Μετά τις πολυσχιδείς δραστηριότητες και τη διοργάνωση των εκδηλώσεων του διήμερου εορτασμού προς τιμήν της αναμετακομιδής των λειψάνων του Αγίου Νικολάου, στις 19 και 20 Μαΐου 2017, και με τη συμμετοχή των αρχών του τόπου κάθε μορφής, αρχής γενομένης από της εκκλησίας και απ’ αυτής του ευγενούς, ευπροσήγορου και, καλώς, επισκοπούντος μητροπολίτου μας, του Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, κ. Τιμοθέου, στη συνέχεια των αντιδημάρχων Καθαριότητας του Δήμου Καρδίτσας, και κατά τόπος αρμόδιος αντιδήμαρχος στη δημοτική ενότητα Καλλιφωνίου, κ. Παναγιώτη Μαντζιάρα, Οικονομικών, κ. Γεώργιου Γούλα, Τεχνικών Υπηρεσιών και Πολεοδομίας – Περιβάλλοντος και κατά τόπος αρμόδιος στη δημοτική ενότητα Μητρόπολης, κ. Κωνσταντίνου Ξυλομένου και του δημοτικού συμβούλου από την κοινότητά μας, κ. Σωτηρίου Αντωνιου, και εν τέλει μέχρι αυτής των δραστήριων ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού, των προέδρου μετά της οικογένειας του-κάτι, το οποίο τίμησε και αυτό το γεγονός, ιδιαιτέρως, το Σύλλογο για την παρουσία της-, και γραμματέα της Ένωσης των Πολιτιστικών Συλλόγων, κ. Μανώλη Στεργιόπουλο και κ. Βασίλειο Αγραφιώτη, αντίστοιχα, οι οποίοι τιμούν και κοσμούν, με την παρουσία τους όλες, σχεδόν, τις εκδηλώσεις του Συλλόγου, όπως και των άλλων πρωτοβάθμιων σωματείων, ο Μορφωτικός Σύλλογος Ξυνονερίου συμμετείχε στην εκδήλωση «Κάμπος και Άγραφα», στο 1ο Αντάμωμα Αγραφιώτικων και πεδινών χωριών, που διεξήχθη για πρώτη φορά στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας, στην ιστορική έδρα του δήμου Μουζακίου, την Κυριακή, 28 Μαΐου 2017, με ώρα έναρξης, στις 20 : 00 μ. μ., στις οκτώ το βράδυ, ως ένας από τους συλλόγους, με εκτυφλωτική παρουσία και εκπλήσσοντας τους πάντες.
Με την επίσκεψή του και στην ιστορική Μονή Αγίου Γεωργίου Καραϊσκάκη αλλά και με τη συμμετοχή του σε αυτό το Αντάμωμα ο Σύλλογος θέλησε, ευλαβικά, να αποτίσει φόρο τιμής στη μνήμη του ενδόξου στρατηγού της Ρούμελης, που, φέτος, συμπληρώνονται 190 χρόνια από το θάνατό του, στη διάρκεια της ανάπαυλας των εχθροπραξιών κατά την πολυήμερη μάχη του Φαλήρου, που ήταν μία από αυτές, που οδήγησε, καθοριστικά, στην οριστική μεταστροφή των ξένων δυνάμεων και στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής κυριαρχίας του ελληνικού κράτους εκ μέρους των ευρωπαϊκών κρατών, παρόλη την προσπάθεια για τη δημιουργία ενός μικρού κράτους, το οποίο θα ετίθετο υπό τον έλεγχό τους και την εκμετάλλευση ως διαμετακομιστικό κέντρο των προϊόντων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ανατολικής Μεσογείου.
Για αυτό και ο Μορφωτικός Σύλλογος Ξυνονερίου αισθάνεται και δικαιωμένος αλλά και ευτυχής, με τη συμμετοχή του σε αυτό το Αντάμωμα και, μάλιστα, με τις ομάδες των υπολοίπων Αγραφιώτικων χωριών, του οποίου οι κάτοικοι της κοινότητας έχουν την ταυτότητα, με τις οποίες ήρθε σε επαφή, ανταμώνοντας με συγγενείς και φίλους και με τους οποίους χόρεψε στον κοινό χορό, που ακολούθησε, αλλά και, ιδιαιτέρως, διότι είδε τη χρήση πολλών κοινών στοιχείων και, ειδικώς, εξαρτημάτων και κοσμημάτων συλλογής του Συλλόγου και του επιστημονικού υπευθύνου, του είναι σε συλλογή, κατασκευή και χρήση εδώ και χρόνια, και από ομίλους άλλων κοινοτήτων, όπως της Δαφνοσπηλιάς, με την οποία, όπως με αυτή του Νεοχωριου, του Λαμπερού και του Καροπλεσίου, η επαφή και η σύναψη γάμων ήταν μεγάλη, καθώς και στοιχείων της ενδυμασίας, που είναι σε χρήση για τη συμμετοχή σε τέτοιες διοργανώσεις, και άλλα, που εχρησιμοποιούντο από μέλη της κοινότητάς μας και θεωρεί υποχρέωση να τα προσθέσει στην ιματιοθήκη του, από μέλη των συλλόγων, όπως του Μαυρομματίου, του Μουζακίου και της Οξυάς. Η κοινότητα Ξυνονερίου είναι η πρώτη ή τελευταία, ευρισκομένη στα ριζά ή στις απολήξεις των υπωρειών των Θεσσαλικών Αγράφων, κοινότητα, όπου κυριαρχεί η ενδυμασία των Θεσσαλικών Αγράφων και αυτή του Αγραφώτικου φορέματος(«αγραφιώτ’κου φουστάν(ι)»), με όλη την τυπολογία, εξέλιξη και παραλλαγές της για όλες τις ηλικιακές ομάδες καθώς και οικονομικές και κοινωνικές ή άλλες καταστάσεις της πληθυσμιακής ομάδας της κοινότητας, τις οποίες ένα μέρος της μόνο παρουσίασε στην εν λόγω εκδήλωση..
Παράλληλα, είναι μία από τις κοινότητες, που είναι ευλογημένη να βρίσκεται επί τόπου πεδινού και γύρω απ’ αυτήν ημιορεινού, λόγω ιστορικών και άλλων παράλληλων συγκυριών, με όλα τα πολιτιστικά και πολιτισμικά στοιχεία λόγω αυτής της θέσης, που αποκτώνται, και με ταυτότητα, όμως, αυτή του Δυτικοθεσσαλού Αγραφιώτη ημιορεινού κατοίκου της περιοχής και της πόλης της Καρδίτσας, όπως έτυχε να είναι η ίδια για πολλές τέτοιες κοινότητες, όπως αυτή του Μαυρομματίου, της Γελάνθης, του Κέδρου, της Λοξάδας, του Κέδρου, αλλά και του ιστορικού κέντρου της πόλης της Καρδίτσας, με την οποία αναπτύσσει τις περισσότερες σχέσεις και τα ίδια φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά αλλά και επιρρώνει το πληθυσμιακό δυναμικό της από τα μέσα και τέλη του 19ου αιώνα.
Είναι η κοινότητα, η οποία ακολουθεί την ιστορική πορεία και τις τύχες του διοικητικού και αστικού κέντρου της περιοχής και, συγχρόνως, έδρα του δήμου Καρδίτσας, λόγω της θέσης της, που βρίσκεται εκεί, που είναι, σήμερα, από το δεύτερο τέταρτο του 19ου αιώνα, και η οποία έχει την ίδια ενδυμασία με αυτή του ελληνόφωνου αστικού τμήματος της πόλης και, μάλιστα, στο σημείο, που διατηρείται η μορφή του αστικού παραδοσιακού πολιτισμού του, ως μοναδικής συγγενούς ως προς αυτό το στοιχείο κοινότητα, και η οποία και το επηρεάζει αλλά και από το οποίο ασκείται επιρροή σε όλα τα πολιτισμικά στοιχεία του πολιτισμού της από το πλησιόχωρο αυτό αστικό κέντρο, παρά την ενασχόληση των κατοίκων με γεωργοκτηνοτροφικές, προβιομηχανικές ή βιοτεχνικές ασχολίες, οι οποίες ως ένα σημείο είναι κοινές με αυτές της πόλης και διαφέροντας, μόνο, ως προς τις, καθαρά, αστικές και διοικητικές λειτουργίες της.
Σε παραλληλία, είναι αυτή, που αναπτύσσει και σχέσεις αλλά και επιγαμίες από το 19ο αιώνα και με τις άλλες πολιτισμικές ομάδες, όπως των κατοίκων των γύρων πεδινών χωριών, των αποκαλούμενων «(Γ)Καραγκούνηδων» των μετακινούμενων Σαρακατσάνων σκηνιτών, που ενοικίαζαν τους βοσκοτόπους στην περιοχή της Γούβας, ή εθνοτικές ομάδες, όπως των Βλάχων(«βλαχόφωνων κατοίκων γειτονικών ή μακρινών κοινοτήτων, που εγκαθίστανται από τον 19ο αιώνα στην πόλη της Καρδίτσας ή σε διάφορα χωριά, με την ενοικίαση βοσκοτόπων για την εκτροφή των κοπαδιών και με τους οποίους έρχονταν σε επαφή, λόγω της εργασίας και των κατοίκων της κοινότητας σε διάφορες αγροτικές και κτηνοτροφικές ασχολίες μισθωτής ή έμμισθης εργασίας») ή δίγλωσσων πληθυσμών, κυρίως, σλαβόφωνων είτε αλβανόφωνων από την περιοχή της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Αλβανίας, οι οποίοι είτε εγκαθίστανται στα αστικά κέντρα της Δυτικής Θεσσαλίας είτε σε πλησιόχωρα ημιορεινά χωριά, και οι οποίοι ευρίσκοντο εκείνη την περίοδο σε κατάσταση αφομοίωσης.
Επίσης, αυτό αφορά και σε κατοίκους ελληνόφωνους από τις άνω περιοχές ή και από άλλες περιοχές του ελληνόφωνου κόσμου(Πελοπόννησος, νησιά, Θράκη, Μ. Ασία, Πόντο) κ. α., οι οποίοι κατοίκησαν και εντάχθηκαν στα χωριά ως μόνιμοι κάτοικοι με τους οποίους οι κάτοικοι σύναψαν επιγαμίες, όπως έγινε και με τους ελληνόφωνους κατοίκους του αστικού κέντρου της πόλης της Καρδίτσας, με τους οποίους οι επιγαμίες από και προς αυτήν είναι σημαντικές, καθώς και με τους ελληνόφωνους κατοίκους των περιοχών της Ανατολικής Θεσσαλίας(Αμπελώνας, Φάρσαλά κ. α.), και τέλος με τους πολύ ορεινούς Αγραφιώτες από την πλευρά της Ευρυτανίας αλλά και της Καρδίτσας, που εγκαθίστανται, οριστικά, σ’ αυτήν αλλά και λόγω της σύναψης επιγαμιών, ανέκαθεν, και των οποίων η καταγωγή εντοπίζεται στις αρχικές οικογένειες του οικισμού ή σε αρχηγούς ή μέλη σαρακατσάνικων οικογενειών, που κατοίκησαν ή παραχείμαζαν στους εν λόγω οικισμούς, και σε ορισμένους, σχεδόν πάντοτε, και οδηγήθηκαν σε κατάσταση μόνιμης εγκατάστασης σε αυτούς, αφού σε ορισμένα χωριά αυτοί φαίνονται ως οι πιο παλαιοί κάτοικοι στις πηγές, ως σκηνίτες κτηνοτρόφοι..
Όλες αυτές οι ομάδες ή τα μέλη τους έγιναν «σᾶρξ ἐκ τῆς σαρκὸς ἡμῶν» και έφτασαν να επηρεάσουν για ένα χρονικό διάστημα και ένα τμήμα της ενδυματολογικής αμφίεσης του γυναικείου, κυρίως, πληθυσμού, χωρίς να αλλοιώνει και να επηρεάζει το πλει(ον)οψηφούν τμήμα της κοινότητας, που διατήρησε, περισσότερο και με τον πιο υπερήφανο τρόπο και, μάλιστα, ως τα μέσα της δεκαετίας του 1960, ακόμα, και την παραλλαγή του αγραφιώτικου φορέματος(«αγραφιώτ’κου φουστανιού) με το ένθετο κατασκευασμένο άσπρου χρώματος κομμάτι υφάσματος(«τον σουρά ή την τραχηλιά(τραχ’λι(ι)ά»), όπως το φορούσαν, πιο παλιά, σχεδόν, σε όλες τις αγραφιώτικες κοινότητες, ακόμη, και σε αυτές των Αγραφιωτών, που εγκαθίστανται στη Μακεδονία και στη Θράκη καθώς και στους Σαρακατσάνους του Ζαγορίου, με προέλευση από τα Άγραφα.
Για αυτό για τη δική μας κοινότητα όλες αυτές οι επιρροές, την ενισχύουν, την κάνουν πιο πλούσια και κάτοχο της γνώσης όλων των τύπων ενδυμασιών και όλων των ομάδων, και το αντάμωμα αποτελεί τη συμπύκνωση και, ίσως, το καλύτερο παράδειγμα αυτού του πράγματος, που θέλει να εκφράσει, τη μακραίωνη σχέση όλων των επαφών όλου, σχεδόν, τμήματος της περιοχής της Καρδίτσας, χωρίς η κοινότητα μας να χάνει, η οποία, αν και συνέβη να έχει μέλη, με διάφορες ταυτότητες πολλών πολιτισμικών ή εθνοτικών ομάδων, εντούτοις να κατορθώνει, απορροφώντας όλες τις άλλες, να έχει μία ταυτότητα, αυτή του Αγραφιώτη κατοίκου στα ριζά των Θεσσαλικών Αγράφων ή των ριζών… Και, πρώτα, ο Θεός και δια πρεσβειών του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Σεραφείμ, του δεύτερου προστάτου και βοηθού της κοινότητας, τόσο ο Σύλλογος όσο και ο επιστημονικός υπεύθυνος του Συλλόγου ελπίζει να φιλοξενήσει η κοινότητα Ξυνονερίου το αντάμωμα του 2019, συμπληρώνοντας 150 χρόνια από την οριστική εγκατάσταση των κατοίκων στη σημερινή θέση του οικισμού, σύμφωνα, και με την αγιογράφηση της νεότερης σειράς των δεσποτικών εικόνων του τέμπλου του ναού του Αγίου Νικολάου από τον Μαργαρίτη Μακρυνιτσιώτη το έτος 1869. Για να γίνει κατανοητό αυτό, που ο υπ᾽ αρ. 63 κώδικας ζητείας της Ιεράς Μονής Κορώνης αποτυπώνει στις σελίδες του, 162 – 167, ο μοναχός Βενιαμίν το έτος 1854, γάφοντας από “Ζολευκάρι” και, έπειτα, χρησιμοποιεί μία συνήθη ορολογία στον κώδικα, που είναι η εξής: “από κάμπου χωρία”.
Σ’ αυτή την εκδήλωση ο Σύλλογος, ο οποίος εκφράζει και το πλειονοψηφούν αίσθημα της ταυτότητας των κατοίκων αλλά και μάχεται, καθημερινά, στα μετερίζια για της διατήρηση της ιδιαιτέρας και ξεχωριστής ταυτότητάς του-η οποία είναι και αναγνωρισμένη από τους κατοίκους των γύρω κοινοτήτων-, ως το μικρό «γαλατικό» χωριό και κόντρα στο σφοδρό άνεμο του ξεριζώματος και της διασάλευσης αυτής, με ψευτοεπιχειρήματα και από μη ειδικούς επιστήμονες, θα βλέπει σε αυτό το Αντάμωμα, πάντοτε, και αυτούς, που είναι δίπλα του και γνωρίζει, ένθεν και ένθεν, και μ’ αυτούς, που, αενάως, έχει την ίδια ταυτότητα αλλά και σχέσεις επιγαμιών, έχοντας μαζί του και περικλείοντας στην μεγάλη και σφιχτή αγκαλιά όλους, με άδολη αγάπη και καλή διάθεση, όπως έκαναν και οι κάτοικοι της κοινότητας και με όλους, όσοι ήρθαν από κοντινά και μακρινά μέρη, και τους ενέταξαν στο είναι τους, διακρίνοντας σ’ αυτούς την προαίρεση για μια μελλοντική αρμονική και ευτυχισμένη αλλά και καλύτερη, στο μέτρο του δυνατού, συμβίωση και τη δυνατότητα για καλυτέρευση του τρόπου ζωής των.
Η επιτυχία ήταν δεδομένη και όλοι, όσοι συμμετείχαν εκεί, από τις αρχές του τόπου μας και, πρώτα, από όλα από τους ιερείς της εκκλησίας μας, τον Αντιπεριφερειάρχη της Π. Ε. Καρδίτσας, κ. Βασίλειο Τσιάκο, τον δήμαρχο Μουζακίου και πρόεδρο της Π. Ε. Δ. Θεσσαλίας, κ. Γεώργιο Κωτσό, την υπεύθυνη του νομικού προσώπου δ. δ. Πολιτισμού, Αθλητισμού, Νεότητας του δ. Μουζακίου, κα Ελένη Ρούσσα – Μάγγου, τον Αντιδήμαρχο, κ. Επαμ. Γκινή, τους αντιδημάρχους του δ. Σοφάδων, κ. Β. Αλεξόπουλο, κ. Ευάγγ. Ζήση και κ. Β. Γούζιο, τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Μαυρομματίου, κ. Γεώργιο Νάσιο, τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Μουζακίου, κ. Ν. Πούπη, τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Λοξάδας, κ. Γ. Μούντζια, τον πρόεδρο της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων, κ. Μανώλη Στεργιόπουλο, την πρώην βουλευτή, κ. Ασημίνα Σκόνδρα, τον πρώην αντιδήμαρχο του δ. Καρδίτσας, κ. Κ. Ψημμένο, τον απόστρατο της ελληνικής αστυνομίας στο βαθμό του στρατηγού, κ. Γιάννη Ραχωβίτσα, τον Διοικητή της Σ. Μ. Υ. Τρικάλων, κ. Δημήτριο Τσιμπίδη, τους δημοτικούς συμβούλους του δ. Μουζακίοιυ, κ. Λάμπρο Γιώτη, κ. Φάνη Στάθη και κα Σοφία Τόλια, τους διοργανωτές της εκδήλωσης, τον κ. Βασίλη Τσαντήλα, πρόεδρο της Ένωσης Αγραφιώτικων Χωριών, τον κ. Δημήτριο Γιώτη, πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Μαυρομματίου «Ο Καραϊσκάκης», και την κα Έφη Γιώτη, τα μέλη του προεδρείου της Ένωσης Αγραφιώτικων Χωριών, τους χοροδιδασκάλους, κα Έφη Γιώτη, δ. Λίτσα Κωνσταντίνου και κ. Γεώργιο Παναγιώτου, την πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αργιθεάτικων Συλλόγων, κα Αθηνά Μαυραντζά, την Πρόεδρο του Λαογραφικού Ομίλου Χορών και Παράδοσης, «Η Καραγκούνα», κ. Μαίρη Θεολόγη, την οποία τίμησαν για την εν γένει προσφορά της στο χώρο του παραδοσιακού πολιτισμού της Καρδίτσας, τον πρόεδρο του Συλλόγου «Οι Θεριστάδες», κ. Αντώνιο Παπαμιχαήλ μετά της συζύγου του, κ. Βασιλικής Ασημακοπούλου – Παπαμιχαήλ, μέχρι και την πρόεδρο του Μορφωτικού Συλλόγου Ξυνονερίου, κ. Γιαννούλα Βασιλάκου, τον αντιπρόεδρο, κ. Κωνσταντίνο Βασιλάκο, τον ταμία, κ. Δημήτριο Τσιβάκη, την γραμματέα, κ. Σοφία Παπαχρήστου, και το μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου, κ. Αγορίτσα Παπαναστασίου, τους χοροδιδασκάλους, κ. Γιώργο Παπαχρήστου και κ. Κωνσταντίνο Πεσλή, τα παιδιά και τα μέλη, γυναίκες και άνδρες του Συλλόγου, τους χορευτές και τους Συλλόγους των συλλόγων, που παρουσίασαν τραγούδια και χορούς των Καραγκούνηδων, με τη θεσπέσια ενδυμασία των, αλλά και τους χοροδιδασκάλους και τους χορευτές των άλλων σωματείων και, ειδικώς, αυτών, που τραγούδησαν και χόρεψαν, με αντιφωνικό τρόπο, τα τραγούδια και τους χορούς της Οξυάς και του Μορφοβουνίου, τίμησαν, με την παρουσία τους αυτή την σπάνια αλλά σημαντική καρδιτσιώτικη εκδήλωση πολιτισμού, χαράς, χρωμάτων και ενδυμασιών καθώς και επιτυχούς συνύπαρξης πολλών, διαφορετικών αλλά και σπάνιων ανθρώπων, ανθρώπων της περιοχής της Καρδίτσας και όχι μόνο…
Και ο δικός μας Σύλλογος, μετά και την ξενάγηση στο φιλόξενο χώρο του πρώην Δημοτικού Σχολείου Ξυνονερίου και νυν χώρου στέγασης της λαογραφικής συλλογής στο υπό αναγνώριση Μουσείο, μην παραλείποντας να ευχαριστήσουμε σε αυτό το σημείο τις κυρίες Βούλα Παπαχρήστου και Πολυξένη Ζαχαρούλα και τη μικρή δεσποινιδούλα, Μαρια Αποστολακουλη, για τον ευτρεπισμό του χώρου, από τον κ. Κωνσταντίνο Πεσλή και κ. Κωνσταντίνο Βασιλάκο, αντιπρόεδρο του Συλλόγου και, έπειτα, την παραμονή τους για φαγητό και παιχνίδι στο αιωνόβιο και αρχέγονο αλσος(«δάσος») του Αγίου Νικολάου Ξυνονερίου των μικρών μαθητών και εκπαιδευτικών του Δημοτικού Σχολείου Καλλιθήρου, την Τρίτη, 30 Μαΐου 2017, με την άδεια του διευθυντού, κ. Ιωάννη Ανυφαντή, και τη συμβολή στη διοργάνωση της εκδρομής του καταγομένου από την κοινότητά μας εκπαιδευτικού, κ. Σεραφείμ Νικολάου, και τη σύμφωνη γνώμη των άλλων εκπαιδευτικών, οι οποίοι στην εκδρομή τους μετά το Μουσείο Μαυρομματίου «Γ. Καραϊσκάκη» και το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μουζακίου συμπεριέλαβαν και τους χώρους στέγασης της μνήμης της κοινότητας, ειδικώς, και μέσω των φωτογραφιών, που κοσμούν το χώρο, ξαναζωντανεύοντας θύμησες και οπτικά τεκμήρια εκδρομών σχολικών μονάδων όλων των βαθμίδων αλλοτινών χρόνων, χάρη στις άοκνες προσπάθειες του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου, της προέδρου, κ. Γιαννούλας Βασιλάκου, και της συμβολής του επιστημονικού υπευθύνου, κ. Κωνσταντίνου Πεσλή, θα συμμετάσχει, εκτός απροόπτου, σε συνεργασία με το χορευτικό σχήμα άλλου συλλόγου για την παρουσίαση μουσικοχορευτικού δρωμένου στη μεγάλη διεθνή διοργάνωση συνάντησης πολιτισμών, που θα λάβει χώρα στη μικρή αλλά στη ξακουστή για τον πολιτισμό της στα πέρατα της γης πόλη της καρδιάς μας, την Καρδίτσα μας, που θα διοργανώσει στα πενηντάχρονα της εκδήλωσης και εύχεται να τα εκατοστίσει, χάρη στις δραστήριες ενέργειες του προεδρείου της, η Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων Καρδίτσας, φιλοξενώντας και χορευτικά από διάφορες περιοχές του κόσμου και της πατρίδας μας. Επίσης, με παραχώρηση από τον αντιπεριφερειάρχη μας, κ. Βασίλειο Τσιάκο, θα προβεί και στην πραγματοποίηση εκδρομής για τον μήνα Ιούνιο, τα οποία θα ανακοινωθούν και δια του τύπου, πέραν της κοινοποίησης στη σελίδα, που διαθέτει στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, τον οποίο τοπικό και όχι μόνο τύπο, τόσο έντυπο όσο και ηλεκτρονικό, ο Σύλλογος ευχαριστεί, δημοσίως, για την δωρεάν φιλοξενία των άρθρων του στις σελίδες του.
Για το Μορφωτικό Σύλλογο Ξυνονερίου
Η πρόεδρος, κ. Γιαννούλα Βασιλάκου,
&
Ο Επιστημονικός υπεύθυνος του Μορφωτικού Συλλόγου Ξυνονερίου,
κ. Κωνσταντίνος Δ. Πεσλής
Ιστορικός – Λαογράφος
