Στην ενημέρωση που έγινε στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου από τον Πρόεδρο της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ δεν πιστεύαμε σε όσα ακούγαμε. Στα ερωτήματα που του τέθηκαν για την συμμετοχή της ΑΔΕΔΥ στην λεγόμενη «κοινωνική συμμαχία» :
- Απάντησε πως «δεν έχουμε δικαίωμα να ζητάμε την απόσυρση της ΑΔΕΔΥ απ’ την κοινωνική συμμαχία» διότι το αποφάσισε η πλειοψηφία!! Δηλαδή με τη λογική του δεν μπορούμε να ζητάμε από την εκάστοτε κυβέρνηση να αποσύρει οτιδήποτε αφού κι αυτή με κοινοβουλευτική πλειοψηφία (άρα και του λαού!) νομοθετεί… Περίπου απαγορεύεται η «βάση» να ελέγχει την «ηγεσία».
- Προσπάθησε να νομιμοποιήσει την «κοινωνική συμμαχία» στο όνομα της παλλαϊκής κινητοποίησης και των αντίστοιχων εκκλήσεων που γινόντουσαν την περίοδο 2011-12 «ξεχνώντας» πως τα αιτήματα των τότε κινητοποιήσεων ήταν η κατάργηση των μνημονίων και όχι η διαχείρισή τους. Σήμερακαλούν σύμπραξη για την ανάπτυξη της «υγιούς επιχειρηματικότητας» και τη «δημιουργία επενδυτικού κλίματος»,οι οποίες προϋποθέτουν την συμπίεση του εργασιακού κόστους, την απαλλαγή των εργοδοτών από ασφαλιστικές εισφορές και φορολογικές υποχρεώσεις.
- Έκρυψε κάτω από τις ταμπέλες των συνδικαλιστικών ενώσεων εργαζομένων, συνταξιούχων και μικροεπαγγελματιών ή αυτοαπασχολούμενων την πολιτική πρόταση του ΣΕΒ. Γι’ αυτό και οι συμβαλλόμενες συνομοσπονδίες της «κοινωνικής συμμαχίας» προβάλλουν ξεχωριστά τη δική τους ατζέντα για να θολώσουν τα νερά, για να πείσουν τους εργαζομένους πως κινητοποιούνται για τα δικά τους αιτήματα.
- Παράθεσε μια έκθεση ιδεών με ωραία λόγια αποσιωπώντας πως ακόμα και οι επιμέρους διεκδικήσεις προϋποθέτουν τη σύγκρουση με το σύνολο των μνημονιακών πολιτικών, χωρίς αυταπάτες για «καθαρή» έξοδο από αυτά, κόντρα στη λογική διαχείρισης της αέναης μνημονιακής εποπτείας και φτώχειας.
- Μίλησε για τα μνημόνια χωρίς να λέει ποιος τα επιβάλλει και κερδίζει από αυτά και κατέληξε λέγοντας,πως δεν υπάρχει άλλο σύστημα με «ελευθερία»!! (εκτός από αυτό που ζούμε ), πως δεν είναι δουλειά των συνδικάτων η αλλαγή του και πως αυτό γίνεται με το να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι το κόμμα που πιστεύουν.
Τι άλλο να πούμε απέναντι σε μια λογική που υποτάσσει τα συνδικάτα και τους αγώνες των εργαζομένων στις κομματικές ανάγκες των εναλλασσόμενων κοινοβουλευτικών διαχειριστών των μνημονίων. Δεν είναι τυχαίο πως το πλαίσιο της λεγόμενης «κοινωνικής συμμαχίας» υπερψηφίστηκε από τις ΔΑΚΕ (ΝΔ), ΔΗΣΥ-Συνδικαλιστική Ανατροπή (Κίνημα Αλλαγής) και ΕΑΚ-ΑΡΚΙ (ΣΥΡΙΖΑ).
Για μας είναι ξεκάθαρο πωςαπέναντι:
- στις δυνάμεις του Κεφαλαίου που εκφράζουν ΕΕ-ΔΝΤ και αλώνουν κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα
- στην κυβέρνηση και την μνημονιακή αντιπολίτευσηπου μας οδηγούν σε έναν κοινωνικό μεσαίωνα
- στους διεθνείς «προστάτες» που ετοιμάζονται να αναμετρηθούν ανταλλάσσοντας πατρίδες καιεθνική ανεξαρτησία με την κερδοφορία του κεφαλαίου
οι εργαζόμενοι οφείλουν να οργανώσουν την αντίστασή τους, συλλογικά, δημοκρατικά και με αλληλεγγύη, ξεπερνώντας το ανάχωμα του εργοδοτικού, κυβερνητικού συνδικαλισμού που εκπροσωπούν οι πλειοψηφίες των ηγεσιών σε ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ.
Στις 30 Μαΐου βρισκόμαστε απέναντί τους κι όχι μαζί τους.
Της Αγωνιστικής Ενότητας στο Νομαρχιακό Τμήμα Καρδίτσας της ΑΔΕΔΥ
