Η εκπαίδευση σε κάθε βαθμίδα αποτελεί, στο σύνολο της, καθοριστικό παράγοντα για την ανάπτυξη και την εξέλιξη ενός παιδιού. Για το λόγο αυτό, η Πολιτεία οφείλει να παρέχει στους πολίτες όχι απλά το δικαίωμα αλλά και τα εφόδια για ποιοτική εκπαίδευση.
Είναι προφανές πως η συγχώνευση σχολικών τμημάτων δεν αποτελεί μέτρο προς αυτή την κατεύθυνση. Ιδιαίτερα, όταν τα σχολεία σε λίγες μέρες κλείνουν το δεύτερο μήνα της εκπαιδευτικής χρονιάς, τέτοιες αποφάσεις αντί να επιλύουν δημιουργούν σοβαρότατα προβλήματα στην εκπαίδευση των μαθητών.
Το κάθε σχολείο έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και ειδικές συνθήκες. Και θα πρέπει να εξετάζονται με σοβαρότητα πριν ληφθεί η οποιαδήποτε απόφαση που ενδεχομένως οδηγήσει σε υποβάθμισή μιας σχολικής μονάδας ή μεσοπρόθεσμα και σε κλείσιμο. Και αυτό διότι συγχωνεύσεις ή καταργήσεις τμημάτων δημιουργούν κατ’ ουσία «κατηγοριοποιήσεις σχολείων» που κατά κύριο λόγο πλήττουν τα σχολεία της Περιφέρειας.
Οι ασκούντες ουσιαστική και ποιοτική εκπαιδευτική πολιτική θα πρέπει να γνωρίζουν πως αυτή δεν γίνεται μόνο με διαιρέσεις των αριθμητικών δεδομένων. Και σαφώς δεν μπορεί να αποτελεί σοβαρό κριτήριο το «σπάσιμο» ενός τμήματος στους 28 μαθητές και όχι πχ στους…27! Δυστυχώς με τέτοια κριτήρια, διαφαίνεται πως οδεύουμε προς την υποβάθμιση των Γυμνασίων Παλαμά (54 παιδιά στη Γ’ τάξη) και Προαστίου (54 παιδιά στη Α’ Τάξη), την στιγμή μάλιστα που δεν απαιτείται επιπρόσθετο προσωπικό. Είναι εύκολα κατανοητό ότι τα μεγάλα τμήματα που δημιουργούνται δεν μπορεί να είναι αποδοτικά στην εκπαιδευτική διαδικασία και αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν τους γονείς στην απόφαση μετακίνησης των παιδιών στην πόλη.
Θα πρέπει δε να συνυπολογισθεί ότι στα δυο Γυμνάσια υπάρχουν 8 συνολικά μαθητές με γνωμάτευση ΚΕΔΔΥ άρα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ενώ βρίσκονται σε εκκρεμότητα άλλες δυο. Ως εκ τούτου μπορεί να γίνει χρήση της παρέκκλισης του ανώτατου αριθμού μαθητών ανά τμήμα.
Σε κάθε περίπτωση οι συγχωνεύσεις τμημάτων με κριτήρια που παραβλέπουν τις εκπαιδευτικές και μαθησιακές προτεραιότητες μόνο την αναβάθμιση γνώσεων και δεξιοτήτων δεν προωθούν ενώ ταυτόχρονα, αμβλύνουν τις ανισότητες ανάμεσα στους αποδέκτες της μάθησης και της κοινωνικοποίησης, που είναι τα παιδιά και οι οικογένειές τους.
Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω ζητάμε από το Υπουργείο να επανεξετάσει τη στάση του για την αδιάκριτη εφαρμογή της απόφασης , ενισχύοντας έμπρακτα την βούληση της κυβέρνησης για στήριξη της Ελληνικής περιφέρειας και των ανθρώπων της.
