Πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια 9 Μαϊου 1986 που ο πρώτος <<αετός >>της Ελλάδας πέταξε για πάντα στους αιθέρες που τόσο είχε λατρέψει . Αναφέρομαι στον αγαπημένο μου φίλο Κώστα Κατσόγιαννο[ 1944-1986] τον πρώτο αυτοδίδακτο κατασκευαστή πτητικής συσκευής [ανεμοπλάνο] και συγχρόνως πιλότο των <<αετών>> στην Ευρώπη και ενός εκ’ των πέντε πρώτων σε ολόκληρο τον κόσμο. Ήταν πρωί 9 Μαϊου όταν ο Κώστας Κατσόγιαννος ξεκινούσε για την όπως αποδείχτηκε αργότερα μοιραία πτήση με τον <<αετό>> του. Μία πτήση που τον μετέφερε στους αιθέρες της αιωνιότητας . Το χωριό μας γιόρταζε τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο εκ Βουναίνεις [Μαρούλη όπως είναι γνωστό στους Μαυρομματιανούς και στην περιοχή] στο ομώνυμο εξωκκλήσι πάνω από δύο χιλιάδες άνθρωποι είχαν συρρεύσει από νωρίς για να παρακολουθήσουν τη Θεία λειτουργία αλλά και μία ακόμη πτήση του Κώστα Κατσόγιαννου που θα γινόταν από την κορυφή του βουνού πάνω απ’ το χωριό μας. Δυστυχώς όμως η πτήση αυτή έμελε να είναι η τελευταία για τον πρωτοπόρο Μαυρομματιανό σκαπανέα των αιθέρων . Όλες οι συγκυρίες εκείνης της μέρας στάθηκαν αρνητικές και μοιραίες . Πρώτα ο καιρός δεν ήταν ο κατάλληλος για μία τέτοια πτήση αετού ,[ επικρατούσαν ισχυρά καθοδικά ρεύματα με ψιλόβροχο κατά διαστήματα ] δεύτερο κατά την πρώτη προσπάθεια ο αετός παρουσίασε μία αστοχία στο υλικό κατασκευής , τρίτο στη μοιραία πτώση από μεγάλο ύψος αποδείχτηκε αργότερα ότι το αλεξίπτωτο που για πρώτη φορά χρησιμοποιούσε δεν άνοιξε σε κανονικό ύψος . Παρά τις δικές μου έντονες προτροπές να ματαιώσει την πτήση δεν το έπραξε και να με απαντά …….<<ότι, ο κόσμος <<κάτω>> ήρθε να με δει και εγώ δεν θα πετάξω γιατί έχει λίγα συννεφάκια; Αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον είδα ζωντανό τον φίλο μου. Μάταια οι θεατές κάτω στο γήπεδο περίμεναν να δούν τον Κώστα να ξεπροβάλει μέσα από τα σύννεφα σαν τον νέο ¨Δαίδαλο,, όπως τον χαρακτήριζαν οι εφημερίδες της εποχής και ΄΄ιπτάμενο αγρότη,, απ’ την Καρδίτσα. Αιωνία σου η μνήμη αξέχαστε φίλε Κώστα .
Μαυρομμάτι Δημήτριος Γιώτης
