Σταματημένος στο κόκκινο φανάρι παρατηρείς ένα παιδί ταλαιπωρημένο, βρώμικο, να πασχίζει να πείσει τους οδηγούς να του επιτρέψουν να πλύνει τα τζάμια των αυτοκινήτων τους. Άλλοι του απαντούν με αγανάκτηση, άλλοι με αγένεια κανένας όμως δεν βλέπει την πραγματική εικόνα .Τα παιδιά των φαναριών εκτός από το γνωστό άσμα αποτελούν και το πιο γνωστό παράδειγμα εκμετάλλευσης παιδιών ,η οποία, ας το χωνέψουμε επιτέλους ,δεν περιορίζεται μόνο στον τρίτο κόσμο, αλλά υπάρχει και στην Ευρώπη και στην Αμερική . 300 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 15 ετών εργάζονται 15-16 ώρες την ημέρα, με μισθό πείνας, καταστρατηγώντας τα δικαιώματα τους.
Τα παιδιά είναι η πιο σημαντική επένδυση κάθε χώρας. Το κράτος που θα επενδύσει στην υγεία, την εκπαίδευση και τις ικανότητες των παιδιών του, επενδύει μελλοντικά στην ευημερία της κοινωνίας. Οι συνθήκες ζωής των παιδιών: οι συνθήκες υγείας και ασφάλειας που απολαμβάνουν, η εκπαίδευση που λαμβάνουν, οι κίνδυνοι που τα απειλούν (όπως η κακοποίηση) και τέλος οι συνθήκες στέγασης βοηθούν να χτίσουν το μέλλον τους και κατ επέκταση τη μελλοντική πρόοδο και ευημερία κάθε κοινωνίας. Οι κοινωνίες που δεσμεύονται να δώσουν σε όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες κι είναι διατεθειμένες να επενδύσουν σε αυτά είναι οι κοινωνίες που ακμάζουν. «Άλλωστε η μόνη μορφή αθανασίας για την οποία μπορούμε να είμαστε βέβαιοι είναι τα παιδιά.»
Δυστυχώς όμως το να ζεις στην εποχή της τεχνολογίας και της εξέλιξης δεν προϋποθέτει τον σεβασμό και την προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών. Το σύνταγμα προστάζει : «Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη ζωή ,την επιβίωση και την ανάπτυξη»,«Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ανάπαυση, στο παιχνίδι και την ψυχαγωγία.» « Τα παιδιά έχουν δικαίωμα προστασίας από κάθε μορφής κακομεταχείριση: βία, παραμέληση, κακοποίηση», «Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση. Το κράτος πρέπει να παίρνει μέτρα ώστε τα παιδιά να γράφονται και να μη διακόπτουν το σχολείο.» «Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε μορφής οικονομική εκμετάλλευση (επαιτεία, δουλεμπόριο)» «Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν δικαίωμα στη δωρεάν ειδική φροντίδα, εκπαίδευση και επιμόρφωση, ώστε να απολαμβάνουν ισότιμη και αξιοπρεπή ζωή.»
Η πραγματικότητα από την άλλη πλευρά χλευάζει, παιδιά εξαθλιωμένα που εμείς οι ενήλικες επιτρέπουμε να βιώνουν τη φρίκη του πολέμου, που στρατολογούνται και εξαναγκάζονται να δουν ή ακόμα και να διαπράξουν βάρβαρες πράξεις. Παιδιά που βασανίζονται, σκοτώνονται, πνίγονται και αν σωθούν γίνονται λεία των εμπόρων σαρκός .Παιδιά που εξωθούνται σε διάφορες μορφές δουλείας (επαιτεία, αγροτικές εργασίες). Παιδιά που στερούνται την μόρφωση, εύκολα θύματα εγκληματικών οργανώσεων. Παιδιά χωρίς πρόσβαση σε πόσιμο νερό και τροφή που πεθαίνουν από ασιτία .Παιδιά χωρίς δικαίωμα σε φάρμακα και ιατρική περίθαλψη. Παιδιά με διαφορετικές ανάγκες, αλλά ισότιμα δικαιώματα, με αδυναμία πρόσβασης σε κοινόχρηστους χώρους, δημόσια κτίρια και μέσα μεταφοράς, που πασχίζουν να κυκλοφορήσουν σε κατεστραμμένες ή ανύπαρκτες διαβάσεις, σε πεζοδρόμια αποκλεισμένα από αυτοκίνητα. Παιδιά που οι ειδικές ανάγκες τους αδυνατούν να καλυφθουν από το υπάρχον σχολικό πλαίσιο.
Το να ευχηθούμε να τηρείται το σύνταγμα και να προστατεύονται τα δικαιώματα των παιδιών είναι πολύ εύκολο. Το να αγωνιστούμε και να πιέσουμε ,ο καθένας με τον τρόπο του ,να σταματήσει η καταστρατήγηση της Διεθνής Σύμβασης για τα δικαιώματα του Παιδιού ,χρειάζεται περίσσευμα ψυχής. Τα παιδιά είναι πηγή αγάπης, γέλιου και χαράς, με τέτοια συναισθήματα δικαιούνται να είναι γεμάτη η ζωή τους και είναι δική μας υποχρέωση καθημερινά να διεκδικούμε και να προασπίζουμε τα δικαιώματα τους. Η παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των Παιδιών ας μας υπενθυμίζει πως αν θέλουμε ένα καλύτερο αύριο γι’ αυτόν τον κόσμο, πρέπει να αγωνιστούμε για τα παιδιά που δεν έχουν ότι δικαιούνται. «Το ότι δεν συμβαίνει εδώ, δεν σημαίνει ότι δεν γίνεται στον κόσμο».
Γράφει η Λία Ρογγανάκη, Γενικός–Οικογενειακός Ιατρός, Επιμελήτρια Ά Κέντρου Υγείας Μουζακίου, Περιφερειακή Σύμβουλος
