Αγαπητοί συνάδελφοι, τα τελευταία χρόνια, σε όλα τα Συνέδρια της ΚΕΔΚΕ, όταν συγκεντρωνόμασταν καλή ώρα, υπήρχε ενθουσιασμός, ελπίδα, όραμα. Σήμερα τίποτα από αυτά δεν υπάρχει. Το λιγότερο αμηχανία, απογοήτευση και ο πέλεκυς των μέτρων.
Άκουσα με πολύ μεγάλη προσοχή τους τρεις ομιλητές εκπροσώπους των παρατάξεων. Οδηγήθηκα στο εξής συμπέρασμα: για αυτούς μάλλον, τα μέτρα που η κυβέρνηση μόλις χθες εξήγγειλε, είναι αναγκαία και επιβεβλημένα και με βάση αυτά πρέπει να συζητήσουμε στο Συνέδριό μας.
Η κυβέρνηση λοιπόν, μόλις χθες ανακοίνωσε μέτρα για λογαριασμό της πλουτοκρατίας της χώρας μας, για να στείλει τον ελληνικό λαό στη φτώχεια, στην εξαθλίωση. Μέτρα μεγάλης αγριότητας, που στην κυριολεξία συνθλίβουν το λαϊκό εισόδημα, που ισοπεδώνουν εργασιακά ασφαλιστικά δικαιώματα και νομιμοποιούν την εργοδοτική ασυδοσία. Είναι αισχρό ψέμα το δίλημμα: ή χανόμαστε ή παίρνουμε μέτρα. Πρόκειται για ωμό εκβιασμό και τρομοκρατία, για να παραδώσουν οι εργαζόμενοι όποιες κατακτήσεις και δικαιώματα τους έχουν απομείνει.
Είναι πελώριο ψέμα ότι τα μέτρα επιβάλλονται στην κυβέρνηση από την τρόικα. Έχουν αποφασιστεί εδώ και πολύ καιρό. Τα νέα μέτρα αποδεικνύουν ότι η πλουτοκρατία στην χώρα μας προτίμησε να στηρίξει στις τελευταίες εκλογές την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ήθελε τα μέτρα αυτά να τα επιβάλλει η σοσιαλδημοκρατία. Είναι αισχρό ψέματα ότι όλοι φταίνε για τα ελλείμματα και το χρέος. Αυτά τα δημιούργησαν τα κέρδη του κεφαλαίου, οι φοροαπαλλαγές, οι επιδοτήσεις που αφειδώς δόθηκαν στους έχοντες και κατέχοντες, οι νατοϊκοί εξοπλισμοί, η αφαίμαξη των Ασφαλιστικών Ταμείων.
Το νέο πακέτο, ούτε προσωρινό, ούτε μοναδικό είναι. Τα βάρβαρα μέτρα τους θα είναι διαδοχικά. Σήμερα, για να μειωθούν το έλλειμμα και το χρέος σε λίγο καιρό, για να μην αυξηθούν, η ανάπτυξη που υπόσχονται, δεν αφορά τον λαό αλλά αυτούς που δημιούργησαν την απερίγραπτη κατάσταση που ζούμε σήμερα. Σε όλους λοιπόν εμάς που είμαστε αιρετοί και υποτίθεται εκπροσωπούμε τον λαό, αβίαστα τίθεται το ερώτημα: τι στάση κρατάμε; Θα δεχθούμε το μαύρο μέλλον που ετοιμάζουν και να μας γυρίσουν εκατό χρόνια πίσω; Θα δεχθούμε παθητικά την ιδεολογική τρομοκρατία που εξαπέλυσαν περί εθνικής ευθύνης, αξιοπρέπειας και κοινωνικής συναίνεσης;
Εμείς συνάδελφοι, η παράταξή μας, κατηγορηματικά απαντάμε όχι. Καμία ταλάντευση, καμία συναίνεση στην ολόπλευρη επίθεση που εξαπέλυσαν στους εργαζόμενους χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Οφείλουμε να προστατεύσουμε τον λαό από την φτώχεια και όχι να διατηρήσουμε τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.
Το πρόγραμμα λοιπόν Καλλικράτης, δεν είναι απλά μια Διοικητική Μεταρρύθμιση της χώρας. Έχει απόλυτη σχέση με τα μέτρα και με την κατάσταση την οποία ζούμε. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης. Είναι άμεσα συνδεδεμένο με τις αναδιαρθρώσεις σε όλα τα επίπεδα, της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Θα είναι ο μηχανισμός για την ευκολότερη, ταχύτερη και αποτελεσματικότερη υλοποίηση όλων των μέτρων και των πολιτικών που ετοιμάζουν. Το πρόγραμμα Καλλικράτης δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει κανένα οξυμένο πρόβλημα σε όφελος του λαού.
Συνάδελφοι, στο όνομα της αποκέντρωσης, προχωρούν όλες οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε όλους τους τομείς, με όχημα την Τοπική Διοίκηση. Στο όνομα της αποκέντρωσης και με προμετωπίδα τα περί διαφάνειας, εξοικονόμησης πόρων, συλλογικότερης λειτουργίας, εγγύτητας στον πολίτη, θα οργανωθεί η φοροεπέλαση. Θα χτυπηθούν εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα. Θα ιδιωτικοποιηθούν, θα εμπορευματοποιηθούν δημόσιες και δημοτικές κοινωνικές υπηρεσίες. Θα παραδοθεί και το περιβάλλον στην κερδοσκοπία.
Είναι γεγονός ότι ο όρος αποκέντρωση είναι θετικά φορτισμένος στην συνείδηση του λαού. Επιτρέψτε μας όμως να θέσουμε σε όλους σας έναν προβληματισμό. Δηλαδή τώρα με τον Καλλικράτη θα έχουμε λιγότερο κράτος και τέλος πάντων θα γίνει αυτό που λένε, θα έχουμε το τέλος μιας εποχής; Κάθε άλλο. Τα περιφερειακά και τοπικά Όργανα που συγκροτούνται, θα είναι οι κρίκοι ενός ενιαίου κρατικού μηχανισμού, που θα κληθούν να διαχειριστούν αποτελεσματικότερα την πολιτική που θα υπαγορεύει η εκάστοτε κεντρική κυβέρνηση, αλλά και τα Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πάρτε για παράδειγμα το μεγάλο ζήτημα των αρμοδιοτήτων. Δηλαδή το τι περνάει στις αιρετές Περιφέρειες και στους νέους Δήμους και το τι μένει στο κράτος, θα εξαρτάται – όπως ισχυρίζονται οι άλλες παρατάξεις – από το επίπεδο της κρατικής χρηματοδότησης; Από αυτό που λέτε: θέλουμε αρμοδιότητες με πόρους; Για εμάς, συνάδελφοι, υπάρχουν αρμοδιότητες που δεν πρέπει να κατακερματίζονται στα τοπικά Όργανα και αυτά είναι: η παιδεία, η υγεία, η πρόνοια, γενικότερα οι κοινωνικές δαπάνες.
Είναι διαφορετικό ζήτημα να έχει λόγο η Τοπική Διοίκηση για τον εντοπισμό των αναγκών και τον έλεγχο και την λειτουργία όλων αυτών των ζητημάτων, αλλά είναι τελείως διαφορετικό η ευθύνη να λειτουργείς σχολείο, ιατρείο, κοινωνικό ίδρυμα. Η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων που δρομολογείται, ταυτίζεται με τον κατακερματισμό και την αποδιάρθρωση του ενιαίου δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα που πρέπει να έχουν όλοι αυτοί οι τομείς. Έχουν σχέση με την διευκόλυνση και την ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης. Έχουν σχέση με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων. Τώρα πλέον, πρέπει να μιλάμε και με την εμπειρία που έχουμε, γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση λειτούργησε κοινωνικές πρόνοιες.
Ποιος είναι ο απολογισμός της δράσης αυτής; Τι έκανε η Αυτοδιοίκηση; Επιβάρυνε τα λαϊκά στρώματα με τροφεία, λειτουργεί τις υπηρεσίες αυτές σε ακατάλληλα κτίρια, με ελλιπές, απλήρωτο και με ελαστικές σχέσεις εργασίας επιστημονικό και το υπόλοιπο προσωπικό. Ημερομηνία λήξης σε όλα τα προγράμματα, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και τον περιορισμό του αριθμού των δημοτών που ωφελούνται από αυτές τις υπηρεσίες.
Με βάση το σχέδιο νόμου στους νέους αιρετούς μηχανισμούς, γίνεται μεταφορά εκατοντάδων αρμοδιοτήτων που υλοποιούν μέχρι τώρα οι Νομαρχιακές και οι διορισμένες Περιφέρειες. Μέχρι σήμερα, οι μεταφερθείσες αρμοδιότητες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεν συνοδεύτηκαν από τους αντίστοιχους πόρους. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΚΕΔΚΕ για το διάστημα 2003 έως 2008, δεν αποδόθηκε 2 δις ευρώ για τις αρμοδιότητες που μεταφέρθηκαν.
Με τα νέα σχήματα θα οργανωθούν νέοι, λιγότεροι σε αριθμό ΟΤΑ σε βάση επιχειρηματική με δείκτες ανταποδοτικότητας και επιχειρηματικότητας, με εκχώρηση σε ιδιώτες ολόκληρων τομέων της δραστηριότητάς τους. Θέλουν οι νέοι ΟΤΑ να έχουν αυξημένη επιχειρησιακή ικανότητα για να αναπτύσσουν συνεργασίες με μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους οι οποίοι θα αναλαμβάνουν – σύμφωνα με τα πρότυπα του κεντρικού κράτους – να κατασκευάζουν έργα, υποδομές, να λειτουργούν κοινωνικές υπηρεσίες που θα τις παραχωρούν με τις γνωστές μεθόδους (συμβάσεις παραχώρησης, ΣΔΙΤ). Έτσι ο λαός τα έργα και τις αποκεντρωμένες υπηρεσίες που θα του παρέχονται από τους δήμους θα τις χρυσοπληρώνει μία ως φορολογούμενος και μία ως χρήστης. Ο μεγάλος περιορισμός του αριθμού των δήμων έχει να κάνει και με τον περιορισμό φορέων που θα διαχειρίζονται χρήματα (ευρωπαϊκά, εθνικά) για να μπορεί και κεντρική εξουσία πιο εύκολα και πιο αποτελεσματικά να ελέγχει αφενός για το ποιες πολιτικές θα εφαρμόζουν και αφετέρου πού και πώς θα διαθέτουν τα χρήματα.
Λέω λοιπόν, επιγραμματικά, για το ζήτημα των οικονομικών. Είναι φανερό ότι με τις ρυθμίσεις που γίνονται, με το νέο νόμο, τίθενται νέοι κανονισμοί ούτως ώστε οι προϋπολογισμοί των Δήμων να μην ενισχύονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Σήμερα θα δεχθούν μεγαλύτερη επίθεση με το νέο νόμο οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το αναφερόμενο σχέδιο πρόγραμμα «ΕΛ.Α.Δ.Α.», δεν είναι τίποτα άλλο παρά το ίδιο πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ».
Τελικά λοιπόν, είναι σαφές ότι από τα παραπάνω προωθείται ένα πρόγραμμα Καλλικράτης με συνεχώς μειούμενους πόρους για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η τοποθέτηση του Υπουργού Εσωτερικών στην παρουσίαση του σχεδίου, ότι απερίφραστα είπε ότι το πρόγραμμα θα επιδιώξει εξορθολογισμό δαπανών και δεν θα στοιχίσει στα οικονομικά, τα λέει όλα. Με τον Καλλικράτη, η κυβέρνηση ετοιμάζει απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων. Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, οι εργαζόμενοι θα αντιμετωπίζουν το φάσμα της απόλυσης.
Να μην έχουμε λοιπόν αυταπάτες ότι είναι δυνατόν να υπάρξει τοπική ευημερία, να υπάρξουν φιλολαϊκές τοπικές νησίδες αντιμετώπισης των τοπικών και περιφερειακών ανισοτήτων. Η μεγάλη, αν όχι η συντριπτική πλειοψηφία των τοπικών προβλημάτων, είναι απόρροια της γενικής πολιτικής γραμμής.
Κλείνω με το εξής: για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Αυτοδιοίκηση, αλλά και σε αυτή που θα περιέλθει, είναι φανερό, δεν οφείλεται αποκλειστικά στις κυβερνήσεις. Οφείλεται και στις Τοπικές Αρχές, Δημοτικές και Νομαρχιακές, οι οποίες δεν έβγαλαν άχνα όταν πλήττονταν ακόμα και οι εργαζόμενοι, αυτούς που λέμε συνεργάτες. Αντίθετα μάλιστα, έδωσαν απλόχερα χέρι βοηθείας για να περάσουν όλο αυτό το διάστημα αντιλαϊκές πολιτικές με την επιβολή φόρων, με την εμπορευματοποίηση κοινωνικών υποδομών, δεν ύψωσαν ανάστημα στα μεγάλα χρέη που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Συμβιβάστηκαν με τις παρακρατήσεις πόρων που το κράτος εισπράττει για τους Δήμους.
Όχι αντίσταση απλά για τα γεωγραφικά όρια, για το «ποιος Δήμος πάει με ποιόν», για τις έδρες, για τις ονομασίες. Η αντίσταση μπορεί να έχει αποτέλεσμα, μόνο εφόσον συνδεθεί με την καταδίκη συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής εφόσον συμπορευτεί με το κίνημα των εργαζομένων, στον αγώνα για κατακτήσεις σε τελική ανάλυση για ανατροπή του πολιτικού συσχετισμού σε όλα τα επίπεδα.
Είναι αναγκαία η πολιτική απόρριψης της αντιλαϊκής πολιτικής, ανεξάρτητα από τον κυβερνητικό εκφραστή και όχι στην λογική: σφάξε με αγά μου να αγιάσω.
Ο Καλλικράτης, για εμάς, είναι μέρος του πολέμου που δέχεται ο λαός και σαν τέτοιο τον αντιμετωπίζουμε. Θα συμμαχήσουμε με όλους εκείνους που θα αντιπαλέψουν και τα μέτρα και τον Καλλικράτη.
Ευχαριστώ.
