Διαδρομές στο Nομό Kαρδίτσας.
Αξιόλογο ενδιαφέρον από τουριστικής άποψης παρουσιάζει και το ορεινό τμήμα που βρίσκεται ΝΑ του νομού Καρδίτσας και εντάσσεται στο Ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Ανάπτυξης Αγροτικού Χώρου Σμοκόβου (ΟΠΑΑΧ Σμοκόβου).
Καλύπτει την όμορφη και πλούσια σε ιστορία περιοχή της Ρεντίνας στη φυσική διάβαση Ευρυτανίας προς τη Θεσσαλία, τμήμα του δήμου Ταμασίου, το σύνολο σχεδόν της έκτασης του δήμου Μενελαϊδας και την ορεινή περιοχή του δήμου Καλλιφωνίου.
Το μεγαλύτερο μέρος είναι ορεινό ή ημιορεινό και ευνοεί σημαντικά την κτηνοτροφία, την καλλιέργεια των κηπευτικών, τα καρύδια και τα κάστανα. Στις πεδινές περιοχές καλλιεργούνται βαμβάκι, λαχανικά, αμπέλια, κυρίως στην περιοχή της Δαφνοσπηλιάς, καπνός, βιομηχανική τομάτα κ.α.
Τουριστική ανάπτυξη και υποδομή
Ο τουρισμός και η τουριστική υποδομή στην περιοχή βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης. Η δημιουργία της Λ. Σμοκόβου, τα έργα υποδομής που ολοκληρώθηκαν ή βρίσκονται σε εξέλιξη και οι επενδυτικές ευκαιρίες στην περιοχή στον τομέα του τουρισμού, επιταχύνουν την πορεία ανάπτυξης. Εξαίρεση αποτελεί ο ιαματικός τουρισμός δεδομένου ότι η περιοχή είναι πλούσια σε ιαματικές πηγές. Σημαντικότερες, γνωστές στο πανελλήνιο και με αξιόλογη συμβολή στην τοπική οικονομία, είναι οι θερμομεταλλικές πηγές Σμοκόβου και οι πηγές Δρανίστας – Καϊτσας.
Πολύ μικρότερης σημασίας είναι οι πηγές Σουλαντά στα σύνορα Αηδονοχώριου με το Βαθύλακκο.
Οι πηγές «Καλογιάννη» στη Δαφνοσπηλιά, «Κανναβιώτικο» στην Απιδιά, τα Θερμονέρια ή Μαντάνια στο Θραψίμι κ.α. παραμένουν ανεκμετάλλευτες λόγω της μικρής ποσότητας νερού που αναβλύζουν.
Η Αρχιτεκτονική
Η αρχιτεκτονική της ορεινής περιοχής ήταν προσαρμοσμένη στις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων με την κτηνοτροφία και τις καλλιέργειες.
Τα σπίτια ήταν κυρίως διώροφα, λιθόκτιστα με ντόπια πέτρα, χονδρούς τοίχους, ενισχυμένα με ξυλοδεσιές και μικρά παράθυρα.
Στο κατώι συνήθως έβαζαν τα ζώα και γύρο από το σπίτι έφτιαχναν τους βοηθητικούς χώρους για το ψήσιμο του ψωμιού, του φαγητού, χώρους αποθήκευσης των τροφών των ζώων κ.α.
Σήμερα οι κατοικίες είναι προσαρμοσμένες στις νέες ανάγκες των νοικοκυριών και τις σύγχρονες απαιτήσεις της κοινωνίας.
Η Μουσική παράδοση
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα τοπικά τραγούδια με τα ιδιαίτερα ακούσματα στην περιοχή του Κέδρου και κυρίως στα χωριά Αηδονοχώρι και Θραψίμι. Οι τοπικοί σύλλογοι της περιοχής με τη βοήθεια και του δήμου καταβάλλουν αξιόλογες προσπάθειες συλλογής και διατήρησής τους.
Στα χωριά του δήμου Ταμασίου εγκαταστάθηκαν μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους μεγάλες ομάδες Βλάχων, Σαρακατσαναίων και πρόσφυγες από τη Ρωμυλία και τη Μικρασία με πλούσια και χαρακτηριστική μουσική παράδοση η οποία διατηρήθηκε και εξελίχθηκε.
Αρχαιολογικοί χώροι
Στην περιοχή υπάρχουν πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα που ήρθαν στο φως με τις ακούραστες προσπάθειες των αρχαιολόγων. Τα σημαντικότερα απ’ αυτά βρίσκονται στην περιοχή του Κέδρου στη θέση «Χελωνόκαστρο» και στο ύψωμα της «Κολοκριάς».
Άλλα σημαντικά ευρήματα υπάρχουν στη Ρεντίνα στο λόφο «Παλιόκαστρο», στην Άνω Κτιμένη, στο Παλιούρι στη θέση «Κάστρο» και στο «Χοιρινόκαστρο», στο Θραψίμι στη θέση «κάστρο», στη Λουτροπηγή στη θέση «Προφήτης Ηλίας», στο Λεοντάρι στη Θέση «Γκεκοκάλυβα», στην Ανάβρα στη θέση «Ρέμα Βιολί», στο δρόμο Δαφνοσπηλιάς – Απιδιάς, στην περιοχή Μαυρονερίου στο Καλλιφώνι κ.α.
Από τις αρχές του 2004 λειτουργεί η ΛΔ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων (ΛΔ’ ΕΠΚΑ) με έδρα την Καρδίτσα, η οποία μεταξύ άλλων φροντίζει για την προστασία και ανάδειξη της πολιτιστικής κλορονομιάς της χώρας μας.
Λίμνη Σμοκόβου
Τα τελευταία χρόνια στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής προστέθηκε η τεχνητή λίμνη Σμοκόβου. Η λίμνη Βρίσκεται πολύ κοντά στα Δ.Δ. Ανάβρας και Κτιμένης στα όρια του Ν. Καρδίτσας με το Ν. Φθιώτιδος και το δρόμο Κέδρου – Ρεντίνας – Καρπενησίου.
Η παρουσία της αλλάζει ολοκληρωτικά το τοπίο της περιοχής και δημιουργεί νέες προοπτικές αγροτικής και τουριστικής ανάπτυξης. Δημιουργήθηκε με την κάλυψη εκτάσεων του Δ.Δ. Κτημένης του Δ. Ταμασίου και Λουτροπηγής του Δ. Μενελαϊδας.
Αποτελεί μέρος του συνόλου των έργων Σμοκόβου στα οποία εκτός από τη δημιουργία της λίμνης περιλαμβάνεται:
– η κατασκευή του φράγματος της Λίμνης.
– Υδροηλεκτρική εκμετάλλευση από την πτώση των υδάτων στην περιοχή του Δ.Δ. Λεονταρίου και
– Εγγειοβελτιωτικά έργα σε αγροτική έκταση 252.000 στρεμμάτων.
Το τεχνητό φράγμα είναι λιθόριπτο και έχει μήκος 460 μέτρα περίπου και ύψος 104. Φράζει την έξοδο των υδάτων προς τον ποταμό «Ονόχωνο» και βρίσκεται σε απόσταση 30 χλμ. ΝΑ της Καρδίτσας.
Η χωρητικότητα της λίμνης ανέρχεται στα 237 εκ. κυβικά μέτρα νερού και η έκταση που καταλαμβάνει σε 9000 στρέμματα. Υπολογίζεται ότι με τα νερά που θα συγκρατηθούν στον ταμιευτήρα θα αρδευτούν 250 000 στρέμματα γεωργικών εκμεταλλεύσεων.
Η έξοδος της σήραγγας μεταφοράς των υδάτων βρίσκεται σε απόσταση 1,5 χλμ. περίπου από το Λεοντάρι και 4120 μέτρα από τη λίμνη.
Η κατασκευή των έργων άρχισε τη δεκαετία του 80. Η πλήρωση του ταμιευτήρα έγινε το 2003 και τα εγκαίνια της υδροηλεκτρικής μονάδας έγιναν στις 22 Οκτωβρίου του 2005 από τον Υπουργό Ανάπτυξης κ. Σιούφα.
Νέες, σύγχρονες υποδομές εστίασης, φιλοξενίας και υποδοχής επισκεπτών δημιουργούνται με τη χρηματοδότηση επενδυτικών σχεδίων στο πλαίσιο του ΟΠΑΑΧ Σμοκόβου. Σημαντικές είναι και οι παρεμβάσεις φορέων της Τ.Α σε έργα υποδομής που υλοποιούνται στην περιοχή στο πλαίσιο του ΟΠΑΑΧ και άλλων προγραμμάτων.
Η ολοκλήρωση του οδικού δικτύου περιμετρικά της Λίμνης και η σύνδεσή της με το άξονα Λουτροπηγής – Ρεντίνα – Καρπενήσι, συμβάλλει στη δημιουργία του σημαντικού, από τουριστικής άποψης, οδικού άξονα Κερπενησίου – Ρεντίνας – Λ. Σμοκόβου – Λ. Πλαστήρα – Μουζάκι (Αργιθέα – Άρτα) – Τρίκαλα (Πύλη – Μετέωρα).
Τα ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά της διαδρομής αυτής με τις αμέτρητες εναλλαγές του τοπίου και το φυσικό του κάλλος αποτελούν πόλο έλξης εκατοντάδων επισκεπτών.
Καθοριστική για την τουριστική ανάπτυξη θα είναι και η εξέλιξη της πορείας του οδικού άξονα Ε65, ο οποίος σύμφωνα με τους μέχρι σήμερα προγραμματισμούς πρόκειται να περάσει πολύ κοντά από την περιοχή της Λίμνης.
Καρδίτσα -Καλλιφώνι, Σμόκοβο – Μολόχα. (Φθιώτιδα – Ευρυτανία)
Ξεκινώντας τη γνωριμία μας με την περιοχή του ΟΠΑΑΧ Σμοκόβου από την πόλη της Καρδίτσας, ύστερα από διαδρομή 12 χιλιομέτρων στο δρόμο Καρδίτσας – Σμοκόβου φτάνουμε στο Καλλιφώνι, έδρα του ομώνυμου δήμου.
Ο δήμος Καλλιφωνίου βρίσκεται νοτίως του Ν. Καρδίτσας. Δημιουργήθηκε από τη συνένωση των κοινοτήτων: Καλλιφωνίου, Απιδιάς, Δαφνοσπηλιάς, Ζαϊμίου, Μολόχας και Παλιουρίου.
Οι κάτοικοι των πεδινών και ημιορεινών περιοχών του Δήμου ασχολούνται με την καλλιέργεια βαμβακιού, σιταριού, καπνού, κηπευτικών και την κτηνοτροφία.
Το ορεινό του τμήμα καλύπτεται από δάση ελάτης, δρυός, καστανιάς και συστάδες από γαύρους, φιλίκια, κουμαριές, κέδρα, φράξους, σφενδάμνους, κοκορεβιθιές, κρανιές, πλατάνια και άλλα αειθαλή πλατύφυλλα.
Οι λιγοστοί κάτοικοι στο ορεινό τμήμα ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τα κηπευτικά.
Στο Καλλιφώνι ασχολούνται με τη γεωργία και τις υπηρεσίες στην πόλη της Καρδίτσας.
Στις 9 Μαϊου γιορτάζει ο πολιούχος του χωριού, Αγ. Νικόλαος εκ Βουναίνων, στον ομώνυμο ναό.
Στις 23 Αυγούστου (Εννιάμερα της Παναγίας) πανηγυρίζει η Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης (17ο αι.) που βρίσκεται στη θέση «Παναγία» σε μικρή απόσταση από το χωριό. Είναι το μοναδικό μοναστήρι στο θεσσαλικό κάμπο και είναι επισκέψιμο καθημερινά (24410 88045).
Ο ποταμός Καλέντζης αποτελεί ένα άλλο ιδιαίτερο στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής.
Αρχαιολογικά ευρήματα υπάρχουν στη περιοχή Μαυρονέρια, όπου έχουν εντοπιστεί δύο μικροί τειχισμένοι οικισμοί και ένας αρκετά μεγάλος χωρίς τείχος, που χρονολογούνται στην Ελληνιστική περίοδο.
Στην ίδια περιοχή, δίπλα στις όχθες του ποταμού Καλέντζη, βρίσκεται ένας από τους ψηλότερους τύμβους ολόκληρου του νομού Καρδίτσας.
Δαφνοσπηλιά – Απιδιά – Μολόχα
Μισό χιλιόμετρο από τον οδικό κόμβο του Καλλιφωνίου οι πινακίδες μας κατευθύνουν στη Δαφνοσπηλιά, την Απιδιά και τη Μολόχα.
Η Δαφνοσπηλιά (Βελέσι), το πρώτο χωριό της διαδρομής, απέχει 17 χλμ. από την Καρδίτσα και είναι χτισμένη σε υψόμετρο 240 μέτρων. Οι 340 μόνιμοι κάτοικοι έχουν ως κύρια απασχόλησή τους την αμπελουργία και τη γεωργία (βαμβάκι, σιτάρι, καλαμπόκι).
Στα καφενεία και τις ταβέρνες του χωριού ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει νόστιμους μεζέδες κρασί και τσίπουρο από τοπικούς παραγωγούς.
Ο ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου (γνωστός και ως Μονή Γεννήσεως της Θεοτόκου) βρίσκεται 1,5 χλμ. ΝΑ του χωριού στη θέση παλαιάς μονής και χρονολογείται στη βυζαντινή εποχή. Κάηκε από τους Τούρκους το 1880 και αργότερα ξαναχτίστηκε στα ίδια θεμέλια.
Στο προαύλιο της εκκλησίας υπάρχει οργανωμένος χώρος αναψυχής, κατάλληλος για φυσιολατρικές αποδράσεις και απολαύσεις. Η πρόσβαση γίνεται από δρόμο καλής βατότητας λίγο μετά την έξοδο από το χωριό, στο δρόμο προς την Απιδιά.
Ο ενοριακός ναός της Αγ. Τριάδος κοσμείται με περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Εντός του ναού φυλάσσεται η κάρα του Αγ. Γρηγορίου Ακραγαντινών (Επισκόπου Ακράγαντα Σικελίας).
Στην άκρη του χωριού ρέει ο παραπόταμος του Πηνειού «Καλέντζης». Στα νερά του, όταν υπάρχουν, κολυμπούν ασημόχρωμοι κέφαλοι, μπριάνες και λαδούσες.
Στο δρόμο προς Απιδιά βρίσκεται το διατηρητέο πετρόχτιστο γεφύρι που κατασκευάστηκε επί Τουρκοκρατίας και διατηρείται σε καλή κατάσταση. Εκεί κοντά βρίσκεται και η ιαματική πηγή «Καλογιάννη» που αναβλύζει μέσα από ασβεστόλιθο. Το νερό της πηγής είναι ψυχρό με οσμή υδρόθειου.
Αξιόλογα πολιτιστικά γεγονότα που οργανώνονται από το σύλλογο του χωριού αποτελούν η Γιορτή Κρασιού στις αρχές Σεπτεμβρίου με μεγάλο λαϊκό πανηγύρι, η βραδιά νεολαίας και οι εκδηλώσεις της Καθαράς Δευτέρας.
Συνεχίζοντας την πορεία μας προς τις κορυφές των νοτίων Αγράφων περνάμε τα λιγοστά σπίτια του οικισμού Αμπελάκια (γνωστός ως «Παράγκα»).
Αμέσως μετά την πρώτη στροφή του δρόμου, 5 χλμ. από τη Δαφνοσπηλιά, ξεπροβάλλει η Απιδιά χτισμένη σε υψόμετρο 330 μέτρων.
Η Απιδιά απέχει από την Καρδίτσα 23 χιλιόμετρα και ο πληθυσμός της, σύμφωνα με τη απογραφή, ανέρχεται σε 415 κατοίκους. Οι μόνιμοι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία (αμπέλια δένδρα, κηπευτικά), την κτηνοτροφία και υλοτομία.
Το χωριό διασχίζει παραπόταμος του Καλέντζη που πηγάζει από την περιοχή της Παλιαπιδιάς και το χωρίζει στις συνοικίες Κυδωνιά από τη μία και Μεσοχώρι – Ροδιά από την άλλη. Διαθέτει όμορφη και καλοφροντισμένη πλατεία, καφενεία και ταβέρνες ανοιχτά όλο το χρόνο.
Σώζεται ακόμα ο βακούφικος νερόμυλος, ανάμεσα στο Μεσοχώρι και την Κυδωνιά και τα τρία μονότοξα γεφύρια κατά μήκος του ποταμού.
Πρόκειται για αξιόλογα μνημεία πολιτισμικής κληρονομιάς που θα πρέπει να συντηρηθούν για να παραμείνουν «όρθια». Στις όχθες του ποταμού που διασχίζει την Απιδιά (3,5 χλμ. από το χωριό), αναβλύζει η ιαματική πηγή «Κανναβιώτικο». Οι κάτοικοι του χωριού έχουν κατασκευάσει πρόχειρες εγκαταστάσεις και λουτήρες με 3 μπανιέρες.
Παλαιότερα το χωριό βρίσκονταν στη θέση «Παλιαπιδιά», 15 χλμ. νότια της σημερινής του θέσης.
Την περίοδο 1650 – 1750 η Παλιαπιδιά υπήρξε κεφαλοχώρι των Αγράφων αλλά το 1821 – 1835 καταστράφηκε από τους Τούρκους και τους κλέφτες της περιοχής.
Ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου που χτίστηκε το 1973 στη θέση προϋπάρχοντος ναού (1674) σύμφωνα με την παράδοση και λιγοστά απομεινάρια κτισμάτων, θυμίζουν την ύπαρξη του χωριού.
Στο ναό υπήρχε περίτεχνο τέμπλο βυζαντινής εποχής από ξύλο καρυδιάς. Το τέμπλο κατασκευάστηκε στην Κωνσταντινούπολη από κατοίκους της Παλιαπιδιάς. Μεταφέρθηκε για λόγους ασφάλειας στο χωριό το 1973 και τοποθετήθηκε στον κοιμητηριακό ναό Ζωοδόχου Πηγής.
Κάθε χρόνο στις 10 Φεβρουαρίου τιμάται η μνήμη του Αγ. Χαραλάμπους στην ομώνυμη εκκλησία του χωριού. Η ετήσια πανήγυρης διοργανώνεται το Δεκαπενταύγουστο με θρησκευτικές εκδηλώσεις στην Παλιαπιδιά και πανηγύρι στην πλατεία. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος συμβάλλει με τη δραστηριότητά του στα πολιτιστικά δρώμενα του χωριού.
Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν δάση από πουρνάρια, κέδρα, βελανιδιές, έλατα και αναρίθμητες πηγές. Ιδιαίτερα όμορφο είναι το δάσος «Φτέρη» με τις αξιοζήλευτες βαλανιδιές του, στα σύνορα με το Βαθύλακκο.
Ο ανηφορικός δρόμος που συνεχίζει από το κέντρο της Απιδιάς προς τη Μολόχα είναι απολαυστικός. Η πανοραμική θέα στον απέραντο θεσσαλικό κάμπο είναι μαγευτική.
Στη θέση «Καραντζιά» η ανηφορική διαδρομή τελειώνει. Ο κατηφορικός, πρόσφατα ασφαλτοστρωμένος δρόμος που ακολουθεί, μας οδηγεί στην «κρυμμένη» από βουνοκορφές Μολόχα.
Το χωριό απέχει 38 χλμ. από την Καρδίτσα και βρίσκεται σε υψόμετρο 820 μέτρων. Οι κάτοικοί του, 40 περίπου το χειμώνα (328 σύμφωνα με την απογραφή) ασχολούνται κυρίως με δασικές εργασίες (υλοτομία, καθαρισμός δασών, αναδασώσεις) και τα κηπευτικά (πατάτες, φασόλια).
Η Μολόχα περιβάλλεται από τις κατάφυτες από έλατα μαγευτικές βουνοκορφές: «Καπροβούνι» (1447 μ.), «Σπανό» (1560 μ), «Μπίζα» (1480 μ.), «Τρία Σύνορα» κ.α.
Η διαμόρφωση του εδάφους και η πλούσια βλάστηση προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες για ορειβασία, πεζοπορικές διαδρομές και κυνήγι.
Στα καταστήματα της Κωνσταντίας Σοφία και Σοφίας Ζυγούρη οι επισκέπτες θα βρουν όλα τα απαραίτητα για τη διατροφή τους και θα ενημερωθούν λεπτομερώς για την περιήγησή τους.
Στην κορυφή «Βουλγάρα» (1654 μ.), ανάμεσα από το Αηδονοχώρι και τη Μολόχα, βρίσκονται τα «Βουλγαρομνήματα» (τόπος ταφής Βουλγάρων στρατιωτών). Στο σημείο αυτό, σύμφωνα με την παράδοση, οι Αγραφιώτες νίκησαν το 996 μ.Χ. τα στρατεύματα του Βούλγαρου τσάρου Σαμουήλ.
Η Μολόχα αποτέλεσε τα όρια του πρώτου απελευθερωμένου τμήματος της Θεσσαλίας. Η κορυφογραμμή ήταν το σύνορο μεταξύ ελεύθερης και τουρκοκρατούμενης Ελλάδας.
Το ετήσιο πανηγύρι διοργανώνεται στις 26/7 (Αγ. Παρασκευής) με πλούσιες εκδηλώσεις και παραδοσιακή διασκέδαση.
Αμέσως μετά, το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου, ακολουθεί το «Αντάμωμα» που διοργανώνει ο Σύλλογος Απανταχού Μολοχιωτών με έδρα την Αθήνα. Εκδηλώσεις διοργανώνονται και στα ξωκλήσια του Προφήτη Ηλία και Αγίας Μαρίνας, όταν τιμάται η μνήμη των αγίων.
Από τη Μολόχα ο δρόμος συνεχίζει για Σαραντάπορο, 4 χλμ. καλής βατότητας χωματόδρομος, για Καρδίτσα από Αμάραντο και Ραχούλα, για χωριά της Ευρυτανίας (Μαυρόλογγο, Κλειστό, Φουρνά) και το Καρπενήσι.
Καλλιφώνι – Δ. Μενελαϊδας – Σμόκοβο – Καρπενήσι
Συνεχίζοντας τη διαδρομή από Καλλιφώνι προς την ευρύτερη περιοχή Σμοκόβου, σε απόσατση 20 χλμ. από την Καρδίτσα βρίσκεται το Παλιούρι.
Είναι χτισμένο στις υπώρειες του κατάφυτου με δρυς λόφου «Κρι», σε υψόμετρο 230 μέτρων περίπου. Από τον οδικό άξονα Καρδίτσας – Σμοκόβου απέχει τρία χιλιόμετρα.
Το σημαντικότερο μνημείο που αξίζει να επισκεφθεί κανείς είναι ο ναός του Αγ. Ιωάννη Προδρόμου. Βρίσκεται σε απόσταση 4,5 χλμ. νότια του χωριού σε υψόμετρο 500 μέτρων.
Πιθανολογείται ότι ο σημερινός ναός είναι το καθολικό Ι. Μονής του 13ου αι. με σπάνιο για το θεσσαλικό χώρο αρχιτεκτονικό τύπο. Η μονή κάηκε κατά την επανάσταση του 1854 και ξανακτίστηκε στα τέλη του 18ου αι.
Εξωτερικά ο ναός φέρει πετρόχτιστα αντιστηρίγματα και εσωτερικά ο τρούλος του στηρίζεται πάνω σε 4 μαρμάρινες κολόνες.
Στον περίβολο του ναού, μεγάλο πλάτωμα με πανοραμική θέα στον απέραντο θεσσαλικό κάμπο, διοργανώνεται κάθε χρόνο στις 28 Αυγούστου (παραμονή αποκεφάλισης Ι. Προδρόμου) μεγάλο πανηγύρι.
Το ευρύχωρο και δροσερό περιβάλλον, η παραδοσιακή μουσική και το μαγευτικό τοπίο του φωταγωγημένου θεσσαλικού κάμπου προσφέρουν όμορφες και ευχάριστες στιγμές σε κάθε επισκέπτη.
Δυστυχώς τα έργα αναστύλωσης του ναού καθυστερούν και οι φθορές είναι μεγάλες. Με τη χρηματοδότηση των έργων που ανακοινώθηκε πρόσφατα και τη συμβολή της αρμόδιας Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων ανανεώθηκαν οι ελπίδες για τη σωτηρία του μνημείου.
Γύρω από το χωριό υπάρχουν αξιόλογα αρχαιολογικά ευρήματα, δείγματα της μακρόχρονης ιστορίας της περιοχής. Στη θέση «Κάστρο» κοντά στο βυζαντινό ναό και στη θέση «Χοιρινόκαστρο» υπάρχουν ίχνη τειχισμένων οικισμών.
Σε μεταβυζαντινή βρύση (η οποία δε σώζεται σήμερα) υπήρχε εντοιχισμένη αναθηματική επιγραφή στην Αφροδίτη, γραμμένη με προευκλείδια γράμματα.
Αξιόλογα είναι τα ευρήματα και στην πεδινή περιοχή του Παλιουρίου όπου αποκαλύφθηκε νεολιθικός οικισμός και μικροί χαμηλοί τύμβοι. Σε έναν απ’ αυτούς έχει ανασκαφεί τμήμα μικρού θολωτού τάφου, ο οποίος πιθανότατα ανήκει στους γεωμετρικούς χρόνους.
