Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ολόκληρος ο κόσμος και η Ευρώπη αντιμετωπίζουν μια πρωτόγνωρη μετά τον πόλεμο, οικονομική κρίση, οι επιπτώσεις της οποίας ακουμπούν και την Ελλάδα. Η κρίση αυτή έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτές, που βιώσαμε τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, αλλά και στις αρχές της τρέχουσας. Είναι μια κρίση που εξελίσσεται κάθε μέρα με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορεί κανείς να προβλέψει τη διάρκεια, την έκταση, το βάθος των συνεπειών της.
Όμως μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό καταστροφολογίας, που κάποιοι ανεύθυνα αναπαράγουν, υπάρχουν και καλά νέα. Υπάρχουν στοιχειά στην Ελληνική οικονομία, που μας ενθαρρύνουν στην δύσκολη προσπάθεια που κάνουμε για να βγει η χώρα από την κρίση. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ε.Ε., η Ελλάδα θα είναι, και στη δύσκολη αυτή χρονιά, μια από τις 5 χώρες της Ευρωζώνης με θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη. Η Ελλάδα θα έχει χαμηλότερο δημοσιονομικό έλλειμμα από το μέσο όρο της Ευρωζώνης. Η Ελλάδα θα έχει χαμηλότερη ανεργία από το μέσο όρο της Ευρωζώνης. Ενώ το δημόσιο χρέος αναμένεται να αυξηθεί κατά 2,2% του ΑΕΠ, όταν οι αντίστοιχες αυξήσεις στη Γαλλία είναι 5%, στην Ισπανία 7%, στην Ιρλανδία 14%. Ένα χρέος, που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τριπλασίασαν και από το 30% του ΑΕΠ το 1980 έφτασε στο 99% σήμερα. Ένα χρέος, που η κυβέρνηση της Ν.Δ. κατάφερε να το μειώσει, έστω και ελάχιστα, αλλά που συνεχίζει να αποτελεί τον μεγάλο βραχνά της Ελληνικής οικονομίας.
Την ώρα που η χώρα αντιμετωπίζει τη διεθνή οικονομική κρίση, η οποία κυριολεκτικά βασανίζει ολόκληρο τον κόσμο, είναι προφανές ότι πρέπει να κάνουμε κινήσεις και στη χώρα μας προκειμένου να διασφαλιστεί την ενότητα των κοινωνικών εταίρων και η κοινωνική ηρεμία. Ο Πρωθυπουργός ζητά με επιμονή και συναίσθηση καθήκοντος, εθνική συνεννόηση, συνεργασία και υπεύθυνη στάση απ’ όλους για να ξεπεράσουμε τις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Απαιτείται λοιπόν, έστω στοιχειώδης, συνεννόηση. Απαιτείται μετριοπάθεια και ψυχραιμία. Απαιτείται συναίνεση, τουλάχιστον στα βασικά, στα θεμελιώδη. Οφείλουμε, λοιπόν, όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας να βάλουμε τέλος στη στείρα άρνηση. Στο «όχι σε όλα». Χρειάζεται, επιτέλους, ένας διαφορετικός κώδικας πολιτικής συμπεριφοράς, βασισμένος στην ειλικρίνεια, στην σοβαρότητα, στην υπευθυνότητα.
Είναι σαφές ότι δεν αρνούμαστε το δικαίωμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να ασκεί κριτική για τομείς του κυβερνητικού έργου, στους οποίους οι επιδόσεις μας δεν είναι τόσο καλές όσο θα θέλαμε να είναι. Αυτός, άλλωστε, είναι ο θεσμικός της ρόλος. Τον θέλουμε και τον επιζητούμε. Είναι θεμελιώδης κανόνας της Δημοκρατίας. Ούτε βεβαία αρνούμαστε τη διαλεκτική αντιπαράθεση ιδεών. Είναι προϋπόθεση για το καλύτερο που θέλουμε. Και βέβαια δεν ζητούμε, ούτε περιμένουμε να συμφωνούμε σε κάθε περίπτωση, για όλα τα ζητήματα, για κάθε πτυχή τους.
Δυστυχώς όμως για μια ακόμα φορά το ΠΑΣΟΚ και ο Αρχηγός του, ο κ. Παπανδρέου, αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Την ώρα που περιμένουμε έναν εποικοδομητικό δημόσιο διάλογο για την παγκόσμια οικονομική κρίση, στο ΠΑΣΟΚ περί άλλων τυρβάζουν. Ακόμη και σήμερα, που οι καιροί απαιτούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, δεν προτείνουν, αλλά απορρίπτουν. Ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει επιλέξει συνειδητά μια στρατηγική μικροκομματικής σκοπιμότητας. Ο κ. Παπανδρέου και η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ επιλέγουν την οξύτητα. Παίζουν ακόμη και με τους θεσμούς. Παίζουν με τη σταθερότητα της χώρας και το αίσθημα ασφάλειας που ζητούν οι πολίτες και η κοινωνία. Μετά από 20 χρόνια διακυβέρνησης, παραπλανούν συνειδητά και επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν.
Όμως η Ελλάδα αξίζει κάτι καλύτερο από τον ανέξοδο λαϊκισμό του κ. Παπανδρέου και της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Για αυτό σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, οι Έλληνες πολίτες θα απορρίψουν τελείως τη λογική της ανευθυνότητας και του λαϊκισμού, που υιοθετεί το ΠΑΣΟΚ. Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν προσφέρεται για κομματική εκμετάλλευση, ούτε για εντυπώσεις εσωτερικής κατανάλωσης.
Για να αντιμετωπιστούν οι οικονομικές και, κυρίως, οι κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης, χρειάζεται συγκροτημένο σχέδιο, αλλά και διαρκής επαγρύπνηση, για να προσαρμόζονται οι δράσεις μας στα δεδομένα, που συνεχώς αλλάζουν. Αυτό κάνει η κυβέρνηση και αυτό θα συνεχίσει να κάνει. Χρειάζεται όμως, σήμερα περισσότερο από ποτέ, υπευθυνότητα και ωριμότητα απ’ όλους. Απ΄ όλες τις πολιτικές δυνάμεις, όλους τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς, απ’ όλους τους πολίτες. Είναι ανάγκη, επιτέλους, να συνεννοηθούμε στα βασικά, στα αυτονόητα. Όταν η κρίση χτυπά την πόρτα μας, κανείς δεν μπορεί να κωφεύει.
