Στις 28 Απριλίου 2010 αποφασίστηκε από την κυβέρνηση η ανέγερση ισλαμικού τεμένους «υπό το συντεταγμένο έλεγχο της πολιτείας, της εκάστοτε κυβέρνησης και του αρμοδίου Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων». Το τέμενος θα ανεγερθεί στον Ελαιώνα, στην περιοχή του Βοτανικού. Απέχει μόλις τρία χιλιόμετρα από την Ομόνοια και δύο από την Ακρόπολη και τον Κεραμεικό. Για το σκοπό αυτό «Ναυτικό Οχυρό» εκτάσεως 17 στρεμμάτων παραχωρήθηκε από το Γενικό Επιτελείου Ναυτικού. Τρίζουν τα κόκκαλα του Μιαούλη και του Κανάρη!
Τα έξοδα θα καλυφθούν από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Εκτιμώμενο κόστος 106.000.000 ευρώ. Την ίδια στιγμή σκάφη επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού λόγω οικονομικών περικοπών -δεν υπάρχουν ούτε λιπαντικά- βρίσκονται παροπλισμένα στους ναύσταθμους Σαλαμίνας και Κρήτης. Η κατεστραμμένη επίσης περίφραξη του εν λόγω χώρου δεν παρέχει ασφάλεια για εγκαταστάσεις με φορητά όπλα και υπηρεσίες με απόρρητα έγγραφα.
Το σχέδιο για τη λειτουργία του τεμένους προβλέπει την τοποθέτηση ιμάμη, τα έξοδα του οποίου θα καλύπτονται από το ελληνικό δημόσιο. Κάθε μουσουλμανική κοινότητα θα έχει το δικαίωμα να φέρει το δικό της θρησκευτικό λειτουργό. Το όλο θέμα έχει άμεση σχέση με τη διάδοση του Βαχαμπιτισμού, που επιμένει ότι το Ισλάμ πρέπει να εξαπλωθεί και να κατακυριεύσει ολόκληρη τη γη. Βαχαμπίτες ήταν οι Σαουδάραβες που επιτέθηκαν στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, όπως και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Για να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα οι εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες έχουν στη διάθεσή τους 61 -σύμφωνα με άλλες πληροφορίες 155!- τζαμιά στην περιοχή της Αθήνας, περισσότερα ακόμη και από τις ορθόδοξες εκκλησίες. Και ενώ η καγκελάριος Μέρκελ ομολογεί ότι το πολυπολιτισμικό μοντέλο «απέτυχε πλήρως» στη Γερμανία, οι δικοί μας οσφυοκάμπτες πολιτικοί το προβάλλουν και μας το επιβάλλουν ανεγείροντας τεμένη. Γιατί τέτοια σπουδή;
Και δεν φτάνει αυτό. Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα ο «σουλτάνος» Ερντογάν στην κοινή συνέντευξη του με τον Έλληνα πρωθυπουργό αναφέρθηκε στο «Φετιγιέ Τζαμί». Ο κ. Παπανδρέου απάντησε: «Ήδη εμείς έχουμε αποφασίσει να γίνει η ανακαίνιση και αποκατάσταση του «φετιγιέ» και νομίζω αυτό είναι μια ένδειξη της βούλησής μας»!
Ποια είναι όμως η ιστορία και η σημειολογία του «Φετιγιέ»;
Το 1456 οι Τούρκοι, με επικεφαλής τον Ομάρ, για του Τουραχάν, κατέλαβαν χωρίς αντίσταση την πόλη της Αθήνας, εκτός από την Ακρόπολη, που αντιστάθηκε ηρωικά για σχεδόν άλλα δύο χρόνια. Το 1458 εισήλθε θριαμβευτικά στην πόλη ο Μωάμεθ Β’ Ο Πορθητής. Προς τιμήν του ανεγέρθηκε το «Τζαμί Φετιγιέ» (Φατίχ=Κατακτητής), δηλαδή «τζαμί της κατάκτησης», της υποδούλωσης της Αθήνας, καταραμένο! Σύμφωνα μάλιστα με αρχαιολογικές μαρτυρίες χτίστηκε επάνω σε τρίκλιτη βασιλική, η οποία μέχρι την άλωση της πόλης από τους Τούρκους πιθανόν να λειτουργούσε ως ο ορθόδοξος Μητροπολιτικός Ναός στο Δουκάτο των Αθηνών (1205-1458)! Ως οικονομικό υλικό για το «Φετιχέ Τζαμί» χρησιμοποιήθηκε ένας από τους στύλους του αρχαίου ναού του Ολυμπίου Διός.
Από το 1458 οπότε και χτίστηκε άρχισε για την Αθήνα η φοβερή περίοδος της Οθωμανοκρατίας, με όλα τα φρικτά εγκλήματα, που τη σφράγισαν! Το «Φετιχέ Τζαμί» είναι λοιπόν σημείο κατατεθέν της σκλαβιάς και της τυραννίας της πόλης, την οποία με τα δάκρυα, τη θυσία και το αίμα τους καθαγίασαν και απελευθέρωσαν η Αγία Φιλοθέη, ο Άγιος Μιχαήλ Πακνανάς και τόσοι ακόμη νεομάρτυρες και εθνομάρτυρες.
Ήδη ξεκίνησαν οι επισκευαστικές εργασίες με εθνικούς πόρους. Ας είναι καλά οι αγρίως φορολογούμενοι συνέλληνες, να αναμένουν και να εξοφλούν περαιώσεις επί περαιώσεων μέχρι το τέλος των εργασιών. Τι και αν η Τουρκία μετέτρεψε τους δικούς μας ναούς στη Μικρά Ασία και στην κατεχόμενη Κύπρο σε στάβλους, κινηματογράφους, γυμναστήρια! Εμάς δε μας απασχολεί ούτε και μας ενδιαφέρει. Τι να πούμε και τι να πρωτοθυμίσουμε στους Νενέκους (Νενέκος ο οπλαρχηγός του Κολοκοτρώνη που προσκύνησε τον Ιμπραήμ) των ημερών μας; «Με φωνή που καταπείθει. Προχωρώντας ομιλείς: Σήμερ’ άπιστοι εγεννήθη. Ναι του κόσμου ο Λυτρωτής.
Αυτός λέγει…Αφοκρασθήτε. Εγώ ειμ’ Άλφα. Ωμέγα εγώ. Πέστε που θ’ αποκρυφθήτε. Εσείς όλοι αν οργισθώ;» σαλπίζει επίκαιρα ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός.
Και μια υποχρέωση που την ενταφιάσαμε: Το 1822 ο Γέρος του Μωριά στα Δερβενάκια στον Άγιο Σώστη, όρκισε τα παλικάρια του για να δοξάσουν τον Θεό, να νηστέψουν και να χτίσουν Ναό του Σωτήρος Χριστού. Αργότερα, στις 25 Ιούνη 1829 στο Άργος οι πρόγονοί μας εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη τους για το θαύμα της νεκρανάστασης του Γένους μας κατά τη διάρκεια των εργασιών της Δ’ Εθνοσυνέλευσης αποφασίζουν: «Όταν η τοπική περιφέρεια της Ελλάδος και η καθέδρα της κυβερνήσεως της κατασταθώσιν οριστικώς και οι οικονομικοί πόροι του κράτους επιτρέψωσιν, θέλει ανεγερθή κατά διαταγήν της κυβερνήσεως εις την καθέδραν αυτή Ναός επ’ ονόματος του Σωτήρος τιμώμενος (Ψήφισμα Η’). Το διάταγμα υπογράφεται και από τον πρωτομάρτυρα του Νεοελληνισμού, τον μοναδικό και ανεπανάληπτο κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Στα 180 χρόνια που πέρασαν από τότε, η πατρίδα μας εξασφάλισε τις απαιτούμενες προϋποθέσεις. Όταν η οικονομία μας το επέτρεπε, μπορούσαμε να εκτελέσουμε το τάμα. Μεθυσμένοι όμως από τους καρπούς του αχαλίνωτου ευδαιμονισμού και του κουλτουριάρικου ψευτοπροοδευτισμού, απολησμονήσαμε το χρέος μας και συμπεριφερθήκαμε με αχαριστία. Και τώρα αντί για τάμα, χτίζουμε τέμενος. Ας χαρούμε, λοιπόν την προκοπή μας!
Αξίζει μάλιστα να αναφέρουμε ότι όλοι οι ομόδοξοι λαοί εκπλήρωσαν το τάμα τους. Οι Σέρβοι οικοδόμησαν στο Βελιγράδι τον μεγαλύτερο ναό των Βαλκανίων προς τιμήν του αγίου Σάββα. Οι Ρώσοι επανοικοδόμησαν στη Μόσχα το μισογκρεμισμένο ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, οι Πολωνοί στο Μπιαλιστόκ, οι Γεωργιανοί στην Τιφλίδα προς τιμήν της Αγίας Τριάδας.
Επιβάλλεται πριν το νέφος των ιερομαρτύρων και των εθνομαρτύρων μας αναθεματίσει, να αφυπνισθούμε και να συνειδητοποιήσουμε που οδεύουμε. Από ‘δω και πέρα το επίσημα ανεγειρόμενο τζαμί και το επισκευαζόμενο «Φετιχιέ» θα αποτελούν το σύμβολο της επέκτασης του μουσουλμανισμού στην Αθήνα. Το ιοστεφές άστυ, το κέντρο του πολιτισμού, η πόλη του Παρθενώνα, του Πλάτωνα, του Αισχύλου, του Δημοσθένη, του Βασιλείου Β’ περιέρχεται στον έλεγχο του Ισλάμ. Ας προβληματιστούμε σοβαρά: Με την πάροδο του χρόνου μήπως οδηγηθούμε στην αναγνώριση μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα με συνέπεια τη συρρίκνωση του ελληνικού στοιχείου στην ίδια την πρωτεύουσα; Ο Θεός ας βάλει το χέρι του κι ας μην είναι βαρύ!
