Η δεύτερη Κυριακή του Μάη είναι αφιερωμένη στο πιο αγαπημένο πρόσωπο, την μορφή της Μητέρας. Φέτος δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να τιμήσουμε την μέρα αυτή με μια εκδήλωση, με μια παράσταση με οτιδήποτε που θα μας έδινε την ευκαιρία να εκφράσουμε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας στην Μητέρα.Τη Μητέρα η οποία γεννά την ζωή και την οδηγεί στην τελειότητα με αγάπη, στοργή, αυτοθυσία, αυταπάρνηση και αφοσίωση. Τη Μάνα που γίνεται ασπίδα για να αντιμετωπίσει κάθε κίνδυνο και να γίνει θυσία για την ευτυχία των παιδιών της.Τη Μαμά που πάντα χαρίζει γαλήνη, στήριγμα και ελπίδα. Τη Μάνα που δεν γνωρίζει σύνορα, χρώμα, φυλή, αλλά δημιουργεί τη ζωή, τη διακινεί και τη διαιωνίζει. Αυτή η μέρα είναι απλά η μικρότερη ευκαιρία να εκφράσουμε στη γυναίκα, που μας έδωσε τη ζωή, την αγάπη, το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μας.Οι στίχοι απο το τραγούδι του Νταλάρα μιλάνε στις καρδιές εκείνων που πια δεν μπορούν να πουν τη λέξη Μάνα..
‘Ένα γέλιο σου θέλω, ρε μάνα, ένα γέλιο από τα παλιά. Μια συγγνώμη σου, μία αβάντα, και την αγάπη σου παντοτινά’!!!!!!