο οι πλευρές. Η μία δε θα τον ξαναψηφίσει και η άλλη, από φόβο για τα χειρότερα που κάποιος άλλος θα κάνει, θα τον ξαναψηφίσουν. Η λογική δηλαδή είναι, πως αν ένας αριστερός, φανατικά αντιμνημονιακός, έχει αποδεχθεί όλα αυτά, τι θα συμβεί με κάποιον άλλον πιο ήπιο;
Γενικά οι άνθρωποι εκεί, αμφισβήτησαν την αποτελεσματική λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς σε αυτά τα πλαίσια, εμφανίζονται κατά καιρούς διάφορες εταιρείες και συχνά μάλιστα συστημένες από κάποιο επίσημο φορέα, οι εκπρόσωποι των οποίων προτείνουν καλλιέργειες – όπως συνέβη με ροδιές, αμυγδαλές, αγκινάρες και άλλα – εγγυώνται ότι θα απορροφήσουν την παραγωγή και όταν το ζήτημα φτάνει επί της ουσίας, έχουν εξαφανιστεί. Με όλα αυτά λοιπόν που τους έχουν συμβεί, είναι όχι απλά διστακτικοί , αλλά αρνητικοί όταν ακούν για εναλλακτικές προτάσεις χρήσης των καλλιεργειών τους.
(Είναι σημαντικό κάπου εδώ, να αναφέρουμε πως οι συζητήσεις μας δεν είχαν πολιτική χροιά υπεράσπισης κάποιου συστήματος ή κάποιας παράταξης. Οι άνθρωποι που μιλήσαμε είναι δεκτικοί στο να δοκιμάζουν διάφορα πολιτικά πλαίσια, ώστε τελικά να βρουν ποιο είναι αυτό που θα τους εξασφαλίσει τη ζωή που δικαιούνται. Και το δικαίωμα αυτό, το διεκδικούν καταρχήν βασιζόμενοι στο τι προσφέρουν με την εργασία τους στην κοινωνία μας.)
Από την συναναστροφή μας με αυτή τη παρέα, θα κλείσουμε με τα λόγια του κυρίου Αχιλλέα: «Αυτοί όλοι που έχασαν με βίαιο τρόπο τις περιουσίες τους, πώς είναι τώρα; Τι προσφέρουν στην εθνική οικονομία; Αν όχι από ανθρωπιά, αλλά και από οικονομική λογική να το πάρουν, πιο χρήσιμος είναι ο αγρότης που παράγει, παρά ο κατεστραμμένος.»
Στη συνέχεια συζητήσαμε με τον κύριο Τσιούτρα Γιάννη, ειδικό γραμματέα της ομοσπονδίας. Είναι πεπεισμένος ότι ο μόνος τρόπος για να δοθεί λύση στα προβλήματά τους είναι ο αγώνας. Φέτος, δεν έχουν μόνο μας είπε να φρενάρουν τα νέα μέτρα, αλλά και να συγκρατήσουν τα περσινά τους κεκτημένα, όπως το αφορολόγητο. Το πλέον άδικο, είναι για όσους συνταξιοδοτούνται. Αν θελήσουν να συνεχίσουν να καλλιεργούν τα χωράφια τους, θα πρέπει να εγκαταλείψουν το 60% της σύνταξής τους.
Σχετικά με το θέμα των επιδοτήσεων, μας ανέλυσε ότι μόνο το 20% αυτών καταλήγει στους μικροαγρότες. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως σχετικά με ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα που είχε βγει, η CretaFarm πήρε 800 εκατομμύρια, ενώ οι υπόλοιποι μοιράστηκαν 200 εκατομμύρια.
Τους απασχολεί επίσης το θέμα της χαρτογράφησης, με την οποία χαρακτηρίστηκαν ως δασικές εκτάσεις, κομμάτια γης που ως τώρα ανήκαν και χρησιμοποιούνταν από κτηνοτρόφους για παράδειγμα.
Κάτι ακόμη που μας έκανε εντύπωση, είναι η σκέψη, πως προκαλούν επίτηδες δυσλειτουργία του ΕΛΓΑ ώστε οι αγρότες να αγανακτήσουν και τότε εύκολα να προχωρήσουν σε μια ενδεχόμενη ιδιωτικοποίησή του.
Και ο κύριος Τσιούτρας και η παρέα των αγροτών, μίλησαν για την άμεση ανάγκη υποδομών, όπως με κινήσεις σαν τη χρήση των θερμών νερών στην Ολλανδία για τα θερμοκήπια ή κλειστά κυκλώματα στον Αχελώο για την αξιοποίηση του νερού.
Ο κύριος Τσιούτρας, τόνισε επίσης κάτι πολύ αξιοπρόσεκτο: πως η κυβέρνηση, προσπαθεί να δημιουργήσει κοινωνικό αυτοματισμό. Κοινωνικός αυτοματισμός είναι μέθοδος αποπροσανατολισμού από τη ρίζα του προβλήματος με μετατόπιση του “κατηγορώ” σε κοινωνικές ομάδες που λειτουργούν ως εξιλαστήρια θύματα. Πρόκειται ουσιαστικά για μια στρατηγική αλληλοεξόντωσης. Αυτό ακριβώς μας είπε και ο Μανώλης, για έναν φίλο του, που μόλις άκουσε το συνολικό ποσό των επιδοτήσεων που πήραν οι αγρότες, του γκρίνιαξε για ποιο λόγο τελικά «κλαίγονται», ενώ η αλήθεια είναι πως αυτό το ποσό θα μοιραστεί σε πολλούς και κυρίως άνισα.
Κάποια στιγμή κατέφθασαν και οι γυναίκες από την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας τις οποίες καλωσόρισε . Ήρθαν από μέρη της Ελλάδας, όπως η Νέα Μάκρη της Αθήνας, που δεν έχουν κάποια άμεση σχέση με τον αγροτικό χώρο. Αντιλαμβάνονται όμως την σύνδεση που κάθε κοινωνικό τμήμα έχει με το άλλο και φυσικά βλέπουν ξεκάθαρα το δίκαιο του αγώνα των αγροτών. Κάλεσαν όλους τους πολίτες να ταχθούν μαζί με τους αγρότες και να αποτελέσει ο αγροτικός αγώνας αφορμή για να διεκδικήσουν όλοι, όσα άδικα και άτιμα τους έχουν στερήσει. Αύριο Τρίτη 7/2, στις 12 το μεσημέρι, οι αγρότες προχωρούν σε νέα συνάντηση της Πανελλαδικής Επιτροπής Μπλόκων Ελλάδας στη Νίκαια.
Εμείς να πούμε μόνο, πως η Ελλάδα στηρίζεται στον αγροτικοκτηνοτροφικό τομέα και στον τουρισμό. Οι «εργάτες» αυτών των κλάδων, χρειάζονται κάποια εργαλεία και το κράτος θα πρέπει να τους εξασφαλίζει τις καλύτερες τιμές για τα εφόδιά τους, να τους απαλλάσσει από διάφορα λειτουργικά πάγια έξοδα, να τους διευκολύνει με φοροαπαλλαγές. Τελικά, θα πρέπει να στοχεύει τον κάθε μικρό να τον κάνει μεγαλύτερο και όχι να τον εξαφανίσει. Οι αγρότες χρειάζονται εκπαίδευση στις νέες τεχνολογίες που τους αφορούν για την διευκόλυνση της αποτελεσματικότητας της εργασίας τους, απλή, κατανοητή, αλλά ταυτόχρονα επιστημονική ενημέρωση και εγγυήσεις για τις προτεινόμενες κινήσεις, όχι μόνο προφορικές. Πρέπει να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη του πολίτη στον κρατικό φορέα.
Αφού όπως μας είπαν – και συμφωνούμε – ο αγώνας τους πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα και για τους υπόλοιπους κλάδους εργασίας, είναι καλό κλείνοντας, να δούμε την άποψη – μήνυμα, ενός πολίτη από την Αθήνα, δικηγόρου, που εκφράζει σε κάποιο μέσω κοινωνικής δικτύωσης συμπαράσταση, αλλά και δυσανασχέτηση. Λόγια που ο αγροτικός κόσμος θα πρέπει να λάβει υπ’ όψιν:
“Συμφωνώ με τον αγώνα των αγροτών,συμπάσχω,είμαι μαζί τους,αλλά ρε μάγκες το κάνατε μια ,το κάνατε δύο,το κάνατε τρεις,εγώ όμως και οι υπόλοιποι Έλληνες τι σας φταίμε και κλείνετε τον δρόμο ,ο οποίος ανήκει σε όλους μας…Εύχομαι να ευοδωθεί ο αγώνας σας να το υποστούμε ακόμη μια φορά, αλλά μη σας δω πάλι να πάτε τσίπουρα πεσκέσι στον Τσίπρα και να χαζογελάτε στο Μέγαρο Μαξίμου, τουλάχιστον η ταλαιπωρία σας και ταλαιπωρία μας να πιάσει τόπο γιατί σε διαφορετική περίπτωση που σας ξεπουλήσουν πάλι οι αγροτοπατέρες και σεις το δεχτείτε, θα καταντήσετε γραφικοί και θα βρείτε απέναντι σας όλους τους Έλληνες”.
