Αντιδράσεις προκαλεί η πρόταση για τον νέο εκλογικό νόμο στην τοπική αυτοδιοίκηση, σύμφωνα με τον οποίο θα υπάρχουν δύο ψηφοδέλτια: ένα με τους υποψήφιους δημάρχους και ένα με τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους. Οι αντιδράσεις προέρχονται από τους σημερινούς δημάρχους, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων εκλέχτηκε με χρίσμα των δύο σημερινών κυβερνητικών κομμάτων (ΝΔ & ΠΑΣΟΚ). Κι αυτό το «προνόμιο» θέλουν να το διατηρήσουν. Γιατί σήμερα μόνον αν στηρίζεσαι από κόμμα μπορείς να σχηματίσεις συνδυασμό και να διεκδικήσεις με αξιώσεις έναν δήμο. Οι ανεξάρτητες υποψηφιότητες μάλλον ρομαντικές είναι. Έτσι η αυτοδιοίκηση μετατρέπεται σε κομματοδιοίκηση. Χειραγωγημένη πέρα για πέρα από το κόμμα που έδωσε το χρίσμα στον δήμαρχο. Επί πλέον ο σημερινός εκλογικός νόμος είναι και αντισυνταγματικός! Διότι το σύνταγμα ρητά αναφέρει ότι «όλοι οι έλληνες πολίτες έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Για να έχεις το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, όμως, πρέπει ή να σε συμπεριλάβει κάποιος κομματικός υποψήφιος δήμαρχος στο ψηφοδέλτιό του, με ότι αυτό σημαίνει ή να σχηματίσεις δικό σου συνδυασμό, πράγμα δύσκολο.
Ο νέος εκλογικός νόμος, όπως τουλάχιστον προτείνεται σήμερα, επιτρέπει ανεξάρτητες υποψηφιότητες δημάρχων και δημοτικών συμβούλων. Οι αντιδράσεις των σημερινών δημάρχων, ένα επιχείρημα έχουν: Δεν θα υπάρχει δεδομένη πλειοψηφία του δημάρχου στο ΔΣ, άρα ο δήμος δεν θα κυβερνιέται! δηλαδή ο δήμαρχος δεν θα κάνει ότι θέλει.
Ο δήμαρχος που θα εκλεγεί με το νέο νόμο θα πρέπει να έχει κύρος, επιχειρήματα για τις προτάσεις του, να μπορεί να συνθέτει προτάσεις αλλά και να συνεργάζεται. Θα διακρίνεται για το θάρρος του, τις γνώσεις του και την αγωνιστικότητα του.
Πόσο λάθος, αλήθεια, έχουν για τη δημοκρατία! Θεωρούν δημοκρατία τη θέληση τους ενός, του επικεφαλής και όχι των πολλών. Δηλαδή ότι προτείνει ο δήμαρχος είναι σωστό και είναι υποχρεωμένοι οι δημοτικοί σύμβουλοι να το ψηφίσουν. Αυτοί δεν επιτρέπεται να έχουν γνώμη! Αυτό είναι μονοκρατορία και όχι δημοκρατία. Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος για τα σημερινά μας χάλια. Διότι αν οι βουλευτές τηρούσαν το συνταγματικό τους δικαίωμα, που απορρέει από το άρθρο 60 του συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο «έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου», ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά, ίσως να μην είχαμε μνημόνια.
Δεν διατηρώ αυταπάτες ότι σημερινή κυβέρνηση κόπτεται για την αποκομματικοποίηση της τοπικής αυτοδιοίκησης, ίσως κάτι άλλο να θέλει να αποφύγει. Μου προκαλεί, όμως, κατάπληξη που και νέες αριστερές, και εν δυνάμει κυβερνητικές δυνάμεις ακολουθούν την πεπατημένη: Ψάχνουν να βρουν «δικό τους» δήμαρχο! Αυτό δεν είναι καλό για τον τόπο.
Είναι σήμερα κοινή διαπίστωση πολλών ότι υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας. Η δημοκρατία λειτουργεί όταν οι αποφάσεις παίρνονται στους δημόσιους χώρους μετά από συζητήσεις και όχι σε προσυγκεντρώσεις.
