Ο Παλαιός Ισραήλ κατά την πορεία του διαμέσου της ερήμου ξεδίψασε με το νερό που ανέβλυσε, κατά τρόπο θαυμαστό, από την πέτρα που χτύπησε ὁ Μωϋσής, όπως του είχε υποδείξει ο Θεός (Εξ. 17, 1-7). Οι Χριστιανοί, ο νέος Ισραήλ, πίνουμε πλέον το «καινόν πόμα», που δεν αναβλύζει από κάποιο σκληρό και άγονο βράχο, αλλά από τον ζῳοδόχο τάφο του Χριστού και το οποίο συνιστά μίαν ακένωτη πηγή αφθαρσίας∙ πηγή, δηλαδή, η οποία μας ανακαινίζει και μας αφθαρτίζει.
«Ελάτε, λοιπόν, να πιούμε καινούργιο ποτό,
που δεν αναβλύζει θαυματουργικά από άγονο βράχο,
αλλά ποτό που είναι πηγή αφθαρσίας
και που έκανε να πηγάσει από τον τάφο ο Χριστός,
πάνω στον οποίο είμαστε στερεωμένοι».
Ποιο ακριβώς είναι το «καινὸ πόμα»; Είναι το αίμα του Χριστού «το περί πολλών εκχυνόμενον εις αφεσιν αμαρτιών» (Ματθ. 26, 28). Το Κυριακό δείπνο, η βρώση δηλαδὴ τοῦ Σώματος και η πόση του Αίματος του Κυρίου, μας καθιστά μετόχους της αιωνίας ζωής από τον παρόντα κόσμο και μας δίνει την δυνατότητα ν’ αναστηθούμε «εν τη εσχάτῃ ημέρᾳ» (Ιωάν. 6, 54). Παράλληλα αποτελεί, κατά τον λόγο του Χριστού, πρόγευση της χαράς και της ευφροσύνης που θα απολαύσουμε, όταν θα παρακαθήσουμε στο Δείπνο της Θείας Βασιλείας∙ «Λέγω δε υμίν ότι ου μη πίω απ’ άρτι εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης όταν αυτό πίνω μεθ’ υμών καινὸν εν τη βᾳσιλείᾳ του πατρός μου»(Ματθ. 26, 29).
Η παρούσα καταβασία, η οποία ψάλλεται καθ’ όλην την περίοδο του Πάσχα είναι ο ειρμός της γ΄ ωδής του Κανόνος. Ο ιερός Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο οποίος την συνέγραψε, ψάλλει την Ανάσταση του Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός και η ένδοξη Ανάστασή Του αποτελούν το ακλόνητο θεμέλιο της χριστιανικής πίστεως και μόνον όταν είμαστε στερεωμένοι δια της πίστεως πάνω σε αυτό το θεμέλιο -τον Χριστό- παραμένουμε σταθεροί και ακλόνητοι. Έτσι, με τον τρόπο αυτό βιώνουμε εμείς οι Ορθόδοξοι το Πάσχα∙ αγιοπνευματικά, μέσα στην Εκκλησία.
Κατά συνέπεια, όλοι αυτοί πού ζουν εκτός της Εκκλησίας δεν θα μπορέσουν ποτέ να εννοήσουν και να απολαύσουν την Ανάσταση του Χριστού. Η Ανάσταση είναι Μυστήριο της πίστεώς μας και σαν Μυστήριο που είναι δεν εννοείται με την λογική, δεν αναλύεται σε επιστημονικά εργαστήρια, δεν ψηλαφείται με ρυπαρά χέρια, δεν βιώνεται σε σκληρές αμετανόητες καρδιές…
Ανάσταση ζουν όσοι πρώτα έζησαν την προσωπική τους Ανάσταση από την αμαρτία, όσοι αποδέχθηκαν τον Ιησού Χριστό, τον τέλειο Θεό και ανθρωποώς Σωτήρα τους, όσοι μετανόησαν και κατέθεσαν την μετάνοιά τους στον πνευματικό τους πατέρα, όσοι κοινώνησαν «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης» το Σώμα Του και το Αίμα Του∙ όσοι, τέλος, σταύρωσαν τον παλαιό άνθρωπο με τα πάθη και τις επιθυμίες του και σήκωσαν αγόγγυστα τον σταυρό τους προσδοκώντας την ανάστασή τους.
Η Ανάσταση του Χριστού πάντα αποτελούσε σκάνδαλο στην ανθρώπινη λογική. Μα για την λογική της Εκκλησίας αποτελεί τον θρίαμβο της πίστεως και της αγάπης του Θεού. Αυτόν τον θρίαμβο γιορτάζουμε σήμερα! Σε τέτοια πνευματική πανήγυρη μας καλεί η Εκκλησία μας και μας καλεί όλους, ακόμα και αυτούς που έστω και την ενδεκάτη αγάπησαν τον Νυμφίο και θέλησαν να λάβουν μέρος στον Νυμφώνα, όπου προσφέρεται προς βρώση «ο Μόσχος ὁ Σιτευτός».
Όλοι είμαστε καλεσμένοι στο Αναστάσιμο Δείπνο∙ ας μην δειλιάσουμε να προσέλθουμε. Άλλωστε, φιλόστοργος είναι ο οικοδεσπότης «και δέχεται τον έσχατον, καθάπερ και τον πρώτον» (Κατηχ. Λόγος Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου).
Η χαρά της Αναστάσεως ας πλημμυρίσει τις υπάρξεις μας! Και επιτέλους, οι ολιγόπιστες καρδιές μας, αφού συναντήσουν τον Αναστημένο, ας αναφωνήσουν και αυτές: «Ο Κύριος μου και ὁ Θεός μου» (Ιωάν. 20, 29).
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ αδελφοί μου!
Με αναστάσιμες ευχές
Ο Μητροπολίτης Σας
