Βρισκόμενοι σε περίοδο όπου oi Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης θα υποβάλουν τις τελικές προτάσεις τους προς τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας, για την λειτουργία των δημόσιων σχολικών μονάδων της αρμοδιότητας τους, έχοντας ως στόχο την ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και την αξιοποίηση των υποδομών για την εφαρμογή των καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας για όλους τους μαθητές.
Θα θέλαμε να δημοσιοποιήσουμε τις σκέψεις, οι οποίες περνούν απ’ το μυαλό μας:
Σε ποιους θα υποβάλουν τις προτάσεις oι Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σ’ αυτούς οι οποίοι δεν στέλνουν τα παιδιά τους στα Δημόσια Σχολεία και όχι σ’ εκείνους οι οποίοι εμπιστεύονται την Δημόσια Εκπαίδευση;
Στο στάδιο της διαβούλευσης το οποίο διανύουμε δεν θα έπρεπε να ενημερώσει κάποιος κυρίως τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων των οποίων τα Παιδιά πρόκειται να φοιτήσουν στα νέα Σχολεία που η Πολιτεία θέλει να δημιουργήσει;
Γιατί να μη γίνει λοιπόν μια ημερίδα στην οποία κάποιος θα μας εξηγήσει για το τι είναι αυτό το νέο Σχολείο, το οποίο για να λειτουργήσει πρέπει απαραίτητα να γίνουν οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις;
Ας μας πείσει λοιπόν η Πολιτεία, ότι είναι για το καλό των Παιδιών μας και εμείς θα συνηγορήσουμε σε ότι αποφασίσει.
Συμφωνούμε ότι πρέπει να αναβαθμίζεται το ήδη υπάρχων σύστημα εισάγοντας νέες μορφές διδασκαλίας και εκπαίδευσης που να ανταποκρίνονται στη σύγχρονη τεχνοκρατική κοινωνία την οποία διανύουμε και όχι να στερούνται μαθημάτων που θα εμπλουτίζουν την σκέψη και τη γνώση των παιδιών μας.
Εκείνο που είναι απορίας άξιο είναι γιατί δεν μπορεί αυτή η αναβάθμιση να γίνει στις ήδη υπάρχουσες Σχολικές μονάδες, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο τα περιφερειακά σχολεία του Νομού μας, που έχουν τις υλικοτεχνικές υποδομές και όχι να τα καταδικάσουμε σε κλείσιμο, καταδικάζοντας ταυτόχρονα τις τοπικές κοινωνίες σε μαρασμό.
Από την άλλη πλευρά αυτή η συσσώρευση των μαθητών στην πόλη ερημώνει τα χωριά, δημιουργώντας μεγάλα και απρόσωπα Σχολεία ταλαιπωρώντας τους μαθητές κατά τις μετακινήσεις τους και καταδικάζοντας τον αδύνατο μαθητή στην αμάθεια.
Σίγουρα όμως ο τομέας της παιδείας είναι το πιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας μας και θέλει ιδιαίτερη προσέγγιση και προσοχή .
Διαμορφώνει το μέλλον και την προοπτική του τόπου μας.
Οι κάτοικοι του χωριού νιώθουν την ανάσα της εγκατάλειψης δίπλα τους. Το σχολείο σε ένα χωριό είναι ένα παράθυρο ανοιχτό στην ζωή και την κοινωνία που οφείλουμε να το κρατήσουμε διάπλατα ανοιχτό για να μπει πιο πολύ άπλετο φως , που θα εμπλουτίζει την σκέψη και θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην μικρή κοινωνία του χωριού.
Ας μην βιαστούμε λοιπόν να πάρουμε μια λάθος απόφαση η οποία θα συρρικνώσει μαζί με τα Σχολεία και τις Τοπικές κοινωνίες, καταστρέφοντας λοιπόν με τόση ευκολία τις υποδομές τις οποίες έχει πληρώσει με τον ιδρώτα του ο Ελληνικός Λαός και οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν εφαλτήριο για μια νέα αρχή, σε όλους εκείνους που τυχόν αποφασίσουν να επιστρέψουν στην επαρχία, μιας και βρισκόμαστε ακόμα στους πρόποδες της οικονομικής κρίσης.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ-ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ
