Εξήντα δύο παιδάκια ηλικίας 5 έως 14 ετών από τη Συρία, το Ιράκ, παιδιά Κούρδων από το Κουβέιτ, τα παιδιά του πολέμου, μαθαίνουν να διαβάζουν και να γράφουν στην Αραβική γλώσσα στην Καρδίτσα.
Είναι τα παιδιά που όταν ξεκίνησε ο πόλεμος και τα σχολεία έκλεισαν ήταν πολύ μικρά. Τα ίδια παιδιά που έφυγαν μικρά, με τις οικογένειές τους, να σωθούν από τον πόλεμο, από τον θάνατο. Τα παιδιά που βρίσκονταν στο δρόμο για πολλά χρόνια. Μπορεί να ξεκίνησαν μετά το 2012 από τη Συρία ή το Ιράκ, πέρασαν 2 χρόνια στην Τουρκία και άλλα 2 χρόνια μέχρι να φτάσουν να εγκατασταθούν κάπου στην Ελλάδα. Παιδιά που δεν κάθισαν ποτέ σε σχολικό θρανίο, που ξέρουν τη μητρική τους γλώσσα, μόνο όμως να τη μιλούν. Δεν ξέρουν να διαβάζουν ή να γράφουν.Τα παιδιά που ζουν στην Καρδίτσα, στο πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ, σε νοικιασμένα μέσω της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ διαμερίσματα δηλαδή, έχουν εδώ και 10 μέρες τη δυνατότητα να μάθουν τη μητρική τους γλώσσα. Έχουν τη μελλοντική ευκαιρία, όταν τελειώσει ο πόλεμος και επιστρέψουν στην πατρίδα τους να μπορούν στοιχειωδώς να διαβάζουν μία πινακίδα, ή μία εφημερίδα. Έχουν τη μελλοντική δυνατότητα να αποφύγουν να νιώσουν ξένοι στη χώρα τους. Στο παρόν έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται μεταξύ τους και να αναπτύσσουν σχέσεις.
Η Αναπτυξιακή Καρδίτσας (ΑΝ.ΚΑ) που διαχειρίζεται το προσφυγικό στην Καρδίτσα ξεκίνησε από το 2016 συνομιλώντας με αυτούς τους ανθρώπους, γνωρίζοντας, μιλώντας και προσπαθώντας να καταλάβουν τις ιδιαίτερες ανάγκες των διακοσίων είκοσι προσφύγων που βρίσκονται στην Καρδίτσα. Η ΑΝ.ΚΑ συνέβαλε στο να συνειδητοποιήσουν ότι το Αραβικό Σχολείο ήταν απαραίτητο για να μπορέσουν τα παιδιά των προσφύγων να μάθουν την Αραβική γλώσσα με δασκάλους τους ίδιους τους γονείς τους. Η κ. Χρυσαυγή Σέγγη, στέλεχος της ΑΝΚΑ θεωρεί αυτό το σχολείο – το δεύτερο που λειτουργεί σε όλη την Ελλάδα – εξαιρετικά σημαντική δράση για τους ίδιους τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους αλλά και για τους κατοίκους της Καρδίτσας.
Από τα εκατόν δέκα συνολικά παιδιά προσφύγων στην Καρδίτσα, που πηγαίνουν σε ελληνικό σχολείο το πρωί, τα εξήντα δύο, ηλικίας 5-14 ετών από τις 3 το μεσημέρι έως τις 8 το βράδυ πηγαίνουν στο Αραβικό σχολείο, που λειτουργεί με ευθύνη της ΑΝ.ΚΑ και με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας, της UNICEF και της Ένωσης Ελληνοαραβικής Φιλίας. Τα παιδιά πηγαίνουν με χαρά σε αυτό το σχολείο. Φαίνεται η χαρά στα πρόσωπά τους, φαίνεται στα μάτια τους. Δασκάλες είναι οι μητέρες κάποιων παιδιών. Πολλά από τα βιβλία το Αραβικό Σχολείο τα προμηθεύτηκε από την Ένωση Ελληνοαραβικής Φιλίας.
Είναι, όπως λέει η κ. Σέγγη ένα σχολείο που έγινε με πρωτοβουλία των ίδιων των προσφύγων.Το Αραβικό σχολείο είναι μία ευκαιρία γι’ αυτά τα παιδιά, όταν ο πόλεμος τελειώσει και επιστρέψουν να μη νιώθουν ξένοι στην πατρίδα τους. Είναι μία ευκαιρία για το παρόν, να βρίσκονται μεταξύ τους, να συσφίγγουν τις σχέσεις τους, να μην αποκοπούν από τις ρίζες τους. Είναι μία ευκαιρία να βρίσκονται μεταξύ τους, να συζητούν τα προβλήματά τους, να μοιράζονται οι γονείς τους, που τους περιμένουν μέχρι να τελειώσει το σχολείο, τις αγωνίες τους, να μοιράζονται τις προσδοκίες τους για μία καλύτερη ζωή.
