-
Συμμετείχαμε στο Φεστιβάλ θεάτρου Ιθάκης, 1988, στο μεγαλύτερο Ελληνικό
Φεστιβάλ. Παίξαμε την ηθογραφική μου κωμωδία «ο μπάρμπας μου ο Μαχούλιας». Ήταν μία φανταστική παράσταση και οι εκδηλώσεις θαυμασμού των θεατών δεν περιγράφονται.
Όταν βγήκαμε από την αίθουσα, με πλησιάζει ένας κύριος και μου λέει:
-Είμαι από εδώ, από την Ιθάκη, έχω τριάντα χρόνια στην Αμερική, είδα πολλά θεατρικά έργα, είδα το έργο σου απόψε, θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια, γέλασα και έκλαψα μαζί. Αν εσύ, φίλε μου, ήσουν στην Αμερική, σε ένα χρόνο θα έλυνες το οικονομικό σου πρόβλημα, γιατί η Αμερική τιμά και αμείβει τις αξίες κι εσύ είσαι πολύ αξιόλογος. Πάρε τα παιδιά του Θεάτρου και όλοι μαζί να πάτε στο απέναντι μαγαζί, να φάτε, να πιείτε και να χορέψετε ως το πρωί και τα έξοδα δικά μου.
Πήγαμε στο πολυτελές εκείνο μαγαζί, φάγαμε ήπιαμε και χορέψαμε κι αυτός μας καμάρωνε. Στην Αμερική δεν πήγαμε, καλή είναι και η Καρδίτσα μας.
Σε λίγες μέρες βγήκαν τα αποτελέσματα του Φεστιβάλ. Κέρδισα το Πρώτο Πανελλήνιο Βραβείο Θεατρικού Κειμένου. Το βραβείο μου το απένειμε ο Μίνως Βολωνάκης, ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες της Ελλάδας. Στη συνέχεια, η τότε Υπουργός Πολιτισμού αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, εκτός από τα συγχαρητήριά της (… αναμφισβήτητα ανήκουν συγχαρητήρια στο Περιφερειακό Θέατρο Καρδίτσας για τη δραστηριότητά του, η οποία μάλιστα αναπτύχθηκε κάτω από σκληρές συνθήκες…), βοήθησε οικονομικά το Θέατρό μας.
2. Κάθε παράσταση στα χωριά είναι το γεγονός της χρονιάς. Βγαίνει όλο το χωριό έξω, τα μαγαζιά έχουν πελάτες και οι κάτοικοι έχουν την ευκαιρία να ιδωθούν και να τα πουν. Παίζαμε σε ένα ορεινό χωριό της Καρδίτσας την κωμωδία μου «Ο μπάρμπας μου ο Μαχούλιας». Ήρθε όλο το χωριό. Γέλασαν με την ψυχή τους. Μας φιλοξένησαν.
Εκεί που τρώγαμε, με πλησιάζει ένας Κοινοτικός Σύμβουλος και με ρωτάει:
-
Αυτοί που έπαιζαν θέατρο πού είναι;
-
Τι εννοείς; Του λέω.
-
Αυτοί που έπαιζαν θέατρο πού πήγαν;
-
Εδώ είναι, του απαντώ και είναι όλοι αυτοί που τρώνε στο τραπέζι.
-
Όχι αυτοί που τρώνε, αλλά αυτοί που έπαιζαν.
-
Εδώ είναι και τρώνε.
-
Μη με κοροϊδεύεις. Ο παππούς ο Μαχούλιας πού είναι;
-
Να τος, και του δείχνω τον ηθοποιό που έπαιξε τον μπάρμπα Μαχούλια.
-
Όχι αυτός. Αυτός είναι νεαρός, εγώ θέλω να δω τον παππού τον Μαχούλια.
Του εξήγησα ότι αυτός ο νεαρός με το μακιγιάζ κλπ έγινε παππούς. Αμφιβάλλω αν τον έπεισα. Πρώτη φορά έβλεπε θέατρο στη ζωή του, όπως και οι περισσότεροι άλλοι.
Δημήτρης Απ. Ρήτας
Φιλόλογος, συγγραφέας, στιχουργός, Δ/ντής Περιφερειακού Θεάτρου Καρδίτσας
Αποσπάσματα από το υπό έκδοση βιβλίο μου «Παραλειπόμενα από παραστάσεις»
