Οι τελευταίες 10 ημέρες που περάσαμε, ήταν ημέρες που δεν θυμάμαι να έχουμε περάσει παρόμοιες από το 1974 και μετά. Ήταν ημέρες γεμάτες από εκπλήξεις, πολιτικές και οικονομικές. Εκπλήξεις οδυνηρές αλλά και απροσδόκητες, απίστευτες.
Ζήσαμε το δράμα της Κυπριακής Πολιτείας, στην οποία συνεχίσθηκαν ακόμη μια φορά τα τεράστια λάθη του παρελθόντος, όπως το δημοψήφισμα των αρχών της δεκαετίας του 1950 για αυτοδιάθεση και το σχέδιο Ατσεσον το 1965. Τα τωρινά λάθη πλήγωσαν τον εγωισμό και το φιλότιμο όλων εν γένει των Ελλήνων και οδήγησαν σε μια συμφωνία με ακόμη πιο σκληρά μέτρα για την Κύπρο.
Είδαμε όμως απίστευτα και συνάμα παράξενα γεγονότα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε απ’ την Κυβέρνηση δια του αρχηγού του, να εκχωρήσει στην Κύπρο 2 δις Ευρώ από το ΕLA που αναλογεί στην Αθήνα. Το ELA (Emergency Liquidity Assistance) είναι η χωρίς παροχή εγγυήσεων βοήθεια σε ρευστότητα που δίνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στις Τράπεζες μιας χώρας, που αντιμετωπίζει σημαντικά οικονομικά προβλήματα. Η βοήθεια αυτή, όπως όλοι όσοι ασχολούνται με τα θέματα αυτά γνωρίζουν, δεν είναι δυνατό με κανέναν απολύτως τρόπο αυτή να μεταβιβασθεί σε άλλη χώρα και ούτε βέβαια η Ελλάδα μπορούσε ή μπορεί με οποιονδήποτε τρόπο να μεταβιβάσει την δική της ELA στην Κύπρο, για την οποία εξ άλλου υπάρχει ειδική πρόβλεψη ELA.
Έτσι αυτό που ζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια ανοησία, απίστευτη μάλιστα για ένα κόμμα που έχει στις τάξεις του εξαιρετικούς οικονομολόγους όπως π.χ. ο κ. Σταθάκης.
Είδαμε τον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο αντάμα στο ίδιο τραπέζι, να δημιουργούν μια νέα “Ιερή Συμμαχία” κατά της Κυβέρνησης. Και ακούσαμε τις εθνικομπουρδολογίες πασπαλισμένες με συνωμοσιολογίες του Καμμένου και τις ανοησίες για το ELA του αριστερού αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ανακατεμένες με κορώνες κατά της Ευρώπης και υπέρ της Ρωσίας. Και όλα αυτά επειδή η Ευρώπη πρότεινε το κούρεμα των καταθέσεων, των πλουσίων και των πάμπλουτων καταθετών των Κυπριακών Τραπεζών! Και καλά ο Καμμένος να έχει αυτή την θέση. Ο Πρόεδρος όμως του ΣΥΡΙΖΑ και ωρισμένα στελέχη του – αριστεροί στην ιδεολογία – σε ποιο σημείο μπορούν να συνευρεθούν, με την πλουτοκρατία (όπως συνηθίζουν να λένε) και την οικονομική ολιγαρχία της Κύπρου;
Το παράδειγμα της Κύπρου – δραματικό σε όλη του την έκταση – δείχνει ότι οι δρόμοι είναι δύο. Ο ένας δύσκολος και σκληρός που είναι ο Ευρωπαϊκός. Ο άλλος είναι της άτακτης χρεωκοπίας δηλ. της απόλυτης καταστροφής.
Είδαμε τους δύο νέους συμμάχους να πανηγυρίζουν για το όχι της Κύπρου και να λοιδωρούν την Κυβέρνηση για την δειλία της και την ανικανότητά της να φερθεί και αυτή με τον ίδιο γενναίο τρόπο. Αυτά όμως τις πρώτες ημέρες. Γιατί, μετά τα όσα έγιναν στις Βρυξέλες και την μεταβολή του όχι σε ένα άνευ όρων ναι, αμφότεροι εξαφανίστηκαν και έπαψαν τις μεγαλοστομίες και τις καταγγελτικές τους κορώνες.
Τα προχθεσινά λόγια του πρώην Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Βασιλείου, απέδωσαν με μεγάλο ρεαλισμό, αλλά και σοφία, την πολιτική και οικονομική σημερινή πραγματικότητα, που φαίνεται ότι ορισμένοι πολιτικοί ηγέτες μας την αγνοούν ή κάνουν ότι την αγνοούν.
«Όταν πας για πόλεμο, τα όπλα πρέπει να έχουν σφαίρες!»
Παύλος Β. Σιούφας
Βουλευτής Ν.Δ.
