Σαράντα μέρες συμπληρώνονται χωρίς την Κερασούλα, την αγαπημένη μας συνάδελφο που εντελώς απρόσμενα μας άφησε για να αναλάβει υπηρεσία στα σχολεία των αγγέλων.
Η Κερασούλα ήταν μια γυναίκα ξεχωριστή. Καταρχάς, ήταν μια στοργική μάνα και σύζυγος που λάτρευε και φρόντιζε αγόγγυστα την οικογένειά της. Η αγάπη και η φροντίδα για το σύζυγό της….και τα δύο παιδιά της……κατείχε κυρίαρχη θέση στην καρδιά και τη σκέψη της.
Όμως, η Κερασούλα είχε μια μεγάλη καρδιά που απλωνόταν και αγκάλιαζε όποιον είχε την τύχη να τη γνωρίσει από κοντά. Άνθρωπος εξωστρεφής, δοτικός, ανιδιοτελής και γενναιόδωρος στεκόταν αρωγός και συμπαραστάτης σε όποιον είχε ανάγκη. Ο λόγος της βάλσαμο στις δυσκολίες και το πηγαίο χιούμορ της γιατρικό στις στενοχώριες.
Εμείς γνωρίσαμε την Κερασούλα πρώτα ως συνάδελφο και η πολύχρονη κοινή εκπαιδευτική μας πορεία συνέβαλε στο γνωρίσουμε και να εκτιμήσουμε το ήθος της και την προσωπικότητά της. Επρόκειτο για μια συνάδελφο ιδιαίτερα αγαπητή στους συναδέλφους της, καθώς η συνεργασία μαζί της ήταν αγαστή και η συνύπαρξη μας απόλαυση. Συνεπής στις διδακτικές της υποχρεώσεις ,εργατική, με ιδιαίτερη αγάπη για το σχολείο, καθώς και για τους εκαντοντάδες –στην πολυετή θητεία της- μαθητές της. Ιδιαίτερα αγαπητή ήταν και η ίδια στους μαθητές της, οι οποίοι με συντριβή την αποχαιρέτισαν στο τελευταίο της ταξίδι.
Όσα και να πει κανείς για τον εξαιρετικό αυτό άνθρωπο θα ήταν λίγα. Το κενό μας μέσα μας απέραντο και δυσαναπλήρωτο.
Θα σε θυμόμαστε πάντα…..
Οι συνάδελφοι του 2ου Δημοτικού Σχολείου Παλαμά
