Σύμφωνα με το νόμο, στο δημόσιο τομέα χορηγείται άδεια μητρότητας με πλήρεις αποδοχές 2 μήνες (8 εβδομάδες) πριν, και 3 μήνες (12 εβδομάδες) μετά από τον τοκετό. Συνολικά, δηλαδή, 5 μήνες (20 εβδομάδες). Σε περίπτωση, δε, τρίτου τέκνου η άδεια μετά τον τοκετό καθίσταται πεντάμηνη, δηλαδή ανέρχεται συνολικά (πριν και μετά τον τοκετό) στους 7 μήνες (28 εβδομάδες). Εξάλλου, ο χρόνος εργασίας του γονέα υπαλλήλου στον δημόσιο τομέα μειώνεται κατά δύο (2) ώρες ανά ημέρα έως την ηλικία των 2 ετών του παιδιού, και κατά μία (1) ώρα όταν το παιδί θα είναι στην ηλικία των 2 έως 4 ετών. Εναλλακτικά, αντί για την μείωση του ωραρίου, η εργαζόμενη μητέρα μπορεί να επιλέξει άδεια ανατροφής με πλήρεις αποδοχές για 9 μήνες (36 εβδομάδες). Τέλος, έχει την δυνατότητα να αιτηθεί αδείας άνευ αποδοχών έως δύο (2) έτη και έως την ηλικία των 6 ετών του παιδιού.
Στον ιδιωτικό τομέα, υπό οποιαδήποτε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου (μισθωτή εργασία ή σύμβαση “με μπλοκάκι”), η συνολική άδεια που δικαιούνται οι εργαζόμενες μητέρες είναι 17 εβδομάδες. Από την εν λόγω συνολική άδεια, 56 ημέρες (δηλαδή 8 εβδομάδες) χορηγούνται υποχρεωτικά πριν από την πιθανή ημερομηνία τοκετού, ενώ οι υπόλοιπες 63 ημέρες (δηλαδή 9 εβδομάδες) μετά τον τοκετό. Σε περίπτωση που ο τοκετός πραγματοποιηθεί σε προγενέστερη από την πιθανή ημερομηνία, το υπόλοιπο της άδειας χορηγείται μετά τον τοκετό, ώστε να συμπληρωθούν οι 17 εβδομάδες. Όσον αφορά, δε, την ενδεχόμενη μείωση ωραρίου, οι εργαζόμενες δικαιούνται για 9 εβδομάδες μείωση κατά μία (1) ώρα ανά ημέρα, ή, μετά από συμφωνία με τον εργοδότη, δύο (2) ώρες ανά ημέρα για 12 μήνες και μία (1) ώρα ανά ημέρα για 18 μήνες. Προβλέπεται επίσης ένα επίδομα (ειδική παροχή) μητρότητας από τον ΟΑΕΔ (βλ. ΚΕΦ Β. της με αριθμ. 33891/606/08 Υ.Α., άρθρο 142 Ν. 3655/2008).
Τέλος, όσον αφορά τις γυναίκες ελεύθερους επαγγελματίες, δεν προβλέπεται κανένα επίδομα ή άλλη (αντίστοιχη ή ανάλογη) παροχή αναφορικά με την ανατροφή τέκνου (πλην του προβλεπόμενου, κατά περίπτωση, επιδόματος τοκετού από το οικείο ασφαλιστικό ταμείο).
Σημειωτέον ότι το ανωτέρω θέμα συνδέεται άρρηκτα και με το δημογραφικό πρόβλημα στην Χώρα μας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε η Eurostat, κατά τη διάρκεια του 2015 καταγράφηκε μείωση του πληθυσμού κατά 6‰ (από 10,858 εκατ. σε 10,793 εκατ.). Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα καταγράφηκαν μόλις 8,5 γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους, ενώ καταγράφηκαν 29.000 περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις, καταλήγοντας σε μια αρνητική φυσική αλλαγή του πληθυσμού κατά 2,7‰ (σε αντίθεση, για παράδειγμα με την Ιρλανδία, όπου οι γεννήσεις ξεπέρασαν κατά 7,7‰ τους θανάτους).
Είναι προφανές ότι με βάση τα ανωτέρω δεδομένα, θα πρέπει να επανεξετασθεί η ισχύουσα δημογραφική πολιτική, και κυρίως να ληφθούν επειγόντως εξειδικευμένα μέτρα υπέρ των νέων ζευγαριών (αναφορικά με την κατοικία, την επιδότηση παιδιών, τους παιδικούς σταθμούς, αλλά και τις γονεϊκές άδειες, ιδίως δε τις άδειες λόγω μητρότητας για τις εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα στο πλαίσιο οποιασδήποτε μορφής εργασιακής σχέσης), μέτρα τα οποία, βεβαίως, να επαληθεύονται διαρκώς ως προς την αποτελεσματικότητά τους στην πράξη.
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
Προτίθεται, και με ποιόν τρόπο, να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες / αλλαγές του υφιστάμενου νομικού πλαισίου, ώστε να αποκατασταθεί η ισονομία μεταξύ των εργαζόμενων γυναικών, ανεξάρτητα από το είδος, τον φορέα, ή την σχέση εργασίας τους;
