Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε το οργανωμένο σχέδιο διαίρεσης της «οικογένειας» των εκπαιδευτικών. Η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να αναπτύξει κοινωνικό αυτοματισμό ανάμεσα στους διάφορους κλάδους και με αυτό τον τρόπο να κατατμήσει το σώμα των εκπαιδευτικών, ώστε να περάσει τα πραγματικά της σχέδια που δεν είναι άλλα από τις απολύσεις ή/και τις «εκτοπίσεις». Είναι ένα σχέδιο ενταγμένο σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, που αφορά την, με οποιοδήποτε τίμημα, επίσπευση του τέλους του Δημόσιου Σχολείου και των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών που ίσχυαν ως τώρα.
Αρχικά, είδαμε φιλολόγους εναντίον κοινωνιολόγων ή θεολόγους εναντίον ξενόγλωσσων καθηγητών για τις αναθέσεις και πρόσφατα: διορισμένους με ΑΣΕΠ εναντίον αυτών που διορίστηκαν με επετηρίδα. Οι λεγόμενοι «ασεπίτες» μάλιστα, ίδρυσαν και σύλλογο για την υπεράσπιση των «δικαιωμάτων» τους και για να το πούμε πιο απλά, εκτιμούν ότι θα εξαιρεθούν, σε περίπτωση απολύσεων.
Δυστυχώς αυτές οι πρακτικές ρίχνουν νερό στο μύλο των δόλιων σχεδίων του κράτους. H τακτική του «διαίρει και βασίλευε» τείνει να γίνει πλέον τρόπος διακυβέρνησης της χώρας. Υπηρέτες όμως της κυβέρνησης, είναι και όσοι επιλέγουν να υιοθετήσουν αυτές τις διχαστικές πρακτικές.
Ιδίως η κίνηση των «ασεπιτών» να δημιουργήσουν ξεχωριστό σύλλογο, που θα εξυπηρετεί μόνο τα δικά τους συμφέροντα, είναι σαφώς κίνηση που υπονομεύει την ενότητα των καθηγητών. Αλλοίμονο εάν ο τρόπος πρόσληψης στο δημόσιο σε κάνει να νιώθεις ότι υπερέχεις από κάποιον άλλο συνάδελφό σου και ότι δικαιούσαι μια άλλη αντιμετώπιση. Ουσιαστικά, βάζοντας κάποια κριτήρια μη απόλυσης είναι σαν καθιστούμε δεδομένες τις απολύσεις; Σαν να λέμε ναι στις απολύσεις αλλά, με δήθεν αξιοκρατικά κριτήρια.
Τέλος για όσους, ενδόμυχα, νιώθουν ανακούφιση που δεν ανήκουν στις λεγόμενες ομάδες υψηλού κινδύνου, που είναι προς απόλυση, να αναφέρουμε ότι, εάν δεν αντιδράσουν τώρα για το πρώτο κύμα απολυμένων συναδέλφων τους, την επόμενη φορά θα είναι η σειρά τους. Εκτός αν έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα σταματήσει εδώ το κακό.
Έτσι όπως είναι τώρα τα πράγματα, είναι σίγουρο ότι δεν υπάρχει ατομική λύση. Υπάρχει Μόνο Συλλογική απάντηση.
Είμαστε χιλιάδες! Φτάνει να ενωθούμε. Αν δεν το κάνουμε τώρα, τραβάμε στο βυθό ο ένας τον άλλον.
Ε.Λ.Μ.Ε. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
