Η λειτουργία των πυρηνικών εργοστασίων για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στα αναπτυγμένα αλλά και στα υπανάπτυξη κράτη, βάζει σε τεράστιους κινδύνους την παγκόσμια ασφάλεια και απειλή με πυρηνικό όλεθρο ολόκληρη την υφήλιο. Το σχετικά πρόσφατο τραγικό πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα Ιαπωνίας 11 Μαρτίου 2011 και παλαιότερα του Τσερνομπίλ της Ουκρανίας (πρώην Σοβιετική Ένωση) 26 Απριλίου 1986, μας διδάσκει ότι το μέλλον των πυρηνικών εργοστασίων δεν πρέπει να είναι – και δεν θα είναι – μακρόχρονο και μακρόπνοο.
Τα πυρηνικά εργοστάσια μπορεί να παρέχουν άφθονη και φθηνή ηλεκτρική ενέργεια και να συμβάλλουν σημαντικά στην βιομηχανική και οικονομική ανάπτυξη των χωρών όπου λειτουργούν και να δημιουργούν ανταγωνιστικές κοινωνίες που επικαρπώνονται την ανάπτυξη και την οικονομική ευμάρεια έναντι άλλων κοινωνιών που απαρνιούνται την χρήση της πυρηνικής ενέργειας, όμως οι κίνδυνοι που παραμονεύουν από τυχόντα πυρηνικά ατυχήματα θα πρέπει να είναι παράγοντες ανασταλτικοί για την λειτουργία τους.
Ένα ατύχημα σε πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας καταστρέφει τεράστιες εκτάσεις για εκατοντάδες χρόνια και προκαλεί χιλιάδες θανάτους και αναπήρους αλλά και χρόνιες ασθένειες που ταλαιπωρούν τις επόμενες γενιές. Ότι προσφέρει με την λειτουργία του ένα πυρηνικό εργοστάσιο, το καταστρέφει πολλαπλά και ανεπανόρθωτα στην εμφάνιση ενός πυρηνικού ατυχήματος.
Η λειτουργία των πυρηνικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο όνομα της οικονομικής και βιομηχανικής ανάπτυξης, μπορεί να προσομοιαστεί με τη χρήση αναβολικών από τους αθλητές στην προσπάθειά τους να γίνουν υπερπρωταθλητές και να δημιουργήσουν νέα ρεκόρ στο άθλημά τους, αλλά οι συνέπειες της χρήσης των αναβολικών τους οδηγούν στη καταστροφή. Έτσι ενώ ο αθλητισμός είναι υγεία και πολιτισμός, ο πρωταθλητισμός με τη χρήση των αναβολικών είναι η αιτία βλαβών της υγείας των αθλητών και ενίοτε της καταστροφής του οργανισμού τους.
Λέμε λοιπόν όλοι μας με δυνατή φωνή, όχι στα πυρηνικά εργοστάσια για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, όχι στην χρήση των «αναβολικών» της βιομηχανικής και οικονομικής «ανάπτυξης» των κρατών.
Tου Κερασιώτη Σεραφείμ, Συνταξιούχου Εκπαιδευτικού – Μαθηματικού
