Συνήθιζα κατά τα 3 πρώτα χρόνια που έκανα τις εισηγήσεις των προϋπολογισμών ως Αντιδήμαρχος Οικονομικών, ναδίνω ένα τίτλο, ένα όνομα στον προϋπολογισμό για να σηματοδοτήσω την κατάσταση που βιώναμε, που να αντικατοπτρίζει και την οικονομική κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν. Στον πρώτο προϋπολογισμό είχα αναφερθεί ως «προϋπολογισμό επιβίωσης». Η επιβίωση ήταν η πιο χαρακτηριστική λέξη για το τι αντιμετωπίζαμε εκείνη την εποχή, των πρώτων μηνών της θητείας μας.Στη συνέχεια η κατάσταση ανατράπηκε και ο Δήμος έγινε οικονομικά βιώσιμος. Όχι εύρωστος αν τον συγκρίνουμε με άλλους Δήμους, αλλά βιώσιμος. Δηλαδή σε γενικές γραμμές ο Δήμος μπορούσε πλέον να πληρώνει τις ετήσιες υποχρεώσεις του (μισθούς- προμηθευτές, δάνεια και ρυθμισμένες οφειλές) και να περισσεύουν περίπου 1.000.000 ευρώ, χρήματα που τα τελευταία 3 χρόνιαεπιστρέφοντανκατά βάση στον Δημότη μέσω του τεχνικού προγράμματος (με αύξηση των πόρων που διατίθενται στα χωριά και μικρές παρεμβάσεις στην πόλη).
Σήμερα αν θέλω να δώσω ένα τίτλο στην τοποθέτησή μου για τον προϋπολογισμό του 2020 αυτός θα είναι: Όχι σε δάνειο. Σύνεση και προσοχή.
Σε γενικές γραμμές τα τελευταία χρόνια οι Δημοτικές Αρχές δεν μπορούν μέσα από τους προϋπολογισμούς να σηματοδοτήσουν ιδιαίτερα την πολιτική τους βούληση, όχι μόνο γιατί συντάσσονται μέσα σε ένα ασφυκτικό νομοθετικό πλαίσιοπου σου επιτρέπει να εγγράφεις δαπάνες ίσες με ένα ποσοστό των εισπρακτέων εσόδων της προηγούμενης χρονιάς, αλλά κυρίως γιατί, όπως είναι γνωστό οι πόροι στην Αυτοδιοίκηση από την προ κρίσης εποχή έχουν μειωθεί κατά 65% και ότι οι δημοσιονομικοί κανόνες γίνονται ολοένα και πιο αυστηροί. Συνεπώς ο κυριότερος τρόπος να δώσουν το πολιτικό τους στίγμα είναι μέσα από πρωτοβουλίες που λαμβάνουν και μέσα από πολιτική εξοικονόμησης δαπανών, μια πολιτική «έξυπνης διαχείρισης», να μπορούν με αυτούς τους μειωμένους πόρους να παρέχουν όσο το δυνατόν περισσότερες υπηρεσίες στους πολίτες. Και φυσικά με τη συνεχή αναζήτηση κονδυλίων από κάθε πιθανή εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης.
Με άλλα λόγια να κυριαρχεί η σύνεση στη διαχείριση των κονδυλίων των Δήμων, δηλαδή συνεχή έγνοια για την οικονομική κατάσταση του Δήμου, στοχευμένες ενέργειεςγια εξοικονόμηση πόρων και μείωση των δαπανών με κάθε τρόπο και αύξηση εσόδων με ανεύρεση νέων πηγών χρηματοδότησης και σωστή στάση απέναντι στην πολιτική εσόδων. Και όταν λέμε σύνεση στις δαπάνες, δεν εννοούμε ο Δήμος να εξοικονομεί χρήματα για να τα μαζεύει σε κάποιο τραπεζικό λογαριασμό. Όταν εξοικονομείς από κάπου, μπορείς να διαθέσεις τα χρήματα αυτά που περισσεύουν να καλύψεις επιπλέον ανάγκες, να λύσεις επιπλέον προβλήματα, να παρέχεις καλύτερη υπηρεσία στους Δημότες.
Επισημαίνω και εφιστώ την προσοχή, το έχω πει στην οικονομική επιτροπή σε κάθε ευκαιρία, το δηλώνουμε και σήμερα στο κορυφαίο θέμα της συζήτησης του προϋπολογισμού, προσοχή πάρα πολύ μεγάλη στις δαπάνες. Καθώς παρατηρείται από τη Δημοτική αρχή μια πολιτική αύξησης των δαπανών και μείωσης των εσόδων, γεγονός που αν συνεχισθεί μπορεί να οδηγήσει τον Δήμο σε οικονομικό εκτροχιασμό. Και τότε η κατάσταση μπορεί να μην είναι αναστρέψιμη.
Εξηγώντας τον τίτλο « Όχι σε δάνειο», παρόλο που δεν υπάρχει ακόμη κάποια ευθεία αναφορά στο θέμα που συζητάμε σήμερα στο Δημοτικό Συμβούλιοσε δάνειο. Αλλά, το επισημαίνουμε επειδή σύμφωνα και με τη ρήση του Ιπποκράτη «Το προλαμβάνειν είναι καλύτερο από το θεραπεύειν». Για να προλάβουμε λοιπόν, γιατί τα περί δανείου δεν επινοήθηκαν από μας, αλλά μέσα από δηλώσεις της δημοτικής αρχής, υπονοείται το ενδεχόμενο προσφυγής σε δανεισμό. Είναι λοιπόν σημαντικό και κρίσιμο, τούτη την ώρα που συζητάμε τον 1οπροϋπολογισμό της θητείας της νέας Δημοτικής Αρχής να σας επισημάνουμε όλα αυτά τα ζητήματα. Σύνεση, χωρίς υιοθέτηση πολιτικών αυξημένων δαπανών με παράλληλη αναζήτηση κονδυλίων και χρηματοδοτήσεων.
Γράφει η Σωτηρία Μπακαλάκου, Πρώην Αντιδήμαρχος Οικονομικών, Οικονομολόγος MSc, Υποψήφια διδάκτωρ
