Η ΔΗΚΕΔΗΜ του Δήμου Μουζακίου μέσω του Δημοτικού της Ωδείου οργανώνει σεμινάριο κιθάρας με την καθηγήτρια και σολίστ κα. Λέττα Βασιλείου την Παρασκευή 20 και το Σάββατο 21 Απριλίου 2012 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού Ωδείου Μουζακίου.
Για πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής: Δημοτικό Ωδείο Μουζακίου τηλ:2445042850
Για την κιθαριστική παιδεία
Γράφει η κα.Λέττα Βασιλείου
Καθηγήτρια κιθάρας – Συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας
Τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ταχείες αλλαγές στη μουσική εκπαίδευση της χώρας. Αντίρροπες δυνάμεις αντιπαρατίθενται συνεχώς για μια θέση στη μουσική παιδεία των μαθητών. Από τη μια τα πρότυπα που προβάλλονται καθημερινά από τηλεόραση και ίντερνετ, τα απλοϊκά τραγούδια που κυκλοφορούν ως μόδα στις σχολικές παρέες –και που δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε- ή μουσικοί δάσκαλοι άλλης εποχής που δεν ανανεώνουν τους τρόπους διδασκαλίας και συμπεριφοράς τους απέναντι στους σημερινούς μαθητές. Και από την άλλη γίνονται φιλότιμες προσπάθειες από πρωτοπόρους δασκάλους που ανεβάζουν με την διδασκαλία τους το επίπεδο της μουσικής παιδείας και δημιουργούν νέους δρόμους μουσικής εκπαίδευσης που δεν απωθούν αλλά έλκουν το παιδί.
Στην κιθάρα συγκεκριμένα παρατηρούμε ότι δεκάδες μαθητές εισέρχονται κάθε χρόνο στα μουσικά ιδρύματα, όμως εγκαταλείπουν μετά από ένα-δύο χρόνια. Οι ελάχιστοι που συνεχίζουν τη σπουδή τους αποτελούν στην πλειοψηφία τους εξαιρετικά ταλέντα, τα οποία περιφέρονται σε διαγωνισμούς και φεστιβάλ με σαφή προσανατολισμό την κιθαριστική καριέρα. Κι αυτό μεν είναι εξαιρετικά καλό για τους ελάχιστους -και ίσως φυσικό επακόλουθο για τους πολλούς- αλλά σε κάνει να αναρωτιέσαι για την ίδια τη θέση της κιθάρας στη μουσική εκπαίδευση. Τελικά η κιθάρα είναι για τους λίγους ταλαντούχους; Κι αν όχι πως μπορεί ένας δάσκαλος να την μετατρέψει σε σημαντικό κομμάτι της ζωής και εκείνων των μαθητών που δεν είναι απαραίτητο να ακολουθήσουν κιθαριστική καριέρα;
Στους δύσκολους καιρούς της κρίσης που η τέχνη βάλλεται από παντού θεωρώ πως είναι τεράστια η ανάγκη της κιθαριστικής δράσης. Δράση που φέρνει κοντά το παιδί στο όργανο και τη σπουδή του, αλλά όχι όπως αυτή νοείται από τους περισσότερους, δηλαδή μέσα από ξερά μαθήματα που επαναλαμβάνονται κάθε εβδομάδα και προσλαμβάνονται από το παιδί ως κάτι βαρετό και «αναγκαίο» όπως κάθε καθημερινή εξωσχολική του δραστηριότητα. Αλλά δράση που συμπεριλαμβάνει συνεργασίες, συναυλίες, παρακολούθηση ρεσιτάλ, ακόμα όμως και συναντήσεις, εκδρομές, ομαδικό παιχνίδι. Δράση που εμπλέκει το δάσκαλο-οδηγό, την παρέα των συμμαθητών-κιθαριστών και τις εμπειρίες που μοιράζονται, τα όνειρα που δημιουργούνται από κοινού και που δίνουν στην κιθάρα ως όργανο τη θέση που της αξίζει: εκείνη της σημαντικής συντρόφου και φίλης σε κάθε στιγμή της ζωής του ανθρώπου.
