Ως παραδειγματισμό, η θανατική ποινή στη χώρα μας υπήρχε ήδη από τα αρχαία χρόνια. Τα ιστορικά στοιχεία σε σχέση με τη θανατική ποινή δείχνουν πως από τα πρώτα χρόνια μ.Χ. μέχρι και την επανάσταση του 1821 είναι ελάχιστα, ή σχεδόν ανύπαρκτα. Μπορεί να υποθέσει κάποιος ότι γινόντουσαν πολλές εκτελέσεις, όπως και σε άλλα κράτη, αλλά και πάλι, η Ελλάδα δεν ήταν από τις χώρες με έντονη δράση σε αυτό τον τομέα, σε αντίθεση με την Βρετανία, ή με την Αμερική.
Στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, υπάρχουν πηγές που μελετάνε το θέμα της θανατικής ποινής γύρω στο 1830, μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Τούρκους. Σε γενικές γραμμές, η υποδοχή της θανατικής ποινής στην Ελλάδα δεν ήταν μεγάλη ούτε εκτεταμένη. Οι εκτελέσεις γινόντουσαν στο Ναύπλιο (την τότε πρωτεύουσα της χώρας) και ήταν ελάχιστες σε σχέση με τη δράση άλλων χωρών την ίδια χρονολογική περίοδο.
Το σκηνικό άλλαξε με την έλευση του Όθωνα. Η θανατική ποινή άρχισε να χρησιμοποιείται ευρέως για διάφορα εγκλήματα. Η αντίθεση είναι τεράστια σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο όπου οι αρχές προσπαθούσαν να βρουν ελαφρυντικά υπέρ των εγκληματιών. Οι τοπικές εφημερίδες υιοθετούν αντιφατικές θέσεις. Σε άλλες περιπτώσεις τάσσονται υπέρ της θανατικής ποινής, ενώ κάποιες φορές εκδίδουν ένα δριμύ κατηγορώ ενάντια στους δημίους της εποχής.
Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία σε σχέση με τη μετέπειτα χρήση της θανατικής ποινής στη χώρα. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι η θανατική ποινή ήταν σε ισχύ μέχρι το 1973 οπότε και έγινε η τελευταία εκτέλεση. Σε ισχύ παρέμεινε τυπικά μέχρι το 1993 οπότε και χρησιμοποιούταν μόνο για περιπτώσεις εσχάτης προδοσίας και τελικά καταργήθηκε πλήρως για όλα τα εγκλήματα ανεξαιρέτως το 2004 με την επικύρωση του 13ου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής σύμβασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Θανατικής Ποινής εορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας.
){kind=link}