Όλο και συχνότερα βλέπουμε τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα να μιλούν για ενότητα και να καλούν τους εργαζόμενους να αφήσουν στην άκρη τα κόμματα και ενωμένοι να τους ακολουθήσουν. Έχει αξία ο κάθε εργαζόμενος βλέποντας αυτές τις προσκλήσεις να θυμάται ποιοι είναι αυτοί που τον καλούν να το πράξει. φυσικά πρόκειται για στελέχη κομμάτων, απ’ τα οποία προέρχονται και οι παρατάξεις τους, τα οποία μάλιστα συμμετέχουν ενεργά σε συνέδρια, προεκλογικές διαδικασίες και θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι μόλις φορούν το συνδικαλιστικό τους μανδύα ξεχνούν την πολιτική τους ταυτότητα… Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να ισχυρίζονται ότι είναι μακριά από τα κόμματα τη στιγμή που οι ίδιοι και οι παρατάξεις με τη στάση τους στηρίζουν συγκεκριμένη πολιτική, που εκφράζεται από συγκεκριμένα κόμματα, τα οποία άλλωστε και στηρίζουν.
Και πραγματικά μεταξύ τους έχουν ενότητα, όπως ενότητα και σύμπνοια εμφανίζουν τα κόμματά τους σε στρατηγικό επίπεδο στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, άλλωστε να μην ξεχνάμε ότι μαζί ψήφισαν το τελευταίο μνημόνιο. Μαζί υπογράφουν σε επίπεδο ΓΣΕΕ τη συνέχιση των μισθών πείνας εξυπηρετώντας τα συμφέροντα εργοδοσίας και κυβέρνησης,ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ. Μαζί σε επίπεδο πλειοψηφίας Εργατικού κέντρου Καρδίτσας εκφυλίζουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, τα βρίσκουν στα μαγειρέματα των αρχαιρεσιών των Σωματείων, για να διατηρούν τους φιλοκυβερνητικούς συσχετισμούς και φτιάχνουν Σωματεία σφραγίδες χωρίς καμιά απολύτως ζωή και δράση. Μαζί ξεπουλάνε τους εργαζόμενους στηρίζοντας την εργοδοσία.Μαζί στηρίζουν την υγιή επιχειρηματικότητα φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να μετατρέπουν το Εργατικό κέντρο σε κέντρο σεμιναρίων για το συγκεκριμένο θέμα σε αγαστή συνεργασία με ΚΕΚ και να βάζουν μετά τους εργαζόμενους να ψηφίζουν σε Σωματεία που υπάρχουν μόνο και μόνο για να βγάζουν αντιπροσώπους.
Η ενότητα που είναι απαραίτητη για τους εργαζόμενους κάθε κλάδου, είναι η ταξική ενότητα απέναντι στην εργοδοσία και την αντιλαϊκή πολιτική, που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια και θα συνεχίσει να εφαρμόζεται παρά τα διαγγέλματα για “καθαρή έξοδο” και “δίκαιη ανάπτυξη”. Κανένας από τους 600 και παραπάνω εφαρμοστικούς αντιλαϊκούς, αντεργατικούς νόμους δε θα καταργηθεί όσο “καθαρή”, κι αν είναι η έξοδος. Επιπλέον, τα μέτρα που είναι συμφωνημένα για το 2019 και 2020 δείχνουν τι θα επακολουθήσει για τη ζωή των εργαζομένων.
Απέναντι σε όλη αυτή την πολιτική οι παραπάνω “ακομμάτιστες” παρατάξεις σε επίπεδο είτε πρωτοβάθμιων είτε δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων τήρησαν γραμμή στήριξης και συνεχίζουν να στηρίζουν στην πράξη με “νύχια και δόντια” τα κόμματα που την εφαρμόζουν.
Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται το ταξικό εργατικό κίνημα, τα Σωματεία και οι συνδικαλιστές, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, με την ενότητα στους χώρους δουλειάς, την ενότητα με τους ίδιους τους εργαζόμενους στη βάση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, στη βάση της αντεπίθεσης σ’ αυτή την επίθεση, που δεχόμαστε στο δικαίωμά μας για σταθερή και μόνιμη δουλειά με δικαιώματα, στη βάση της διεκδίκησης ΣΣΕ με 751 κατώτερο μισθό κόντρα σε οποιαδήποτε συναίνεση και συμβιβασμό.
Τώρα είναι η ώρα που οι εργαζόμενοι ενωμένοι στο ταξικό εργατικό κίνημα πρέπει να δείξουν ότι δεν τρώνε “κουτόχορτο”, να τους γυρίσουν την πλάτη, να τους πουν “φτάνει πια σας μάθαμε” και να διεκδικήσουν ζωή, δουλειά με δικαιώματα χτυπώντας την πραγματική αιτία των προβλημάτων μας, αλλάζοντας τους αρνητικούς συσχετισμούς στο εργατικό κίνημα υπέρ των ταξικών, συνεπών δυνάμεων. Αυτή είναι η πραγματική ενότητα που έχει ανάγκη ο κάθε εργαζόμενος… Την Πρωτομαγιά απαντάμε δυναμικά. συμμετέχουμε όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση των ταξικών Σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ στις 10 το πρωί στην πλατεία Πλαστήρα.
