Πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Εμπορικού επιμελητηρίου η συζήτηση της Κοινής Δράσης Εκπαιδευτικών με θέμα: «Οι εξελίξεις στην Εκπαίδευση, το φτηνό σχολείο της αγοράς, η αξιολόγηση, η μαθητεία, οι δεξιότητες και οι εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ» Τη συζήτηση άνοιξε ο Παναγιώτης Μπούρδαλας, απερχόμενο μέλος του ΔΣ του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης της ΟΛΜΕ.
Ο εισηγητής πήρε ως βάση όλο το υλικό που παράχθηκε το τελευταίο διάστημα
από τις διάφορες επιτροπές, τα πορίσματά τους και την έκθεση παρακολούθησης της εκπαίδευσης και της κατάρτισης του 2016 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με βάση αυτά τα δεδομένα σχολίασε πως η μαθητεία, η οποία στηρίζεται σε μνημονιακό νόμο από τότε που υπουργός ήταν ο Αρβανιτόπουλος, καταστρατηγεί τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα των μαθητευομένων. Στο μισθολογικό, ανέφερε, πως η κατεύθυνση είναι η θεσμοθέτηση του ατομικού μισθού και της ατομικής σύμβασης εργασίας. Ήδη στις συντάξεις έχει προχωρήσει αυτή η εξατομίκευση. Το ίδιο, εκτίμησε, θα ισχύσει και για την αξιολόγηση και το βαθμολόγιο. Η αξιολόγηση/βαθμολόγηση των μαθητών δομείται στη λογική των προτάσεων του ΟΟΣΑ. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην αναλογία εκπαιδευτικών /μαθητών η οποία είναι πλασματική αφού η ΟΛΜΕ έχει ήδη αποδείξει ότι κατασκευάστηκε.
Σε σχέση με την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων και την αξιολόγηση των στελεχών, προέβλεψε πως θα γίνει με βάση τη λογική του ΟΟΣΑ και του σχολείου της αγοράς, αποδομώντας ότι έχει απομείνει από τη δημοκρατική οργάνωση του σχολείου. Η λεγόμενη διοικητική αυτονομία βάζει την ιδιωτική επιχορήγηση στο σχολείο και τα κατηγοριοποιεί, ενώ το διετές Λύκειο και η πρόσβαση στα ΑΕΙ θα έχουν σαν αποτέλεσμα την μεγαλύτερη σχολική διαρροή και την ένταση των ταξικών φραγμών.
Εργαλείο για τη διαμόρφωση πολιτικών αλλά και κλίματος αποτελεί ο ΟΟΣΑ με τη PISA οι οποίοι προτείνουν περιστολή δαπανών και υποχρηματοδότηση για να μπορεί να μπει ο χορηγός στην εκπαίδευση, αύξηση των ελέγχων, αξιολόγηση, πειθαρχικά και ένταση των εξεταστικών διαδικασιών άρα σχολική διαρροή/αποτυχία, αποκέντρωση της χρηματοδότησης (ενώ οι δήμοι δεν έχουν χρήματα). Με την ενσωμάτωση των λεγόμενων βέλτιστων πρακτικών (ΟΟΣΑ), ο διαχωρισμός από μικρή ηλικία σε γενική και τεχνική εκπαίδευση και η ελεύθερη επιλογή σχολείου ενισχύουν την κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων από την προσχολική αγωγή μέχρι το Λύκειο. Υπογράμμισε πως υπάρχει επίσης θέμα εγκυρότητας των αποτελεσμάτων του PISA βάση των οποίων προωθούνται αλλαγές που μεταξύ άλλων οδηγούν στην κατάργηση της παράλληλης στήριξης και νέες συγχωνεύσεις σχολείων, αύξηση των μαθητών ανά τάξη. Κατέληξε δε πως όλα αυτά προβλέπονται από το 3ο μνημόνιο στο οποίο η Κυβέρνηση δεσμεύεται να υλοποιήσει ό,τι θα επιβάλει ο ΟΟΣΑ. Το νέο σχολείο που ευαγγελίζεται ο υπουργός Παιδείας είναι παλιό και κινείται σε αντιδραστική κατεύθυνση. Έτσι οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να αντισταθούν, ν’ αναστείλουν ρυθμίσεις και να καθυστερήσουν την εφαρμογή κάποιων μέτρων άμεσα ανοίγοντας τη συζήτηση με τους γονείς, τους σπουδαστές, τους μαθητές για το ποιο σχολείο υπηρετεί τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας, το συλλογικό άνθρωπο της αλληλεγγύης και της συνεργασίας σε αντιδιαστολή με το ατομικό μοντέλο ανθρώπου, το οποίο απλώς θα ανταγωνίζεται κανιβαλίζοντας για να επιβιώσει.
Γι’ αυτό υπάρχει ανάγκη μετώπου παιδείας εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών ως τμήμα ενός συνολικότερου κοινωνικό μετώπου που θα διεκδικεί και την πλήρη ανατροπή όλων αυτών που και πριν τα μνημόνια υλοποιούνταν και που με την έλευσή τους εντάθηκαν.
Στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση στην οποία κύρια ζητήματα ήταν τόσο η ενημέρωση για τις εξελίξεις αυτές όσο και το τι οφείλουν οι εκπαιδευτικοί και όλος ο λαός να πράξουν, ξεπερνώντας την περίοδο «πένθους» του κινήματος μετά την υπογραφή του 3ου μνημονίου.
