Ξεκίνησαν πάλι οι μαραθώνιες συνεδριάσεις της ΟΛΜΕ, για να βρουν μερικές δυνάμεις τον τρόπο να υπονομεύσουν την προοπτική της απεργιακής σύγκρουσης με την κυβέρνηση. Μέθοδος τους η πρόταση για 48ωρη απεργία. Οι εμπνευστές της πρότασης ελπίζουν ότι η υπονομευμένη στα μάτια του κλάδου 48ωρη θα λειτουργήσει αποσυσπειρωτικά, ότι οι συνάδελφοι θα την αντιληφθούν ως «μία από τα ίδια» και δε θα ακολουθήσουν, ώστε να ολοκληρωθεί ο κύκλος της αυτοεκπληρούμενης προφητείας: η ηγεσία στέλνει το μήνυμα της μη μάχης, ο κόσμος το αντιλαμβάνεται και παγώνει και μετά η ηγεσία δηλώνει ότι είχε δίκιο που δεν κλιμακώνει γιατί ο κόσμος δεν τραβάει!
Το κρυφτό πρέπει να τελειώνει. Κυβέρνηση και τρόικα έχουν απολύσει 14.000 συναδέλφους μας. Ετοιμάζουν χιλιάδες ακόμα απολύσεις και την πλήρη ωρομισθικοποίηση όποιου «μόνιμου» προσωπικού απομείνει. Οξύνουν με απανωτές εξετάσεις τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση και στέλνουν τα παιδιά έξω από την εκπαίδευση – στην κατάρτιση και την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία. Είναι αυτά «αιτία πολέμου» ή οι σκληρές συνδικαλιστικές φράσεις είναι απλή ρητορεία, κενή πραγματικού περιεχομένου; Σε αυτή τη λαίλαπα απαντάμε με κλιμάκωση «48ωρη και να δούμε»; Μας δουλεύουν; Τι οργανώναμε όλο το καλοκαίρι με συσκέψεις και τοπικές κινητοποιήσεις; Τη «48ωρη και να δούμε»; Ή απλώς μιλάμε για τη Σεπτεμβριάτικη εκδοχή των κακόφημων… «όρων και προϋποθέσεων» και του… «απαράδεκτου εκβιασμού της κυβέρνησης από τους απεργούς»; Δηλαδή μια ιδιότυπη ντελικάτη απεργοσπασία με υποτιθέμενη αγωνιστική φρασεολογία;
Η πραγματικότητα είναι διάφανη. Απέναντι στον πόλεμο του συστήματος πρέπει να απαντήσουμε: ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. Η πρότασή μας:
· Να ξεκινήσει 4ήμερη απεργία 10-13 Σεπτέμβρη με νέες γενικές συνελεύσεις στις 13 Σεπτέμβρη με δηλωμένη πρόθεση για συνέχιση με 5μερες επαναλαμβανόμενες που θα συνοδεύονται από συνελεύσεις που θα τις αποφασίζουν. Η απεργία πρέπει να ξεκινήσει πριν την έναρξη των μαθημάτων και τον αγιασμό. Κάθε μέρα που περνάει υπάρχει ο κίνδυνος να ενισχύει την ψυχολογία του τετελεσμένου. Η 11 ή 12 Σεπτέμβρη μπορεί να είναι μέρα ενημέρωσης μαθητών.
· Να δημιουργηθούν απεργιακές επιτροπές όσο το δυνατόν πιο αποκεντρωμένες με στόχο να φτάσουν στο επίπεδο του σχολείου. Οι απεργιακές επιτροπές αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες απεργιακής φρουράς, δημιουργίας πανό και παρεμβάσεων στην κοινωνία, δημιουργίας απεργιακών ταμείων, οργάνωσης εκδηλώσεων αλλά και συναυλιών πολιτικής και οικονομικής στήριξης της απεργίας
· Οι ΕΛΜΕ που θα αποφασίσουν στις συνελεύσεις τους ότι κινούνται στην κατεύθυνση της απεργίας διαρκείας, να είναι σε συνεννόηση και να προσπαθήσουν να υλοποιήσουν την κατεύθυνση αυτή σε απευθείας συντονισμό μεταξύ τους ως πρωτοβάθμια σωματεία, σε περίπτωση που η ΟΛΜΕ «τα στρίψει».
Κανένας μαθητής έξω απ’ τα σχολεία – κανείς καθηγητής στην ανεργία
Με αγώνες για δουλειά υγεία και παιδεία θα σταματήσουμε τη σύγχρονη δουλεία
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών
