Βασικό επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του περασμένου Γενάρη (εκτός του θρυλικού πια σκισίματος των μνημονίων με ένα νόμο κι ένα άρθρο), ήταν η ηθική υπεροχή που υποτίθεται ότι διέθετε, σε σχέση με τους «προηγούμενους».
Το πολυδιαφημισμένο «ηθικό πλεονέκτημα» που διακήρυττε ο κύριος Τσίπρας πως το κόμμα του θα έφερνε στην πολιτική ζωή. Αυτό που πίστευε πως αυτομάτως τον εξύψωνε, δικαιολογούσε τις μεγαλοστομίες του και έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ ιδανικό για τη διακυβέρνηση, μακριά από τα σκάνδαλα του αμαρτωλού πολιτικού παρελθόντος της χώρας (αγνοώντας επιμελώς πως στο κόμμα του είχαν παρεισφρήσει πολλά από τα εξέχοντα στελέχη του).
«Μασκάρευε» ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική του απειρία, πουλώντας την ως απόδειξη ότι ο ίδιος και οι συν αυτώ ήταν άφθαρτοι, άμεμπτοι, ανέγγιχτοι από το «κακό σύστημα που μας κυβερνούσε τόσα χρόνια». Και ο πρότερος αριστερός βίος, επικοινωνιακό φωτοστέφανο, ξεγελούσε ως ακλόνητο άλλοθι ανώτερης ηθικής.
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο!
Τα σκάνδαλα των «αγίων»
Ο μύθος της αθώας αριστεράς κατέρρευσε σε λίγους μόνο μήνες πολιτικής πραγματικότητας. Κι εκεί που η νέα κυβέρνηση θα όρθωνε ανάστημα στο πελατειακό σύστημα, θα πάτασσε τη διαφθορά και άλλα τέτοια ωραία, άρχισαν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας οι «αριστερές» ατασθαλίες, με τους «συντρόφους» να πρωταγωνιστούν σε ουκ ολίγα σκάνδαλα και εξυπηρετήσεις:
* Η τεχνική εταιρεία ΔΙΑΤΜΗΣΗ ΑΤΕ, στην οποία ο πνευματικός πατέρας του Τσίπρα, Αλέκος Φλαμπουράρης, ήταν μεγαλομέτοχος, έπαιρνε έργα του δημοσίου. Στις 20 Μαΐου 2015, ενώ ο ίδιος ήταν υπουργός Επικρατείας, υπέγραψε εργολαβική σύμβαση με την περιφέρεια Πελοποννήσου έναντι 3,9 εκ. ευρώ.
Ο πανικός με τον οποίο διαχειρίστηκε την κρίση ο «πολιτικός πατέρας» του πρώην πρωθυπουργού, εμφανίζοντας κατασκευασμένα αθωωτικά έγγραφα δύο μέρες μετά την αποκάλυψη του θέματος, άφησε αναπάντητα ερωτηματικά τα οποία πρέπει να απαντηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης
* Οι υποσχέσεις για διορισμό με προμήθεια 12% που υποσχόταν με ιδιωτικά συμφωνητικά μέσω του δικηγορικού του γραφείου ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Γιώργος Κατρούγκαλος, σε υπαλλήλους που είχαν απολυθεί ή βρίσκονταν σε διαθεσιμότητα από την προηγούμενη κυβέρνηση και διεκδικούσαν την επαναπρόσληψή τους.
* Η μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό τον περασμένο Μάρτιο, από τον τότε αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών, Δημήτρη Μάρδα.
* Το επίδομα ανήλικων τέκνων που λάμβανε η μητέρα της πρώην προέδρου της Βουλής, Ζωής Κωνσταντοπούλου.
* Το «μαύρο» ταμείο που κρατούσε στο δήμο Σφακίων ο επί ΣΥΡΙΖΑ υφυπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Παύλος Πολάκης.
* Η ανάληψη 200.000 ευρώ από τη μητέρα της αναπληρώτριας υπουργού Οικονομικών Νάντιας Βαλαβάνη, λίγο πριν την επιβολή των capital controls.
* Η εκτεταμένη φοροδιαφυγή και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και Α’ αντιπροέδρου της Βουλής, Αλέξη Μητρόπουλο.
* Η ενοικίαση σε τουρίστες από τη σύζυγο του Γιάννη Βαρουφάκη δύο ακινήτων (σε Πλάκα και Αίγινα) χωρίς σήμα ΕΟΤ, το απαραίτητο πιστοποιητικό νόμιμης ενοικίασης.
* Η ανυποταξία του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσου Κορωνάκη, που αδικαιολόγητα δεν είχε εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις.
* Η off-shore εταιρία του βουλευτή των ΑΝ.ΕΛ. και πρώην Υφυπουργού για θέματα κοινωνικών ασφαλίσεων, Παύλου Χαϊκάλη.
* Ο διορισμός του Γεώργιου Τσίπρα, ξαδέρφου του Αλέξη, ως Γενικού Γραμματέα Οικονομικών Σχέσεων στο ΥΠ.ΕΞ. και πλήθος διορισμών «ημετέρων» σε καίριες θέσεις του κρατικού μηχανισμού
* Οι καλοκαιρινές διακοπές του πρώην πρωθυπουργού σε σκάφος επιχειρηματία που βρίσκεται στη λίστα Λαγκάρντ.
* Η εγγραφή των τέκνων Τσίπρα σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία τη στιγμή που 15.000 κενά δασκάλων και καθηγητών κρατούν τα παιδιά των «κοινών θνητών» μακριά από τις αίθουσες.
«Μαύρο» στην υποκρισία
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι πως, ακόμα και σήμερα, μετά την χιονοστιβάδα των παραπάνω αποκαλύψεων, ενώ το παραμύθι του ΣΥΡΙΖΑ έχει τελειώσει και οι προσδοκίες του κόσμου στο πρόσωπό του Τσίπρα διαψεύστηκαν με τρόπο σκληρό, βασικό προεκλογικό τους σύνθημα είναι το «ξεμπερδεύουμε με το παλιό»!
Το επιχείρημα των αγνών ηθικών ελατηρίων και του πολέμου κατά του «παλιού σάπιου καθεστώτος» διαψεύστηκε νωρίς και πλέον είναι στο χέρι όλων μας, με το πολύτιμο όπλο της ψήφου, να τιμωρήσουμε την υποκρισία. Γιατί το (πολιτικά) νέο δεν αυτοανακηρύσσεται. Όταν προκύπτει, αναγνωρίζεται.
Καλή ψήφο.
