Η σημερινή αγωνιστική συγκέντρωση γίνεται όχι για να τιμήσουμε επετειακά και μόνο την ημέρα αυτή αλλά αποτελεί ένα ακόμα βήμα για το ταξικό εργατικό κίνημα και τους συμμάχους του στο να αναδειχθεί όχι μόνο η επικαιρότητα των ζητημάτων, που τέθηκαν την περίοδο εκείνη, αλλά και των αιτιών των σύγχρονων προβλημάτων, που αντιμετωπίζει κάθε εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος, μικρομεσαίος αγρότης και επαγγελματίας κάθε λαϊκή οικογένεια συνολικότερα.
Η ηρωική στάση των εργαζομένων και της νεολαίας στα στρατοδικεία, στις φυλακές, η αλύγιστη στάση στα βασανιστήρια, ήταν το λίπασμα, που γιγάντωσε την αντίσταση του λαού και της νεολαίας και οδήγησε στην ανατροπή της αμερικανοστήριχτης στρατιωτικοφασιστικής χούντας, με την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973.
Η αντοχή και ο ηρωισμός, τα συνθήματα και οι στόχοι αποτελούν παρακαταθήκη για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία και σήμερα, που ο καπιταλισμός στη χώρα μας και διεθνώς δημιουργεί στρατιές ανέργων και φτωχών, σαρώνει κατακτήσεις και δικαιώματα, ανάβει την φωτιά του πολέμου σε όλο και περισσότερες περιοχές που φέρνει σκοτωμούς, δυστυχία και καραβάνια προσφύγων.
Συνάδερφοι
Σήμερα που μιλάμε στον απόηχο των πνιγμών και των καταστροφών από τις πλημμύρες που εκδηλώθηκαν, πλημμύρες που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν η αντιπλημμυρική προστασία δεν αντιμετωπιζόταν ως κόστος, γραφικότητα ή υπερβολή, αλλά ως σύγχρονη βασική κοινωνική ανάγκη με ευθύνη του κράτους, αντιλαμβανόμαστε ότι εμείς θα πληρώνουμε την αντιλαϊκή πολιτική, που ασκείται, όχι μόνο με χρήματα αλλά και με την ίδια τη ζωή μας.
Τα αντιπλημμυρικά έργα δεν επιλέγονται, γιατί δεν είναι ανταποδοτικά. Δεν είναι διόδια, συνάδερφοι, για να αποφέρουν εκατομμύρια ευρώ κέρδη. Παράλληλα, η αναφορά κάθε φορά στο κόστος των αντιπλημμυρικών έργων, η ανυπαρξία των αναγκαίων υποδομών, αναδεικνύει την αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή, την περιουσία των εργαζομένων. Η εστίαση στα ακραία καιρικά φαινόμενα και η συνήθεια ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτά είναι προκλητική και εξοργιστική. Δεν πρέπει να συνηθίζουμε! Δεν πρέπει να αποδεχόμαστε την απώλεια της ζωής ως φυσικό φαινόμενο. Η απώλεια της ανθρώπινης ζωής από καιρικά φαινόμενα αποτελεί δυστυχώς ένα χαρακτηριστικό επαναληπτικό γεγονός, που φέρνει στο φως με τον πιο τραγικό τρόπο, τον επίκαιρο στόχο, που αναμασά η κυβέρνηση: «Ποια ανάπτυξη, για ποιους, με τι χαρακτηριστικά και για ποιες ανάγκες». Καλούμε τα σωματεία του νομού, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να προτάξουν το άμεσο αίτημα για μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας, καθώς και στο νομό μας έχουμε οξυμένα και εμφανή προβλήματα κυρίως σε χωριά, που κάθε χρόνο πλήττονται οι καλλιέργειες, ώστε να μη μετρήσουμε άλλες απώλειες από καιρικά φαινόμενα. Απαιτούμε να παρθούν άμεσα μέτρα ανακούφισης των πληγέντων και αποκατάστασης των ζημιών.
Συνάδερφοι
Ο φετινός εορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και η πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, εξαιτίας των νέων δεσμεύσεων που ανέλαβε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σε συμφωνία με την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Η επέκταση της βάσης της Σούδας, η εγκατάσταση νέων αμερικανοΝΑΤΟϊκών βάσεων, όπως στην Αλεξανδρούπολη, η μεταφορά “ειδικών όπλων” στον Άραξο, οι υπέρογκοι εξοπλισμοί για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, συνιστούν αναβάθμιση της συμμετοχής της χώρας μας στα πολεμοκάπηλα σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλες δυνάμεις για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαδρόμων στρατηγικής σημασίας.
Αυτή η αναβάθμιση, που αφορά τα κέρδη του ελληνικού κεφαλαίου και έχει τη στήριξη και των άλλων κομμάτων εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς της περιοχής. Θα οδηγήσει σε νέους πολέμους κι επεμβάσεις, νέες αλλαγές συνόρων, νέα κύματα προσφύγων.
Να αποκρούσουμε όσους διαστρεβλώνουν την ουσία και τα συνθήματα του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, προσπαθώντας να τον φέρουν στα μέτρα των αντιλαϊκών πολιτικών που υλοποιούν, σπέρνοντας ταυτόχρονα την αυταπάτη της “δίκαιης ανάπτυξης” σε ένα άδικο, εκμεταλλευτικό σύστημα.
Να απομονώσουμε τους σύγχρονους υμνητές της χούντας, τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής και όσους. Η στρατιωτική δικτατορία αποτελεί επίσης ένα ακόμη παράδειγμα για τους κινδύνους που απειλούν τον ελληνικό λαό, εξαιτίας της συμμετοχής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και σχεδιασμούς. Υλοποίησε τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, με αποκορύφωμα το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου στην Κύπρο, που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και κατοχή.
Όλα αυτά διαγράφονται απ’ την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία εξωραΐζει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, κάνοντας λόγο για “κοινές αξίες”, προσβάλλοντας ακόμη και την ιστορική μνήμη, τις θυσίες και τους αγώνες του λαού μας.
Αποδεικνύει επίσης ότι το κύριο για το εργατικό – λαϊκό κίνημα, σε κάθε φάση και καμπή της ιστορίας, είναι η συγκέντρωση δυνάμεων στην πάλη ενάντια στα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και το σύστημα. Αυτός ο αγώνας μπορεί να αποκρούει αντιλαϊκά μέτρα, να αποσπά κατακτήσεις, να αντιπαλεύει το φασισμό, να υπερασπίζεται δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες για το λαό, όταν στο στόχο της έχει την ίδια την καπιταλιστική εξουσία».
Η εξέγερση τον Νοέμβρη του ‘73 κατά της φασιστικής δικτατορίας, κατά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, σήμερα 44 χρόνια μετά βρίσκει το νόημα και τη συνέχειά της στο δρόμο της λαϊκής πάλης και συμμαχίας, για την υπεράσπιση των εργατικών των λαϊκών οικογενειών από την ανεργία, που στο νομό μας αγγίζει το 30%, την φτώχεια, την φοροληστεία, την εξαθλίωση, την κρατική καταστολή, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Την ίδια στιγμή που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δημιουργεί το «αριστερό της άλλοθι» με ταξίδια σε τόπους εξορίας, στηρίζει εκπληρώνοντας τον πραγματικό της ρόλο τους φονιάδες των λαών όχι μόνο με επισκέψεις και διαβουλεύσεις μαζί τους, αλλά παραδίδοντας γη και ύδωρ στους συμμάχους της, τους δημιουργούς των τόπων εξορίας.
Συνάδερφοι
Σήμερα, 44 χρόνια μετά τα αιτήματα για ψωμί, παιδεία και ελευθερία είναι επίκαιρα όσο ποτέ, καθώς όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του λαού στερείται ακόμα και βασικών ειδών διατροφής, όλο και μειώνεται η χρηματοδότηση για την εκπαίδευση, η οποία άλλωστε οδηγείται στην ιδιωτικοποίηση και έχουμε ζωντανά παραδείγματα στην Καρδίτσα με σχολεία φαντάσματα, που έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, με σχολεία που μεταφέρονται τάχα για οικονομικούς λόγους, με σχολεία που μπάζουν από παντού και στερούνται όχι μόνο υλικοτεχνικής υποδομής αλλά και εκπαιδευτικού προσωπικού.
Το βασικό καθήκον, λοιπόν, απέναντι σε όλη αυτή την επίθεση, που δεχόμαστε, είναι να συγκεντρωθούν οι δυνάμεις της εργατικής τάξης, των μικροΕΒΕ και των μικροαγροτών, σε μια λαϊκή συμμαχία, που θα εναντιωθεί στην εξουσία του κεφαλαίου, στην Ε.Ε, στο ΝΑΤΟ, στην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σε κάθε κυβέρνηση του κεφαλαίου, στο πιο πιστό στήριγμα του συστήματος, την φασιστική Χρυσή Αυγή, και θα διεκδικήσει μια άλλη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη προς όφελος του λαού.
Οι εργαζόμενοι, οι μικροαγρότες, οι μικροΕΒΕ, οι γυναίκες και η νεολαία των λαϊκών στρωμάτων, πρέπει να αφήσουν τη ζωή, που κάνουν, και να δουν τη ζωή, που χάνουν, καθημερινά, για χάρη των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Όπως αποδείχθηκε, η λύση στα προβλήματα δεν μπορεί να έρθει με όποια πολιτική διαχείρισης του καπιταλισμού, χωρίς οργανωμένο ταξικό αγώνα κόντρα στο κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.
Γι’ αυτό επιβάλλεται η ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, με απομόνωση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, η ανάπτυξη της συμμαχίας εργατών, μικρών αγροτών και ΕΒΕ, νέων και γυναικών των λαϊκών στρωμάτων. Να πορευθούμε ενωμένοι και αποφασιστικά, με τις σημαίες της ταξικής πάλης, κόντρα σε όσους καλλιεργούν τον συμβιβασμό και την απογοήτευση, να προετοιμάσουμε πανεργατική απεργία, όταν η κυβέρνηση φέρει στη Βουλή τα νέα αντιλαϊκά μέτρα και τον αντισυνδικαλιστικό νόμο.
Κούτρα Χαρά, μέλος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων και Υπαλλήλων με σχέση ιδιωτικού δικαίου νομού Καρδίτσας (Ομιλία στη εκδήλωση για το Πολυτεχνείο)
