Έχει γίνει πια σαν μία παράσταση κλασσικού θεατρικού έργου. Ξεκάθαροι ρόλοι, ο καθένας να βγαίνει στη σκηνή να λέει τα λόγια του μόλις έρθει η σειρά του, οι θεατές να κρέμονται από τα χείλη των ηθοποιών περιμένοντας την ατάκα του καθενός αν και γνωρίζουν οι περισσότεροι πολύ καλά τα λόγια, την πλοκή και το τέλος.
Σε μια κοινωνία στην οποία όλο και πιο σημαίνοντα ρόλο διαδραματίζει το «φαίνεσθαι» από το «είναι» στην οποία τα λόγια όλο και περισσότερο υποκαθιστούν τις πράξεις.
Η σειρά είναι δεδομένη και επαναλαμβανόμενη. Η κρίση, η αδυναμία των κρατικών και κυβερνητικών μηχανισμών να την διαχειριστούν, η αποκάλυψη για μία ακόμη φορά της ελλείψεως οποιασδήποτε πρόνοιας και στρατηγικού σχεδιασμού, οι δηλώσεις της αντιπολίτευσης και οι επιρρίψεις των ευθυνών, οι ολοένα και πιο κενές βαρύγδουπες κυβερνητικές απαντήσεις ενώπιον του κορεσμένου, απηυδισμένου αλλά ακόμα τεχνητά αδηφάγου κοινού και κατόπιν η χώρα και όλοι μας άλλο ένα σκαλί χαμηλότερα προς ένα πάτο που φαντάζει ολοένα και πιο κοντά.
Σαφώς και υπάρχουν ευθύνες. Ευθύνες υψηλά ισταμένων που ουσιαστικά ακύρωσαν με την αδιαφορία και την ανεπάρκειά τους τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση των πυροσβεστών της πρώτης γραμμής, των τακτικών τους στελεχών και των απλών πολιτών που έτρεξαν εκεί στη μάχη της φωτιάς. Κανείς πόλεμος όμως δεν κερδήθηκε μόνο από τον ηρωισμό των στρατιωτών όσο μεγάλος και να ήταν αυτός ο τελευταίος.
Χρειάζεται ηγεσία, στρατηγικός σχεδιασμός και υπεροχή των τεχνικών μέσων.
Αυτά όμως χρειάζονται προμηθείς και όχι εκ των υστέρων αναλυτές.
Αυτά όμως χρειάζονται μία λειτουργία των υπηρεσιών απαλλαγμένη από το άγος του κομματισμού και της ρουσφετολογίας, των «διευκολύνσεων» και των «δεσμεύσεων», αφοσιωμένη με πίστη στο έργο τους με όραμα, φαντασία και επίγνωση του αντικειμένου και όχι απλή διαχείριση και διεκπεραίωση της καθημερινότητας.
Η κυβέρνηση και τα στελέχη της σαφώς τεράστια ευθύνη και έχουν μέχρι τώρα τόσες φορές φταίξει που δεν χρειάζεται να μας αποδείξουν με άλλα επιχειρήματα ότι η αντικατάστασή της μόνιμης ανυπαρξίας τους, είναι θέμα ζωής και θανάτου για τον τόπο.
Τα κορυφαία στελέχη των εμπλεκομένων υπηρεσιών (κυβερνητικές επιλογές αναμφίβολα, με κριτήρια ελάχιστα σχετιζόμενα με τις επιδόσεις στο αντικείμενό τους) φυσικά είναι απόλυτα υπεύθυνα γιατί άφησαν αθωράκιστη τη χώρα όχι μπροστά σε ένα απρόβλεπτο γεγονός, αλλά στις φωτιές που ανελλιπώς και με βεβαιότητα κάθε χρόνο ενσκήπτουν καταστροφικές. Και έπονται οι πλημμύρες…
Δεν είναι όμως μόνο θέμα προσώπων. Χρειάζεται μια εκ βάθρων αλλαγή του αξιακού συστήματος της κοινωνίας μας. Χρειάζεται μια επαναξίωση των υγιών κριτηρίων της αξιοκρατίας βάσει των ικανοτήτων του καθ’ ενός και της προσφοράς προς το σύνολο και μετουσίωση του ατομικού συμφέροντος από βασικό κριτήριο των κοινωνικών σχέσεων σε αυτό που πρέπει να είναι, σε κριτήριο δηλαδή των ατομικών οικονομικών σχέσεων και συναλλαγών.
Αυτή η μεταλλαγή δεν είναι απλή. Δεν είναι απλώς θέμα αλλαγής προσώπων στην εξουσία. Το βαθύτατα υποβόσκον αίσθημα του αδιεξόδου στην ψυχή κάθε Έλληνα, είναι γιατί γνωρίζει πως την αποτυχία της Νέα Δημοκρατίας πρόκειται να την διαδεχθεί το ΠΑΣΟΚ που εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αποτυχίας, έφτασε να φαντάζει από ένα καταρρέον στη δική του αποτυχία κόμμα, στην επόμενη διαχειριστική λύση που βαθιά μέσα μας γνωρίζουμε πως θα ‘ναι «μια απ’ τα ίδια».
Ο ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ.
Αυτός ακριβώς στηρίζεται αλλά και συντηρεί τα κριτήρια της ρουσφετολογίας, του κομματισμού, του εύκολου κέρδους, δημιουργεί αλλά και τρέφεται από χρηματισμούς, διαφθορά και σκάνδαλα γιατί ακριβώς το περιβάλλον αυτό αποτελεί το φυτώριο αναπτύξεώς του.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Ο ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ.
Χρειάζονται νέα υγιή κριτήρια, νέα πρόσωπα, νέοι σχηματισμοί να αναλάβουν τα ηνία της χώρας πριν φτάσουμε στο σημείο της «μη επιστροφής».
Το διαχρονικό συμφέρον της Πατρίδος και η αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης αποτελούν τις ύψιστες και απαράβατες αξίες του εγχειρήματος αυτού.
Ούτε ο δικομματισμός ούτε τα κομματικά του δεκανίκια μπορούν να έχουν θέση εδώ.
Ο Πατριωτικός Παρεμβατισμός, ο Γιώργος Καρατζαφέρης και ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι εκείνοι που θέλουν και μπορούν να δώσουν τις λύσεις, να σπάσουν το φαύλο κύκλο, να κάνουν την καινούρια αρχή.
Ας τους δώσουμε την ευκαιρία…
Καρδίτσα 27 Αυγούστου 2009
Κώστας Καρδαράς
Πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής Καρδίτσης
Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΛΑ.Ο.Σ
