Απάντηση στους επικριτές του για τη διαδρομή του στη δημόσια διοίκηση, στην πολιτική και τους πολιτικούς δίνει ο Κώστας Πάσχος, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να αναδείξει το ήθος, τη σοβαρότητα, τη μετριοπάθεια και την αξιοσύνη που θα πρέπει να διακατέχουν όποιον καταλαμβάνει δημόσιο αξίωμα. Ο Πάσχος ξεκίνησε τη διαδρομή του δίπλα στον παλαιό υπουργό της Ν.Δ. κ. Θεόδωρο Αναγνωστόπουλο, συνδράμοντας αποφασιστικά στην αναστροφή του κλίματος υπέρ της φιλελεύθερης παράταξης στις δημοτικές εκλογές του 1998. Ήταν χρονιά ορόσημο για τον Καραμανλή, ο οποίος κατάφερε να κυριαρχήσει στις νομαρχίες και για πρώτη φορά το κόμμα του να κερδίσει περί τους 500 δήμους στις δημοτικές εκλογές. Όλα αυτά τα χρόνια, παράλληλα με την καθηγητική του ιδιότητα, διακρίθηκε στον επιχειρηματικό στίβο και ειδικά σε εκδοτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, ενώ επί των ημερών της ΝΔ ανέλαβε τη διοίκηση του ΗΛΠΑΠ και ακολούθως του Εθνικού Ιδρύματος Νεότητας. Η παρουσία του στο ΕΙΝ αποτέλεσε σταθμό τόσο για τον ίδιο που προέρχεται από τον εκπαιδευτικό κλάδο, όσο και για το ίδρυμα. Ο Πάσχος, είχε αποποιηθεί τον μισθό του διευθύνοντος συμβούλου, των επιδομάτων θέσης και των παροχών του ΕΙΝ, κρατώντας μόνο το μισθό του από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Και τούτο γιατί όπως λέει, ο βασιλιάς Παύλος έφτιαξε το Ίδρυμα Νεότητας αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση κοινωνικών σκοπών. Ο Πάσχος διακρίνεται για τον ευθύ και άμεσο λόγο του, καθώς και για τη συλλογικότητά του, στοιχείο που κατά την άποψή του, λείπει από τη σημερινή κοινωνία. Έχει μάθει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις, γι’αυτό και δεν δέχθηκε το παραμικρό οικονομικό όφελος από τις θέσεις που κατά καιρούς ανέλαβε. Η ανάγκη του άλλωστε δεν ήταν οικονομική, όπως αναφέρει, αλλά πήγαζε από την προσωπική αναγκαιότητα της προσφοράς. «Στόχος όλων μας θα πρέπει να είναι η δημιουργία κοινωνίας αρχών για τα παιδιά μας«, υποστηρίζει. Ο Κώστας Πάσχος με την εμπειρία που απέκτησε όλα αυτά τα χρόνια εξετάζει το ενδεχόμενο να πολιτευτεί στις επόμενες εκλογές. Ο Καρατζαφέρης τον θέλει, στη Ν.Δ. λογαριάζουν στην παρουσία του, ο ίδιος όμως δεν έχει αποφασίσει. Αν το κάνει θα κατέβει στη Β’ Αθηνών. Δεν συνηθίζει να παίρνει αποφάσεις εν θερμώ και συγκυριακές. Μετράει τους φίλους του, ζυγίζει τα συναισθήματά τους, κρίνει την κοινωνική αναγκαιότητα και αποφασίζει. Τα στάδια μέχρι την τελική κρίση είναι αρκετά και απαιτείται η δέουσα σοβαρότητα για μια τέτοια απόφαση.
Από το Παρασκήνιο
Κυριακή 20/2/2011
