Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η Ημερίδα – Βιωματικό Σεμινάριο που διοργάνωσε το Γραφείο Πολιτιστικών Θεμάτων της Πρω/θμιας Εκπ/σης Ν. Καρδίτσας σε συνεργασία με τη Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων Ν. Καρδίτσας, στην αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων του 5ου Δημοτικού Σχολείου Καρδίτσας, για τους εκπ/κούς του νομού.
Οι εκπ/κοί της Π.Ε. είχαν την ευτυχία να απολαύσουν τον μεστό λόγο του καταξιωμένου ηθοποιού και δασκάλου του θεάτρου κ. Άγγελου Αντωνόπουλου, να αναπτύσσει το θέμα της ημερίδας «Η διαδικασία μιας θεατρικής παράστασης»
Η Διευθύντρια Π.Ε. Καρδίτσας κ. Ευθυμία Μητσιάδη, προλογίζοντας την ημερίδα, ευχαρίστησε τον κ. Αντωνόπουλο για την μεγάλη προσφορά του στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την ακούραστη παρουσία του στον πολιτισμό της χώρας μας και για τον χρόνο που διέθεσε στους εκπαιδευτικούς μας.
Η υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων Π.Ε Ν. Καρδίτσας κ. Ευανθία Κοτρώτσιου αφού παρουσίασε εν συντομία το βιογραφικό του κ. Αντωνόπουλου τόνισε στον κύριο λόγο της την μεγάλη σημασία του θεάτρου στην εκπαίδευση επισημαίνοντας:
Το θέατρο μέσα από τη στενή σχέση με τις καλές τέχνες, αλλά και με την ιστορία, τις παραδόσεις, την πολιτισμική συνείδηση και τη συλλογική μνήμη ενός λαού, με την αίγλη του μύθου, τον επαναπροσδιορισμό και την ανάδειξη αξιών και ιδεών, είναι ένα καλλιτέχνημα σύνθετο, που αποσκοπεί στην ηθική και πνευματική καλλιέργεια του θεατή, στη μόρφωσή του, στην παιδεία του εν γένει. Και το θέατρο έχει τη δύναμη να πετύχει αυτόν το στόχο γιατί διαθέτει καθηλωτική δύναμη και γοητεία. Είναι μια τέχνη ζωντανή, βιωματική και ως τέτοια έχει τη δύναμη να μεταδίδει συγκλονιστικά συναισθήματα, μηνύματα, γνώσεις και να ενεργοποιεί πνευματικά χαρίσματα στον θεατή του όπως και στον “ηθοποιό”. Έχει επίσης τη δύναμη να δημιουργεί πρότυπα και να προβάλλει τις υψηλές αξίες, αρκεί να υπηρετηθεί σωστά.
«Το θέατρο ως εκπαιδευτικό εργαλείο», στηρίζεται στο δεδομένο ότι η βιωματική πρόσληψη της γνώσης είναι ιδιαίτερα αποδοτικός τρόπος μάθησης. Απ’ την άλλη το ένστικτο της μίμησης αλλά και η βαθιά ανάγκη για αυτοέκφραση του ανθρώπου είναι η αρχή που γέννησε τις τέχνες και εμφανίζονται από τη νηπιακή ακόμα ηλικία. Είναι επίσης γνωστό ότι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, η παιδεία και το θέατρο μοιράστηκαν κοινούς στόχους
Το θέατρο ως παιδαγωγικό εργαλείο» ενώνει συνειδητά τα δύο πεδία, του θεάτρου και της παιδείας, μέσα στη σχολική αίθουσα. Οι εκπαιδευτικοί εμπνέονται και καθοδηγούνται σε ένα δρόμο που κάνει τη μάθηση και τη διδασκαλία «ψυχαγωγική».
Δουλεύοντας με τη σειρά του ο εκπαιδευτικός με τους μαθητές τους ενθαρρύνει να μπουν σε φανταστικούς κόσμους μέσα στους οποίους μπορούν με ασφάλεια να εξερευνούν σημαντικά θέματα σχετικά με την ιστορία, την παράδοση, τη λογοτεχνία, την επιστήμη αλλά και την ίδια τους την ζωή.
Όταν οι μαθητές κινητοποιηθούν από την “θεατρική” διδασκαλία ακολουθούν δραστηριότητες που ενθαρρύνουν την ανάπτυξη του διαβάσματος, γραψίματος και τις ικανότητες συζήτησης επίσης. Το θέατρο καθώς είναι μια δουλειά συλλογική και πειθαρχημένη διδάσκει επίσης αυτές τις αξίες σε όσους καταπιαστούν με αυτή την τέχνη.
Κι ενώ τόσο τα Δικαιώματα του Παιδιού όσο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δεν παύουν, δυστυχώς, να παραβιάζονται με διάφορους τρόπους στο σύγχρονο κόσμο, το θέατρο στην εκπαίδευση, στις διαφορετικές εκφάνσεις του, δίνει χώρο στα παιδιά και τους νέους να πειραματιστούν, να συνυπάρξουν δημιουργικά, να ονειρευτούν τη μεταμόρφωση τη δική τους και του κόσμου. Ταυτόχρονα ως ξεχωριστός επιστημονικός χώρος έρευνας βαθαίνει τη γνώση μας για την καταλυτική επίδραση που μπορούν να έχουν το θέατρο και οι παραστατικές τέχνες σ’ αυτές τις μεταμορφώσεις.
Δυσκολίες ζούμε καθημερινά και στη χώρα μας. Ο πολιτισμός, η τέχνη στην εκπαίδευση, η τέχνη ως εκπαίδευση, το παιχνίδι, η απόλαυση, η δημιουργικότητα, η συλλογικότητα και το όνειρο, δεν φαίνεται να βρίσκουν πάντα εύφορο έδαφος. Κι όμως, εξακολουθούμε να επιμένουμε μέσα κι έξω από τις σχολικές αίθουσες και να δημιουργούμε το απροσδόκητο. Τις πιο πολλές φορές χωρίς υποστήριξη. Με την αγάπη περισσότερο και με τον ενθουσιασμό μας ανοίγουμε άλλους δρόμους μάθησης, άλλους δρόμους γνωριμίας με τη ζωή και με τον κόσμο που μας περιβάλλει. Οι δρόμοι αυτοί απαιτούν να τους βαδίσουμε όχι μόνο με το μυαλό αλλά και με την καρδιά και με το σώμα μας. Ο άνθρωπος που αναπτύσσεται ως ολότητα, ως σώμα, δηλαδή, ως νους και ως καρδιά, είναι ο άνθρωπος που θα μπορέσει να σταθεί κριτικά απέναντι στην πραγματικότητα, ν’ αντισταθεί στην όποια κρίση και στην όποια παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Τέτοιους ανθρώπους επιδιώκει να βοηθήσει ν’ αναπτυχθούν το θέατρο στην εκπαίδευση, για να κρατηθεί ζωντανή η ελπίδα για το καλύτερο του κόσμου μας.
