Η περίοδος, που διανύουμε, με την πανδημία του κορονοϊού αλλά και τα επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν συντελούν στο να εξάγονται συμπεράσματα για την αναγκαιότητα της ταξικής πάλης, το ρόλο που μπορούν και πρέπει να παίξουν τα σωματεία στη διεκδίκηση όρων ζωής των εργαζομένων με βάση τις πραγματικές ανάγκες.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, λοιπόν, το ταξικό εργατικό κίνημα, τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑ.Μ.Ε., μέσα στα πλαίσια της καραντίνας, που επιβλήθηκε λόγω του κορονοϊού και όχι μόνο, ξεπερνώντας τις συμπληγάδες της «εθνικής ομοψυχίας» και της «συναίνεσης» καταφέραμε να βρεθούμε στους χώρους δουλειάς, να συζητήσουμε πλατιά με τους εργαζόμενους, να αναδείξουμε το ζήτημα της προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων , να οργανώσουμε τον αγώνα απαιτώντας να καλυφθούν οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων στην υγεία, να διασφαλιστούν τα εργασιακά δικαιώματα.
Μέσα από τις μέρες δράσεις στις 7 Απρίλη με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την υγεία και τις συμβολικές κινητοποιήσεις στο νοσοκομείο Καρδίτσας και στο κέντρο Υγείας Παλαμά στηρίξαμε με κάθε τρόπο τα αιτήματα των υγειονομικών, των εργαζομένων στον τομέα της υγείας αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις τεράστιες ελλείψεις και ανάγκες του δημόσιου συστήματος υγείας. Απαιτήσαμε Δημόσια και Δωρεάν Υγεία για όλους, άμεσες προσλήψεις προσωπικού, άνοιγμα κλινικών και ΜΕΘ, επίταξη του ιδιωτικού τομέα, χρηματοδότηση της υγείας με βάση τις ανάγκες.
Με τις κινητοποιήσεις στα σούπερ μάρκετ, στις 15 Απρίλη, την Πανελλαδική μέρα δράσης στους χώρους δουλειάς, και τη συζήτηση στις 28 Απρίλη σε βιομηχανικούς χώρους του νομού, αναδείξαμε την αναγκαιότητα για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, την αναγκαιότητα οι εργάτες να μην αφήσουν κανένα περιθώριο στη μεγαλοεργοδοσία για ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Αναδείξαμε το ρόλο της Κυβέρνησης, που με τις διάφορες ΠΝΠ, αλείφει βούτυρο στο ψωμί των μεγαλοεπιχειρηματιών προσφέροντάς τους ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία και νομιμότητα στην εκμετάλλευση των εργαζομένων με την απελευθέρωση του ωραρίου, την ακόμα μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της εργασίας, την τζάμπα δουλειά.
Με το συμβολικό εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς και την άρτια εικόνα των συγκεντρώσεων όχι μόνο στην Καρδίτσα αλλά σε όλη την Ελλάδα και κυρίως τη μεγαλειώδη από κάθε άποψη συμβολική συγκέντρωση στο Σύνταγμα δώσαμε το μήνυμα ότι το ταξικό εργατικό κίνημα με απόλυτη πειθαρχία κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και κόντρα σε κάθε απαγόρευση διαδήλωσης και συγκέντρωσης είναι σε θέση να οργανώσει την πάλη των εργαζομένων για την επόμενη μέρα της νέας καπιταλιστικής κρίσης, που έρχεται επιθετική και αβυσσαλέα. Δείξαμε ότι είμαστε παρόντες, είμαστε δυνατοί και αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε και να παλέψουμε ενάντια σε κάθε επίθεση το επόμενο διάστημα.
Αντιθέτως, φαίνεται ότι σε άλλο κόσμο ζει ο κυβερνητικός – εργοδοτικός συνδικαλισμός, πανελλαδικά αλλά και εδώ στην Καρδίτσα, με τη στάση της πλειοψηφίας του Εργατικού κέντρου Καρδίτσας. ζει στον κόσμο των κερδών των μεγαλοεργοδοτών, αφού παραμένει εξαφανισμένος από τους χώρους δουλειάς, ενώ δεν βρήκε να πει μια κουβέντα για τα πραγματικά προβλήματα, που παρουσιάζονται καθημερινά, για τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, που «τρέχουν» αδιαλείπτως παρά την καραντίνα και το φίμωτρο, που προσπαθούν να τους επιβάλουν. Φάνηκε η αδιαφορία τους για τα μέτρα προστασίας και την υγεία των εργαζομένων, καθώς δεν στήριξε κανένα από τα αιτήματα των υγειονομικών ούτε φυσικά την όποια κινητοποίησή τους. Φάνηκε μέσα από τη σιωπή όλου του προηγούμενου διαστήματος αλλά αντικατοπτρίστηκε και στην εικόνα, που παρουσίασαν, όταν αποφάσισαν για τα μάτια του κόσμου να βγουν από το καβούκι τους, τα οποία μάτια αξίζει να πούμε ότι «βγήκαν», αφού φαίνεται πως δεν τήρησαν κανένα μέτρο ασφαλείας, ούτε αποστάσεις ούτε μάσκα … τίποτα. Δεν υπάρχει καν στο μυαλό τους…
Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, λοιπόν, καλούνται να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για το ποιος βρίσκεται με τους εργαζόμενους και ποιος με τους εργοδότες. Καλούνται το επόμενο διάστημα να παλέψουν ενάντια σε κάθε επίθεση και επιβουλή των δικαιωμάτων μας αλλάζοντας τους συσχετισμούς, προσπερνώντας τις «συμπληγάδες» του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού. Ενώνοντας τη φωνή και το βήμα τους με το ταξικό εργατικό κίνημα.
Γράφει ο Στέλιος Σαριδάκης, μέλος του ΔΣ του Εργατικού κέντρου Καρδίτσας, Πρόεδρος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων, μέλος της Γραμματείας Καρδίτσας του ΠΑ.Μ.Ε.
