Αυτές τις μέρες επρόκειτο να πραγματοποιηθεί το 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Ένα Συνέδριο παρωδία, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του εργοδοτικού συνδικαλισμού με αντιπροσώπους, που είτε είναι οι ίδιοι εργοδότες είτε συμμετέχουν από Εργατικά κέντρα, που στη συνήθη «νόμιμη» λογική του εργοδοτικού συνδικαλισμού φτιάχνουν σωρεία Σωματείων μηχανισμών, για να διατηρούν τους αντεργατικούς συσχετισμούς.
Για να μην πάμε μακριά, ας πάρουμε για παράδειγμα το Εργατικό κέντρο Καρδίτσας από όπου συμμετέχουν 2 αντιπρόσωποι στηρίζοντας την πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ). Το Εργατικό κέντρο στο τελευταίο συνέδριο, από όπου και εκλέχτηκαν οι αντιπρόσωποι αυτοί, αρνούνταν να παρουσιάσει τα πρακτικά αρχαιρεσιών των Σωματείων, όπως ζητούσε η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) και μάλιστα έφερε και την αστυνομία, για να εμποδίσει να γίνει ο έλεγχος, που προβλέπεται από το ίδιο το καταστατικό. Επιπλέον, 16 Σωματεία, που ελέγχονται από την πλειοψηφία του ΔΣ δεν έχουν καταθέσει μέχρι και σήμερα τα πρακτικά των αρχαιρεσιών τους στο Πρωτοδικείο, όπως προβλέπει ο νόμος, που τόσο πολύ επικαλούνται. Η μη κατάθεση πρακτικών στο Πρωτοδικείο από οποιοδήποτε Σωματείο αμέσως μετά τις αρχαιρεσίες σημαίνει ότι μπορεί να εμφανίζει όποιο αριθμό ψηφισάντων θέλει αυξάνοντας τους αντιπροσώπους του χωρίς κανέναν έλεγχο, σημαίνει ότι μπορεί ο καθένας ασχέτως αν ανήκει στο Σωματείο αυτό να ψηφίζει και μάλιστα να ψηφίζει ο ίδιος άνθρωπος σε 2 και 3 διαφορετικά Σωματεία ταυτόχρονα, γεγονός που έχουμε εντοπίσει ότι γίνεται με ευθύνη της πλειοψηφίας του Εργατικού κέντρου, σημαίνει ότι μπορούν να χρησιμοποιούν λίστες σεμιναρίων για να κάνουν αρχαιρεσίες και να εμφανίζουν ανθρώπους ότι ψήφισαν χωρίς καν οι ίδιοι να το ξέρουν. Μάλιστα στο τελευταίο συνέδριο εντοπίστηκε και αντιπρόσωπος, που όχι μόνο δεν ήξερε ότι ήταν αντιπρόσωπος αλλά και δεν ήξερε αν στο Σωματείο που εμφανιζόταν έγιναν εκλογές. Και το κερασάκι στην τούρτα αποτελεί το γεγονός ότι πολλοί από τους αντιπροσώπους, που συμμετείχαν, όταν ρωτήθηκαν από τους αντιπροσώπους των ταξικών Σωματείων από ποιο Σωματείο ήταν, δεν ήξεραν να απαντήσουν.
Να, λοιπόν, πως εκλέγονται οι εργοδοτικές πλειοψηφίες και συμμετέχουν στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Με βάση το «νόμο» της διαφθοράς, της κλεψιάς και της ανομίας. Με βάση το νόμο της εξυπηρέτησης των εργοδοτικών συμφερόντων, γιατί μια χαρά εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους χωρίς να βγάλουν άχνα για το ζήτημα του χτυπήματος στο δικαίωμα της απεργίας. Αντί να οργανώνουν το αγώνα των εργαζομένων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, οργανώνουν σεμινάρια προωθώντας την υγιή επιχειρηματικότητα και τη συναίνεση και «συνεργασία» μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών, στη λογική του να βάζει πλάτη ο εργαζόμενος για να καταργούνται τα δικαιώματά του.
Αυτό συμβαίνει σε πολλά Εργατικά κέντρα που πρόσκεινται στις δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) και στην Καρδίτσα. Και η ίδια τακτική ακολουθείται και από την ίδια την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Είναι πραγματικά προκλητικό, λοιπόν.
Οι εργατοπατέρες – φαντομάδες, που έβαλαν λουκέτο σε όλους τους χώρους του συνεδρίου, που δεν άφησαν ουζερί για ουζερί, που πέρασαν όλη τη μέρα τους στους χώρους της χλιδής και στις βόλτες τους, κάπου μετά τα ουζάκια και λίγο πριν φάνε το πολυτελές βραδινό τους, να ισχυρίζονται ότι οι εργαζόμενοι, που βρίσκονται στο χώρο του Συνεδρίου, δεν τους αφήνουν να κάνουν Συνέδριο. Οι αντιπρόσωποι του ταξικού εργατικού κινήματος όλες αυτές τις μέρες, που βρίσκονται εκεί, ζητούν ένα συγκεκριμένο πράγμα: να ακολουθηθούν οι διαδικασίες, που προβλέπει το καταστατικό και να γίνει έλεγχος των αντιπροσώπων, για να ξεκινήσει το Συνέδριο. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αρνείται κατηγορηματικά να το κάνει αυτό μοιράζοντας κάρτες αντιπροσώπων σε όποιον να ‘ναι. Όταν, μάλιστα, ζητήθηκε επίμονα αυτοί οι ίδιοι κλείδωσαν τους χώρους και εξαφανίστηκαν. Ποιος, λοιπόν, είναι αυτός που διαλύει το Συνέδριο;
Η εξαφάνισή τους επιβεβαιώνει πλήρως ότι όλη αυτή η συνδικαλιστική μαφία, το μόνο που φοβάται είναι η μαζική παρουσία των ίδιων των εργαζομένων!
Να τελειώνει λοιπόν το παραμύθι…
Τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι, που διαδηλώνουν στην Καλαμάτα, οι πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι, που τους στηρίζουν όλη τη χώρα έχουν μια ξεκάθαρη απαίτηση: Να γίνει το συνέδριο της ΓΣΕΕ, αλλά να είναι συνέδριο πραγματικά εργατικό, χωρίς νόθους και εργοδότες, όπως θέλουν οι «αποκλεισμένοι» της ντόλτσε βίτα…
