Μετά από σχεδόν 6 χρόνια το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει και πάλι τη διακυβέρνηση της χώρας. Επί 6 χρόνια η Κυβέρνηση της Ν.Δ. έκανε μεγάλη ζημιά στη χώρα μας. Η Ελλάδα απαξιώθηκε διεθνώς, ο κοινωνικός ιστός διερράγη, η οικονομία βρέθηκε σε δεινή θέση. Φυσικά πολλή μεγάλη ζημιά έγινε στον αγροτικό τομέα. Η πολιτική της Ν.Δ. έφερε απώλειες (πάνω από 20%) στο αγροτικό εισόδημα και συρρίκνωσε κατά τουλάχιστον 15% τον ενεργό αγροτικό πληθυσμό.
Οι Εθνικοί και Κοινοτικοί Πόροι διανεμήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε αντί να υποστηρίξουν προϋποθέσεις υγιούς ανταγωνισμού με τα ανάλογα οφέλη στο αγροτικό εισόδημα, ενίσχυσαν και σταδιακά γιγάντωσαν τα Καρτέλ. Ο Έλληνας παραγωγός δεν πουλά, αλλά παραδίδει τα προϊόντα του. Δεν ξέρει πότε θα πάρει τις επιδοτήσεις του, ούτε και το ύψος τους.
Τα δικαιώματα μέχρι χθες κατανέμονταν με αδιαφάνεια καλύπτοντας πελατειακές σκοπιμότητες.
Τα αγροτικά εφόδια είναι πανάκριβα, οι τιμές πώλησης των προϊόντων εξευτελιστικές, η διαφορά από το χωράφι σε ράφι τεράστια.
Ο σύγχρονος αγρότης γονατίζει κάτω από αμείλικτα ερωτήματα του τύπου: «Τι να παράγω; Που θα τα διαθέσω; Τι θα γίνει μετά το 2013;» κ.λπ.
Με απίστευτη ευκολία κατά το παρελθόν διατυπώθηκαν στομφώδεις προτάσεις για ανταγωνιστική γεωργία, για βιολογικά και οικολογικά προϊόντα, για πειραματικές καλλιέργειες τύπου στέβιας, για μετατροπή υγιών εργοστασίων σε αντίστοιχα βιoαιθανόλης και άλλα τέτοια εκπληκτικά, εκτός τόπου και χρόνου, καθώς ούτε τον μεγάλο κλήρο έχουμε, ούτε την ανάλογη υλικοτεχνική υποδομή.
Σήμερα είναι επιτακτική η ανάγκη να προχωρήσουμε με γοργούς ρυθμούς σε μια νέα αγροτική μεταρρύθμιση. Μία μεταρρύθμιση με τομές και ρήξεις η οποία θα αλλάξει την σχέση Κράτους -αγρότη, Κράτους – συνεταιρισμών, Αγρότη – συνεταιρισμών, παραγωγού – καλλιεργητή – Αγροτικής Τράπεζας, κ.λ.π.
Άμεσα βέβαια προέχει να αναπτυχθεί μία σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στην Πολιτεία και τον Έλληνα παραγωγό.
Η ηγεσία του Υπουργείου προς αυτή τη κατεύθυνση μπορεί να συμβάλλει αν:
- Αποπληρώσει το ταχύτερο δυνατόν το υπόλοιπο της ενιαίας ενίσχυσης.
- Παγώσει τις δανειακές υποχρεώσεις των γεωργών και παράλληλα τις ρυθμίσει σε βάθος χρόνου (π.χ. 10ετία) με ευνοϊκούς όρους.
- Ανακοινώσει τον χρόνο απόδοσης των επιδοτήσεων που θα αφορά στην επόμενη καλλιεργητική περίοδο και εφεξής (πότε και πόσα θα είναι τα χρήματα).
- Προχωρήσει σε ενίσχυση (από το μέτρο των De minimis) των προϊόντων που είχαν χαμηλές τιμές, όπως τα δημητριακά και το καλαμπόκι.
- Καταβάλει, άμεσα, τις εξισωτικές αποζημιώσεις.
- Επιστρέψει τα χρήματα που έδωσαν οι παραγωγοί για τις δηλώσεις του ΟΣΔΕ την προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο.
- Τακτοποιήσει τις οικονομικές εκκρεμότητες που οφείλονται σε λάθη Ο.ΠΕ.ΚΕ.ΠΕ και αφορούν σε επιδοτήσεις, ειδικό φόρο κατανάλωσης πετρελαίου κ.λπ.
Τέτοιες κινήσεις θα δώσουν το στίγμα της νέας πολιτικής ηγεσίας, θα πείσουν τον χειμαζόμενο αγροτικό κόσμο ότι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα προχωρήσουμε στη θέσπιση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου που θα εγγυάται το παρόν και θα εξασφαλίζει το μέλλον της Ελληνικής Γεωργίας.
Σ’ αυτή τη προοπτική οφείλουμε να δούμε ζητήματα όπως:
- 1) Την αναμόρφωση του Συνεταιριστικού Κινήματος.
Σήμερα οι περισσότερες συνεταιριστικές οργανώσεις έχουν χάσει παντελώς το ρόλο τους. Αυτές τις ημέρες στον Ν. Καρδίτσας γινόμαστε μάρτυρες τραγελαφικών καταστάσεων. Μέσω του τοπικού Τύπου αποκαλύφθηκαν μυστικές συμφωνίες «κυρίων» για το μοίρασμα της προεδρικής καρέκλας και άλλων διοικητικών οφίτσιων της Ε.Α.Σ.Κ., η οποία είναι καταχρεωμένη και χωρίς κανένα ρόλο παρέμβασης στα αγροτικά ζητήματα της περιοχής. Καταθέτω την άποψη ότι πρέπει να δούμε το συνεταιριστικό κίνημα από μηδενική βάση.
Οι συνεταιρισμοί, οι ομάδες παραγωγών, οι συλλογικές δομές να οργανωθούν σε καθαρά επιχειρηματική βάση. Εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας θα δεσμεύει τους παραγωγούς – μέλη των συνεταιρισμών.
Η ενίσχυσή τους να έχει ως βασικό κριτήριο την πραγματική λειτουργία.
Η οργάνωσή τους να έχει την μορφή δικτύου ανά προϊόν σε περιφερειακό και πανελλαδικό επίπεδο.
Να έχουν δικαίωμα στις εισροές ( αγορά εφοδίων) .
2) Τη σύνδεση του δευτερογενούς τομέα με τον πρωτογενή.
Η μεταποίηση είναι ο μεγάλος απών στην περιφέρειας της Ελλάδας, το ίδιο και στον Ν. Καρδίτσας. Με την μεταποίηση αφ’ ενός μεν τα προϊόντα θα αποκτήσουν προστιθέμενη αξία αφ’ ετέρου θα δημιουργήσει επιπλέον θέσεις εργασίας.
3) Την δημιουργία ενιαίου φορέα διαχείρισης νερού.
Σήμερα λειτουργούν 434 οργανισμοί εγγείων βελτιώσεων. Η τιμολόγηση γίνεται με βάση το εμβαδόν του χωραφιού και όχι την κατανάλωση του νερού. Έχουμε διάφορα κόστη από περιοχή σε περιοχή. Ο νέος φορέας με στοχευμένες πολιτικές να εξοικονομήσει αρδευτικό νερό και να μειώσει το κόστος που αυτό έχει σήμερα.
Σ’ αυτό το σημείο να επιστήσω την προσοχή της πολιτικής ηγεσίας για επικίνδυνες λογικές που προτείνουν την μετατροπή του Θεσσαλικού Κάμπου σε σιτοβολώνα, αφού δήθεν μ’ αυτό τον τρόπο θα εξοικονομηθούν υδάτινοι πόροι.
4) Την θέσπιση ζωνών καλλιέργειας για προϊόντα που έχουν ήδη επικρατήσει σ’ αυτές ως μονοκαλλιέργεια.
Ένα τέτοιο προϊόν είναι το βαμβάκι, το οποίο τόσο πολύ έχει παρεξηγηθεί.
Το βαμβάκι είναι λιγότερο υδροφόρο από άλλες καλλιέργειες (π.χ. καλαμπόκι, – μηδική – μποστανικά, κ.λπ.). παράλληλα έχει τεράστιες δυνατότητες μεταποίησης (ύφασμα – βαμβακέλαιο – ζωοτροφή, κ.λπ.).
Τέλος συνεισφέρει τα μέγιστα στο μικροκλίμα των περιοχών στις οποίες καλλιεργείται. Ο Θεσσαλικός Κάμπος χωρίς την βαμβακοκαλλιέργεια κατά τους καλοκαιρινούς μήνες θα έχει θερμοκρασίες Σαχάρας.
5) Τη συγχώνευση ή την κατάργηση εποπτευόμενων οργανισμών που μέχρι τώρα λειτουργούν με δομές που στραγγαλίζουν αντί να στηρίζουν τοπικές πρωτοβουλίες.
Υπάρχουν σήμερα τουλάχιστον 17 εποπτευόμενοι οργανισμοί (και αρκετές ανώνυμες εταιρείες) στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Οι αρμοδιότητές τους είναι ασαφείς, γραφειοκρατικές και αλληλεπικαλυπτόμενες. Στην πλειοψηφία τους είναι μηχανισμοί βολέματος ημετέρων και πολιτικάντικου ρουσφετιού.
6) Την συνέχιση των προγραμμάτων εγκατάστασης νέων αγροτών και των σχεδίων Βελτίωσης.
Ειδικά στα σχέδια βελτίωσης κρίνεται απαραίτητη η επιλεξιμότητα και αγροτικών μηχανημάτων διότι αυτά είναι το βασικότερο εργαλείο στα χέρια των καλλιεργητών για κάθε είδος καλλιέργειας.
7) Tη θέσπιση ουσιαστικών μηχανισμών εξυγίανσης της αγοράς.
Σήμερα τα καρτελ λειτουργούν ασύδοτα με αποτέλεσμα η διαφορά τιμών από το χωράφι στο ράφι να είναι τεράστια. Τα καρτελ ( μικρά σε τοπικό επίπεδο -μεγάλα σε εθνικό) ελέγχουν την αγορά εφοδίων ,την διακίνηση τους προς τα κέντρα διάθεσης ακόμα και την τοποθέτηση τους στο ράφι.
8) Την εξυγίανση και ενίσχυση του κτηνοτροφικού κλάδου:
Επιβάλλεται η απαλλαγή των κτηνοτρόφων από τα δυσβάσταχτα χρέη που δημιούργησαν τα γνωστά πανωτόκια( ανατοκισμός- χρέη υπερημερίας).
Το μέγιστο χρέος να είναι σε αναλογία 1-2 σε σχέση με το αρχικό κεφάλαιο.
Να ενταχθούν οι βιώσιμες κτηνοτροφικές μονάδες στο ΤΕΜΠΜΕ.
Να δημιουργηθούν Δίκτυα Κτηνοτρόφων- Παραγωγών ζωοτροφών.
Να αναφέρονται με σαφήνεια οι χώρες προέλευσης προϊόντων διατροφής (γάλα-κρέας-παράγωγα).
Να στηριχθούν οι κτηνοτρόφοι που θα επιχειρήσουν να μεταποιήσουν τα προϊόντα τους. Να δοθεί η τεχνογνωσία για τη γενετική βελτίωση των ζ
Τα αγροτικά προβλήματα είναι πολλά και χρειάζονται λύσεις. Λύσεις που θα βρεθούν μέσα από διάλογο, προτάσεις και παρεμβάσεις.
Αυτές οι λύσεις έπρεπε να είχαν βρεθεί από χθες. Σήμερα μόλις που προλαβαίνουμε.
Αύριο θα είναι πολύ αργά.
