Το σκάνδαλο της Novartis είναι υπαρκτό και είναι το αγκάθι στο μάτι του παλιού πολιτικού συστήματος, το οποίο κατόρθωσε να είναι για δεκαετίες βουτηγμένο σε σκάνδαλα και ρεμούλες και κατόρθωσε να φθάσει την τιμή και την αξιοπιστία του στο ναδίρ. Τώρα, με απόλυτα ενοχικό τρόπο και με μία «δικογραφία που από νομική άποψη είναι διάτρητη, επιχειρεί ο κ. Μητσοτάκης να κρατήσει προσχήματα και ισορροπίες στο κόμμα του».
Ο Κ. Μητσοτάκης και οι «σοβαροί» στη Ν.Δ. γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμία «σκευωρία» και καμία παρέμβαση στη Δικαιοσύνη από κανέναν, όμως θέλοντας να ικανοποιήσει τον κ. Σαμαρά και την ομάδα του που τον πιέζει για «πολιτικό αίμα» «δίνει» προσχηματικά τον κ. Παπαγγελόπουλο και εξαιρεί τον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο για δυόμισι χρόνια αρχισυνωμότη τον ανέβαζε και αρχισκευωρό τον κατέβαζε.
Και έτσι φτάσαμε στο φιάσκο ο αρχηγός της Ν.Δ, μαζί με ολόκληρο το υπουργικό του συμβούλιο να είναι άφαντοι, κρυμμένοι μέχρι την ώρα της ψηφοφορίας αργά τα μεσάνυχτα. Η εικόνα με τα άδεια υπουργικά έδρανα θα στοιχειώνει για πολύ καιρό τη Ν.Δ. και τον κ. Μητσοτάκη, που αμήχανοι και ενοχικοί, ήθελαν να τελειώσει το νωρίτερο αυτό το «κοινοβουλευτικό μαρτύριο», όπως αποδείχθηκε και με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, με την ύπαρξη διαρροών, αφού βουλευτές και της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. αρνήθηκαν να συμπράξουν σ’ αυτό το φιάσκο. Το είπε στην ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας: «είναι και ρεβανσιστές και δειλοί ταυτόχρονα». Ας πρόσεχαν…
Η αίτηση της Ν.Δ. για Προανακρτική δεν στηρίζεται ούτε σε ένα αποδεικτικό στοιχείο, όπως το αξιώνει η ποινική επιστήμη. Κατηγορείται ο κ. Παπαγγελόπουλος για ηθική αυτουργία σε διάφορα, πολύ σοβαρά, ποινικά αδικήματα και δεν αναφέρεται λέξη για το ποιος είναι ο αυτουργός, δηλαδή αυτός που πιέστηκε αφόρητα από τον κ. Παπαγγελόπουλο για να διαπράξει τα αδικήματα αυτά. Χωρίς αυτουργό δεν μπορεί να υπάρξει ηθικός αυτουργός.
Όμως ο πυρήνας του ζητήματος είναι πολιτικής φύσης και αυτό θα υποχρεώσει όλους να απαντούν διαρκώς στο ερώτημα: Υπάρχει σκάνδαλο ή όχι; Το σκάνδαλο δεν γίνεται σκευωρία. « Όσοι μιλούν για σκευωρία, γιατί δεν τολμούν να συμπεριλάβουν στους σκευωρούς το FBI και τους μάρτυρες που αυτό εξέτασε;» Δεν τολμούν γιατί μάλλον γνωρίζουν μια κινέζικη παροιμία που λέει: «αν στη μουσούδα μιας τίγρης κάθεται μια μύγα και κάποιος επιχειρήσει να σκοτώσει τη μύγα, είναι βέβαιο ότι τελικά αυτός που θα κατασπαραχθεί δεν θα είναι η μύγα».
Ο Αλέξης Τσίπρας σήκωσε τους τόνους στη βουλή, γιατί γνώριζε ότι ο κ. Μητσοτάκης, που ο ίδιος προανήγγειλε την σύστασή, ήξερε ότι δεν υπάρχει ούτε ένα αποδεικτικό στοιχείο σε βάρος του πολιτικού του αντιπάλου και ασφαλώς είχαν ξεσκονίσει την ποινική δικογραφία και διαπίστωσαν ότι ήταν… ένα πουκάμισο αδειανό.
Η Ν.Δ. επιλέγει την τακτική «καλύτερα διαρκώς ύποπτος παρά πανηγυρικά αθώος ο Τσίπρας», και το επιλέγει για να έχει τις λιγότερες πολιτικές απώλειες, όμως δεν του βγαίνει και γίνονται γραφικοί. Η υπαναχώρηση ως προς τον Αλέξη Τσίπρα σημαίνει όμως ότι όλα όσα έλεγαν οι κύριοι Μητσοτάκης και Σαμαράς δυόμισι χρόνια είναι ασύστολα ψεύδη, και τώρα ας εισπράξουν τα επίχειρα του ψεύδους τους.
Η Ν.Δ. και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, μπροστά στην πρόδηλη ένδεια αποδεικτικών στοιχείων, μάλλον θα επιλέξουν μια διαδικασία «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε», εκμεταλλευόμενοι ταυτόχρονα, με τη συμβολή των φιλικών τους ΜΜΕ, τη λειτουργία της επιτροπής για να μιλούν διαρκώς για σκευωρία και να αφαιρεθεί από τον δημόσιο λόγο τους η λέξη «σκάνδαλο».
Όμως δεν θα το καταφέρουν γιατί τα γεγονότα είναι πεισματάρικα και βρίσκονται βαθιά χαραγμένα στη συλλογική συνείδηση της κοινωνίας, που πιστεύει αταλάντευτα ότι το σκάνδαλο είναι υπαρκτό και γι’ αυτό υπάρχουν κολοσσιαίες πολιτικές ευθύνες κυβερνήσεων και υπουργών τους, που οδήγησαν στη χρεοκοπία της χώρας, και ποινικές ευθύνες για όσους βεβαίως διαπιστώσει η Δικαιοσύνη. Εμείς δηλώνουμε εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη και τις αποφάσεις της. Αυτό αξιώνουμε να κάνουν και ο κ. Μητσοτάκης και η Ν.Δ.
