Η Μαρία 45 χρονών, παντρεμένη, μητέρα, απόφοιτη Λυκείου και άνεργη κακοποιείται συχνά, από τον άνδρα της, χωρίς να χρειαστεί να νοσηλευτεί. Εκείνο το βράδυ όμως, ήταν αλλιώτικο. Όταν επέστρεψε στο σπίτι από το σούπερ μάρκετ, με μια ασήμαντη αφορμή για τα ψώνια, δέχτηκε την επίθεση του συντρόφου της. Η Μαρία είχε μάθει πια πως δεν μπορεί να ελέγξει τον άνδρα της όταν γίνεται βίαιος. Μόνο ο ίδιος θα αποφασίσει πότε θα σταματήσει να την χτυπάει. Μέσα στη νύχτα, οι γείτονες επιτέλους ειδοποίησαν τις αρχές και όταν οι αστυνομικοί έφτασαν στην πολυκατοικία, την βρήκαν αναίσθητη .Η περίοδος της μετάνοιας κράτησε αρκετά με τον άνδρα της να υπόσχεται πως θα την αγαπά και θα τη φροντίζει και πως δεν θα τη ξαναχτυπήσει ποτέ. Η Μαρία ελπίζει πως αυτή την φορά ο γάμος της θα βελτιωθεί, βλέποντας τον άντρα της ήρεμο και μετανοιωμένο ελπίζει ότι μπορεί να αλλάξει. Έτσι η βία συνεχίζεται σ’ έναν επαναλαμβανόμενο κύκλο, με σοβαρό ψυχικό κόστος αλλά και απειλώντας ,την ίδια της, την ζωή.
Καθημερινές ιστορίες γυναικών που παραμένουν σε μια βίαιη οικογενειακή ή διαπροσωπική σχέση, άλλοτε από ανάγκη, άλλοτε από φόβο και αδυναμία. Αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι στα ανατριχιαστικά κιτάπια της σύγχρονης βαρβαρότητας. Μόλις σε ένα χρόνο 16,7 εκατομμύρια γυναίκες υπέστησαν σωματική βία ή σεξουαλική κακοποίηση σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης .Τα περιστατικά της κακοποίησης των γυναικών λαμβάνουν τεράστιες διαστάσεις παγκοσμίως με μία στις τρεις γυναίκες να έχουν υποστεί σωματική βία κατά τη διάρκεια της ζωής τους από τον ερωτικό τους σύντροφο.
Ψυχολογική ,σωματική, σεξουαλική κακοποίηση ή συνδυασμό των τριών μορφών, από τον ίδιο τους τον σύντροφό ή από κάποιον άγνωστο. Σύζυγοι, σύντροφοι, μητέρες που τις επιβάλλουν να βιώσουν σκληρές καταστάσεις, να νιώσουν πόνο, φόβο, απόγνωση και θλίψη. Γυναίκες που εργάζονται, κάνοντας επιτυχημένες καριέρες (γιατροί, δικηγόροι, υπάλληλοι) ή γυναίκες χωρίς επαγγελματική κατάρτιση που εξαρτώνται οικονομικά από τον άντρα. Γυναίκες που έχουν ολοκληρώσει δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια εκπαίδευση ή που δεν τελείωσαν το σχολείο. Όλες μπορούν να πέσουν θύμα ενός άνδρα με χαμηλή αυτοεκτίμηση που προσπαθεί μέσα από τη βίαιη συμπεριφορά του να αποδείξει πως αξίζει σαν άνδρας και σύζυγος. Τρέφοντας την πεποίθηση για την υπεροχή των ανδρών και για τον ρόλο τους μέσα στην οικογένεια, έχει κτητική συμπεριφορά, επιδιώκει να ελέγχει κάθε κίνηση, δημιουργεί σκηνές παθολογικής ζήλειας ενώ στερείται αυτοελέγχου και επίγνωσης των πράξεών του.
Η Κακοποιητική συμπεριφορά κατά των γυναικών επιβάλλεται να σταματήσει να είναι ιδιωτική υπόθεση και να γίνει κοινωνική. Αποτελεί το πιο διαδεδομένο έγκλημα στον κόσμο, που καταλήγει σε αναπηρίες και θανάτους όσο και ο καρκίνος. Μας αφορά όλες και όλους. Άφησε τον εαυτό σου να θυμώσει! Η βία δεν είναι ποτέ αποδεκτή ούτε δικαιολογείται. Καμία γυναίκα δεν μπορεί να αλλάξει τη συμπεριφορά του συντρόφου της και φυσικά δεν ευθύνεται για αυτή. Οι ανάγκες για υποστήριξη των κακοποιημένων γυναικών είναι μεγάλες. Μια κακοποιημένη γυναίκα χρειάζεται την βοήθεια μας να μην κατηγορεί τον εαυτό της για όσα συμβαίνουν και την ενθάρρυνσή μας ώστε να μην απομονώνεται από τους ανθρώπους επειδή ντρέπεται γι’ αυτό που συμβαίνει . Την τελική απόφαση θα την πάρει όταν θα νιώσει έτοιμη να απεμπλακεί από την κακοποιητική σχέση.
Οι γυναίκες έχουν μεγάλα αποθέματα δύναμης, μερικές φορές όμως μπορεί να χρειάζονται βοήθεια για να το αναγνωρίσουν.Γι αυτό είναι σημαντική, η δημιουργία και η λειτουργία δομών στήριξης.
Καιρός να καταρρίψουμε τους μύθους που περιζώνουν την κακοποίηση των γυναικών. Η κακοποιημένη γυναίκα δεν είναι ένα αδύναμο άτομο. Δεν είναι τρελή και μαζοχίστρια που της αξίζει η κακοποίηση. Δεν ανήκει απαραίτητα σε κάποια μειονοτική ομάδα. Δεν έχει συνηθίσει να ζει μέσα στη βία. Mια γυναίκα δεν ευθύνεται ποτέ για τη βία που της ασκείται .Όλοι μαζί οφείλουμε να τους δώσουμε καθαρά το μήνυμα, δεν εισαι μονη σου και δεν φταις εσυ!
Γράφει η Λία Ρογγανάκη, Γενικός–Οικογενειακός Ιατρός, Επιμελήτρια Ά Κέντρου Υγείας Μουζακίου, Περιφερειακή Σύμβουλος
