Τα γεγονότα της περασμένης Πέμπτης στην Αθήνα, τη δεύτερη δηλαδή μέρα της 48ωρης απεργίας και ο καταιγισμός παρεμβάσεων, δηλώσεων και ανακοινώσεων όλων των πολιτικών και συνδικαλιστικών χώρων, κινήσεων και οργανώσεων, προσφέρονται για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τοποθετήσεις των διάφορων «αριστερούτσικων», όχι τόσο για το αντιΠΑΜΕ παραλήρημα που τις χαρακτηρίζει στο σύνολο τους, αλλά συνολικά για τη στάση τους απέναντι στο οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα και το «ψάρεμα που ρίχνουν σε θολά νερά». Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ανακοίνωση των [Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών] στις 22/10/2011 που υπογράφεται από τους κ. Φυτσιλή Αλέξη και Φιλίππου Νίκο.
Αρχικά για την εν λόγω παράταξη και τους εκπροσώπους της, τα όσα συνέβησαν την Πέμπτη στο Σύνταγμα ήταν μία μάχη στρατιωτικοποιημένων μηχανισμών για την ηγεμονία του κινήματος. Συνεχίζουν χύνοντας πολύ δάκρυ για το θάνατο του αδικοχαμένου συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ, που λόγω της στρατιωτικοποιημένης σύρραξης σκοτώθηκε και καταλήγουν κάνοντας μαθήματα ενότητας και αποτελεσματικότητας του κινήματος μέσα από κουβέντες και συζητήσεις, βοηθώντας έτσι στη συγκρότηση πανεκπαιδευτικού μετώπου που θα μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στην παιδεία.
Εξισώνουν δηλαδή τους απεργούς διαδηλωτές του ΠΑΜΕ που έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να περιφρουρήσουν τη συγκέντρωση τόσο από κρατικούς όσο και από παρακρατικούς μηχανισμούς, με το μπαχαλάκια ή το φασιστάκι που κατεβαίνει στη συγκέντρωση καθοδηγούμενος από βρώμικα δολοφονικά σχέδια χτυπήματος του εργατικού κινήματος. Σαν γνήσια ναυάγια της ταξικής πάλης που είναι δεν μπορούν να δουν, ότι όταν το ταξικό εργατικό κίνημα μαζικοποιείται και αποκτά προσανατολισμό στην κατεύθυνση της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, γίνεται προσπάθεια να χτυπηθεί από κάθε είδους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς. Αυτό όμως που τους πειράζει περισσότερο είναι ότι τέτοιου είδους επιθέσεις στο ΠΑΜΕ δεν περνάνε, αποκρούονται και αντιμετωπίζονται, βγάζοντας το πιο ισχυρό.
Δε χρειάζονται τα δάκρυά τους για το συναγωνιστή που δολοφονήθηκε. Εξάλλου αν δεν είχε πεθάνει, θα ήταν και αυτός μέλλος ενός στρατιωτικοποιημένου μηχανισμού σύμφωνα με τα όσα λένε και γράφουν. Το ταξικό εργατικό κίνημα ούτε κλαίγεται, ούτε ζητάει συμπόνια. Έχει προσφέρει πολλούς νεκρούς και τραυματίες σε μικρές και μεγάλες μάχες με τη μεγαλοεργοδοσία, τους κρατικούς και παρακρατικούς υπαλλήλους της στη χώρα μας.
Όλοι αυτοί που πότε κατηγορούν το ΠΑΜΕ για αντισυνταγματικές πράξεις και δράση και πότε το βαφτίζουν περιφρουρητή της Βουλής, ανάλογα με το πώς τους εξυπηρετεί, παίζουν βρώμικο ρόλο και αναπαράγουν ακριβώς την ίδια φρασεολογία και επιχειρηματολογία με τον Πάγκαλο και τον Καρατζαφέρη.
Τόσο εσείς κύριοι και όλες οι υπόλοιπες γκρούπες του τύπου σας, όσο και τα αστικά κόμματα από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, μέχρι το ΛΑΟΣ, έχετε ένα κοινό στοιχείο που σας συνδέει και σας ενώνει, τη λύσσα που βγάζετε για το ΠΑΜΕ, την οργάνωση, την περιφρούρηση του κινήματος από προβοκάτσιες και το σταθερό μόνιμο προσανατολισμό του για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.
Με τις διάφορες κινήσεις, αναρχοαυτοοργανώσεις και «κινήματα» συνδέεστε και αλληλοστηρίζεστε κατά καιρούς, όπως και με το περίφημο ‘’κίνημα” ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ μέσα από το γκρουπ του οποίου ξεπήδησαν οι προβοκάτορες στην επίθεση στο σύνταγμα. Πρωτοστατούσατε το καλοκαίρι στις πλατείες με βασικό σύνθημα “έξω τα κόμματα” στηρίζοντας την αυτοοργάνωση και την αμεσοδημοκρατία (τότε βέβαια δεν άνοιξε ρουθούνι γιατί δε βρίσκατε τον κοινό εχθρό σας, το ΠΑΜΕ). Με όλους αυτούς συμπορεύεστε σε συγκεντρώσεις και πορείες συνεχώς όπως κάνατε και σε αυτή τη σαρανταοκτάωρη απεργία και στην πόλη μας, προβαίνοντας μάλιστα και σε προκλήσεις εναντίον του ΠΑΜΕ τη δεύτερη μέρα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στα διάφορα αναρχοασφαλίτικα blogs οι συνοδοιπόροι σας «υπερεπαναστατικής» φύσης, σας «τράβηξαν το αυτί», αφού περίμεναν κάτι παραπάνω από εσάς στην αντιΠΑΜΕ, αντιΚΚΕ επίθεση λόγω του πρότερου βίου σας.
Η πραγματικότητα είναι, δυστυχώς για εσάς πως το ταξικό εργατικό κίνημα έχει πλέον συσσωρευμένη πείρα και μπορεί τέτοιου είδους προκλήσεις και επιθέσεις να τις αντιμετωπίζει αποτελεσματικά. Η προβοκάτσια δεν είναι στοιχείο ορισμένων παραστρατημένων, αλλά συστατικό στοιχείο της αστικής εξουσίας που τη χρησιμοποιεί για να χτυπήσει τη μόνη σοβαρή απειλή της, τους ταξικά συνειδητοποιημένους εργάτες. Αυτοί είναι που μπορούν να πετάξουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τον καπιταλισμό. Αυτοί είναι που μπορούν να διεκδικήσουν και να κερδίσουν μια καλύτερη παιδεία σήμερα, γιατί η παιδεία είναι υπόθεση ολόκληρου πρώτα και κύρια του εργαζόμενου λαού και όχι ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου, ή ενός ομίλου φιλοσοφικών συζητήσεων μεταξύ μας. Σε αυτή την πραγματικότητα προσπαθεί να ορθώσει εμπόδια η άρχουσα τάξη. Η απάντηση δόθηκε και θα συνεχίσει να δίνεται με τους όρους που βάζει το ίδιο το εργατικό κίνημα και όχι με αυτούς που προσπαθούν διάφοροι να του επιβάλλουν. Η όξυνση της ταξικής πάλης δε θα είναι περίπατος για την αστική τάξη και τους συμμάχους της, δε θα λήξει με την υποταγή των εργατών.
Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς, όλο τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία να βγάλει συμπεράσματα. Να συμπορευτεί με το ΠΑΜΕ, το ταξικό εργατικό κίνημα που από την πρώτη στιγμή προειδοποιούσε για τα χειρότερα που θα έρθουν και πρωτοστατούσε για την οργάνωση του κινήματος σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολείο και γειτονιά. Να γυρίσει την πλάτη σε τέτοιου είδους αναρχοασφαλίτικες λογικές και απόψεις και στους εκφραστές τους που υπονομεύουν την ενότητα των εργαζόμενων και προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν κόσμο και να τον στρέψουν σε ανώδυνες για το σύστημα λογικές εκτόνωσης της οργής του. Το εργατικό λαϊκό ποτάμι που φουσκώνει θα σαρώσει στο πέρασμα του τόσο την αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό, όσο και τους διαφόρων ειδών υπονομευτές και προβοκάτορες.
Για το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών Καρδίτσας
Μπόρλας Ηλίας – Μόκας Σωτήρης
