Οι Αρχαιολογικοί Διάλογοι, ως ένας αναστοχαστικός θεσμός που στηρίζεται στη διεπιστημονική αλληλεπίδραση, το 2019 θα κινηθούν γύρω από τον άξονα «ΘαλασσοΓεωγραφίες» και θα αναδείξουν τις ποικίλες πτυχές των σχέσεων του ανθρώπου με τη θάλασσα, που εμπνέονται περαιτέρω και από την κοινωνική πραγματικότητα της πόλης-λιμάνι που θα τους φιλοξενήσει, το Βόλο.
Σε μια εποχή που ο καθημερινός κοινωνικός διάλογος κινείται γύρω από την οικονομία, τους τρόπους παραγωγής, την οικονομική και αξιακή κρίση και τη συγκέντρωση / αποκέντρωση από την πόλη, οι Αρχαιολογικοί Διάλογοι προτείνουν τη μετατόπιση του ενδιαφέροντος στη θάλασσα και στην ιδιαίτερη σχέση της με τον άνθρωπο, τις πορείες ζωής και τις δράσεις του, με ανθρωπογεωγραφικούς όρους.
Η θάλασσα άλλοτε χωρίζει και άλλοτε συνδέει. Τα νησιά και οι πόλεις-λιμάνια της ακτογραμμής της Μεσογείου στη διαχρονία θα εξετασθούν ως μωσαϊκά ανθρώπινων κοινοτήτων, ως αφηγήσεις των ανθρώπινων πρακτικών, σκέψεων, εκφράσεων, και βιωμάτων, ως περάσματα με διαρκή ροή. Η θάλασσα δεν είναι ένα αδιάφορο απόθεμα-φόντο για την ζωή μιας πόλης και την οικονομία της. Είναι η συνέχεια του εδάφους σε υγρή μορφή. Πώς εμπλέκεται η «γαλάζια οικονομία» με τη χερσαία; Τα χερσαία με τα υδάτινα και τα ψηφιακά δίκτυα μετακίνησης και προσωρινής διαμονής; Πώς εμπλέκονται οι χερσαίες αρχαιότητες με τις ενάλιες και ποια η σχέση τους με τις τοπικές κοινωνίες;
Οι πόλεις «μεσαίας κλίμακας», όπως οι παράκτιες πόλεις, είναι πορώδεις και διατηρούν μια οργανική σχέση με τα όριά τους, την ύπαιθρο και τη θάλασσα. Έτσι η αστική κουλτούρα και η αστική οικονομία βασίζονται στο τοπιακό απόθεμα και τους τοπικούς πόρους. Η αγροτική παραγωγή, η αλιεία, ο τουρισμός, τα αρχαία μνημεία, ο θαλάσσιος και ο υπαίθριος βίος, είναι εκδοχές της αστικής οικονομίας και της αστικής καθημερινής ζωής. Οι πόλεις με τις οικονομίες διαμοιρασμού τείνουν να αποκτήσουν τουριστικό χαρακτήρα σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Τα όρια ανάμεσα στην τουριστική και την παραγωγική διαμονή, ανάμεσα στην εμπειρία της πόλης και την εμπειρία της υπαίθρου διαχέονται.
Ο Βόλος, το επίνειο του θεσσαλικού κάμπου, στη μετάβαση από το νότιο στο βόρειο ελλαδικό χώρο, και από την Κεντρική Ελλάδα στην Ανατολή και αντίστροφα, μπορεί να συνδυάσει και να αναδείξει ποικίλες πτυχές των θαλάσσιων διαδρομών και δικτύων, όπως αυτά, ξεδιπλώθηκαν στο πέρασμα των αιώνων. Διευκρινίζεται ότι οι στρογγυλές τράπεζες και ανακοινωσεις δεν θα πρέπει να περιοριστούν στην περιοχή του Βόλου. Αυτή απλά θα λειτουργήσει ως εφαλτήριο για τη μελέτη των υδάτινων δικτύων και μετακινήσεων, καθώς και των πόλεων-λιμανιών της Μεσογείου στη μακρά διάρκεια.
