Είναι η μοίρα του Έλληνα να βρίσκεται κάθε φορά σε μία πόλωση, χωρίς προηγούμενο, ενόψει Εθνικών Εκλογών ή εκλογών για την ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν μιλάμε για διλήμματα προτάσεων και προγραμμάτων, δεν μιλάμε για θεμιτά πολιτικά επιχειρήματα που μπορούν να φτάσουν στα όρια καλόπιστης κριτικής. Έχουμε φθάσει στα άκρα. Με μέγιστη ευκολία εκτοξεύονται ύβρεις. Ακούς από την μία, για διαφθορά, σκόπιμη ανικανότητα, φτώχεια μέχρις εσχάτων, για ταπείνωση, για ανέχεια.Ο έσχατος λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο και στο τέλος για εθνικούς προδότες,με γνώμονα πάντοτε τα προσωπικά και εγωιστικά και όχι τα εθνικά συμφέροντα.
Από την άλλη, τη θεωρία του χάους, της φοβίας, της ανασφάλειας και του πανικού. Δηλαδή, είναι αυτό που λέμε έλλειψη στοιχειώδους συναίνεσης σε βασικά κυρίαρχα πολιτικά ζητήματα. Οι πτέρυγες του ελληνικού κοινοβουλίου συναινούν στο βραχιολάκι του Ρωμανού, αλλά όχι στην κοινή αντιμετώπιση του κυρίαρχου Εθνικού θέματος. Στο επίπεδο της εθνικής συνεννόησης, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος τα κατάφεραν. Σε εμάς επικρατεί ένας δημόσιος διάλογος, όπου αναπαράγονται σκοτεινές σελίδες της πρόσφατης Ελληνικής Ιστορίας, που παραπέμπουν σε εμφυλιοπολεμικές εξάρσεις κλπ.
Κατά την εκκίνηση της κρίσης, πολλοί τόνισαν πως πρέπει να αντιληφθούμε την κρίση ως ευκαιρία. Η ρητορική αυτή δεν παραγνωρίζει ότι η χώρα γονάτισε, ότι πολλές οικογένειες οδηγήθηκαν σε υπαρξιακά αδιέξοδα. Αλλά για να συμβεί αυτό, πρέπει καταρχήν να διαγνώσεις καλά τα προβλήματα της χώρας. Σε αυτή την βάση, η ουσιαστική συζήτηση που θα έπρεπε να είχε ανοίξει θα ήταν για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας: τους θεσμούς, το παραγωγικό μοντέλο, την κοινωνική συνοχή.
Η συζήτηση αυτή άνοιξε αποσπασματικά και όχι ολοκληρωμένα, με ευθύνη όλων των πλευρών του Κοινοβουλίου και το παράθυρο της συνταγματικής αναθεώρησης – που είναι εθνικά αναγκαία- θα χαθεί για το άμεσο μέλλον, σε περίπτωση πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, που η κοινή γνώμη, στην πλειοψηφία της, θέλει να αποφύγει.
Η πολιτική σταθερότητα είναι αναγκαία για την ανασυγκρότηση της πατρίδας. Σε πρώτη φάση, ας την κατοχυρώσουμε, εκλέγοντας νέο Πρόεδρο. Και έπειτα ας βρούμε το σθένος να μην ερμηνεύσουμε τη σταθερότητα ως στασιμότητα, ας προβούμε στο σύνολο των εθνικών και αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που επιτέλους πρέπει να προωθηθούν στον τόπο, χωρίς την παρέμβαση και την υπόδειξη της Τρόικας. Οι εκλογές μπορούν για λίγο να «περιμένουν» για μετά το καλοκαίρι του 2015.
Γι’ αυτό λέμε όχι στα εκβιαστικά κομματικά και παραταξιακά διλήμματα. Το πρώτιστο μέλημά μας είναι η συναίνεση και η ενότητα στη βάση της Ελληνικής κοινωνίας.
