Πριν από λίγες μέρες οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας και μόλις την Παρασκευή 5/5 οι εκπαιδευτικοί της Δευτεροβάθμιας ήρθαμε αντιμέτωποι με αυτό που όλοι περιμέναμε: τις μηδενικές μεταθέσεις. Δεν θα σταθούμε στο πώς φτάσαμε ως εδώ, αναλύσεις που και άλλοι πριν από μας έχουν κάνει σχετικά με τον εγκλωβισμό των συναδέλφων πριν από τη σύνταξη λόγω του ασφαλιστικού αλλά και των τρισάθλιων περικοπών στις συντάξεις, ή τη δημιουργία τεχνητά πλεοναζόντων. Όλοι περισσεύουμε με τις αλλαγές στα ωρολόγια, τους μη παρακολουθούντες μαθητές στα ΕΠΑΛ και άλλα γνωστά αλλά θα προτιμήσουμε να σταθούμε στα παρακάτω σημεία.
Οι μηδενικές μεταθέσεις (10% στην Α΄βαθμια και 3% στη Β΄βαθμια) αποκαλύπτουν σε όλους τα εξής:
-Συνολικοποιούν τις κακές εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών: άλλοι γύρω στα 60 δεν μπορούν να βγουν στη σύνταξη, άλλοι γύρω στα 50 ή πηγαινοέρχονται για μια δεκαετία ή και παραπάνω διανύοντας χιλιόμετρα καθημερινά ή διαβιούν μακριά από το σπίτι τους και τις οικογένειές τους ή υποκύπτουν σε καθεστώς ομηρίας των εκπροσώπων του κλάδου των αιρετών με τις αποσπάσεις και είναι εργασιακά περιπλανώμενοι από σχολείο σε σχολείο και άλλοι και αυτοί πλέον γύρω στα 50 τους χρόνια είναι αναπληρωτές του εαυτού τους και απολυόμενοι κάθε χρονιά.
-Οι μη μεταθέσεις φανερώνουν τις βλέψεις του Υπουργείου και τις προθέσεις του να εξουθενώσει τους εκπαιδευτικούς υπηρετώντας πάντα τις επιταγές της ΕΕ, του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ. Είμαστε Κασσάνδρες όσοι εκτιμούμε ότι στο τέλος του διδακτικού έτους θα κατεβάσουν το περιβόητο νέο ωρολόγιο πρόγραμμα της Α Λυκείου που θα είναι κοινό για τα ΕΠΑΛ και τα ΓΕΛ, και ότι θα μεθοδεύσουν και την αύξηση του ωραρίου είτε απευθείας είτε με την αύξηση του διδακτικού χρόνου σύμφωνα με τις μνημονιακές δεσμεύσεις;
– Ας αναρωτηθούμε όλοι τι αξία έχει για τους εργαζόμενους σήμερα στην εκπαίδευση ότι οι αιρετοί του κλάδου στα ΠΥΣΔΕ αλλά και στο ΚΥΣΔΕ ακόμη και οι φιλοκυβερνητικοί των ΣΥΝΕΚ καταψήφισαν αυτά τα κενά; Πολύ περισσότερο τι αξία έχουν οι προτάσεις ότι τα κενά θα πρέπει να βγαίνουν από τους «αναβαθμισμένους Συλλόγους Διδασκόντων» και όχι μονοπρόσωπα από τους Διευθυντές; Οι διευθυντές εφαρμόζουν, δεν χαράζουν την εκπαιδευτική πολιτική. Αυτοί που τα λένε αυτά και εννοούμε οι συνδικαλιστικές παρατάξεις -και δεν είναι μόνο τα ΣΥΝΕΚ- «πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες», αποπροσανατολίζουν τους εκπαιδευτικούς και δεν λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Είναι σα να βλέπουμε μπροστά μας το νέο ‘αίτημα’ του χρεοκοπημένου συνδικαλισμού της συνδιοίκησης που θα ‘πιέζει τα συμβούλια επιλογής να σεβαστούν τις προτάσεις των συλλόγων διδασκόντων’
–Για εμάς οι μηδενικές μεταθέσεις δείχνουν πως το Υπουργείο συνεχίζει μια πολιτική ενάντια στα δικαιώματα μας και μάλιστα στην προκειμένη περίπτωση και χωρίς κανένα φτιασίδωμα, όπως έκανε με τις δημιουργικές εργασίες και τη θεματική εβδομάδα.
-Αποδεικνύουν ότι συνιστά φενάκη οι δίκαιες και διαφανείς υπηρεσιακές μεταβολές που υποτίθεται ότι πρέπει να επιβάλλονται από τους αιρετούς της συνδιοίκησης. Οι εργαζόμενοι και τα σωματεία μας οφείλουν με τις διαδικασίες τους και τους αγώνες τους να παλεύουν για το δίκιο τους και την ανατροπή μιας ολωσδιόλου άδικης πολιτικής.
– Τα σωματεία μας οι Διδασκαλικοί Σύλλογοι και οι ΕΛΜΕ να μην αφήνουν αναπάντητα ή να αρκούνται σε ανακοινώσεις αλλά δυναμικά να διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει.
Να μην αφήσουμε το Υπουργείο να επαίρεται για τις έγκαιρες μη μεταθέσεις και την έγκαιρη έκδοση της εγκυκλίου των αποσπάσεων. Οι εκπαιδευτικοί δεν μπορεί να εφησυχάζουν, χρειάζεται να δώσουν τέλος στην αδράνεια και στην κινηματική νηνεμία.
H πανεργατική απεργία στις 17 Μάη πρέπει να αποτελέσει το εφαλτήριο.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
